معنی زنی در لغت نامه دهخدا

زناء. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (فرهنگ فارسی معین). زنا کردن. (تاج المصادر بیهقی). پلیدکاری کردن. (دهار) (ترجمان القرآن). ممالۀ زنا. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :، نشنود زو نفاق پند دروغ، نخورد زو فساد حد زنی.، ابوالفرج (از یادداشت بخط مرحوم دهخدا).، وفاق او تن و جان را حلال گشت چو بیع، نفاق او دل و دین را حرام شد چو زنی.، ادیب صابر (ایضاً)

معنی زنی در لغت نامه دهخدا

زن بودن. انوثیت. (فرهنگ فارسی معین)، ازدواج. (ناظم الاطباء)، منسوب به زن. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). حالت نسوانیت و چگونگی آن. (ناظم الاطباء) :، به صبرم کرد باید رهنمونی، زنی شد بازنان کردن زبونی.، نظامی.، - به زنی آوردن، ازدواج کردن و عقد نکاح بستن. (ناظم الاطباء).، - به زنی دادن، به همسری دادن. به ازدواج واداشتن. (فرهنگ فارسی معین).، - به زنی کردن، به ازدواج درآوردن. به عقد خود درآوردن. (فرهنگ فارسی معین).، - به زنی گرفتن، ازدواج کردن. (فرهنگ فارسی معین).، - زنی کردن، چون زنان رفتار کردن:، بمردان بر زنی کردن حرام است، زنی کردن زنی کردن کدام است.، نظامی

معنی زنی در لغت نامه دهخدا

از ’زن ء’، خیک خرد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

معنی زنی در لغت نامه دهخدا

از ’زن و’، وعاء زنی، خنور تنک. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). تنک و کم وسعت. (ناظم الاطباء)

معنی زنی در فرهنگ لغت هوشیار

جهمرزی مرزیدن (زنا کردن) آوند کوچک، خیکچه جفت گردیدن مرد و زن به طور نامشروع. توضیح: مواقعه نامشروع مرد و زن مشروط بر این که وطی بشبهه نباشد و عمدا عمل صورت گرفته باشد، یا زنا محسنه زنا با زن شوهر دار

معنی زنی در فرهنگ گویش مازندرانی

گوسفندی که پشم پشت او براثر عبور از لابه لای درختان و کنده.، زانو

معنی زنی - جستجوی لغت در جدول جو

زنی

لغت نامه دهخدا

زنی

لغت نامه دهخدا

زنی

لغت نامه دهخدا

زنی

لغت نامه دهخدا

زنی

فرهنگ لغت هوشیار

زنی

فرهنگ گویش مازندرانی

زنیان

گیاهی خودرو با گلهای سفید و دانه هایی زرد رنگ و خوش بو با طعم کمی تند و تلخ که گاهی روی نان می ریخته اند و برای تهیه اسانس کاربرد دارد، زینان، زینیان، نینیا، ساسم، جوانی، نغن، نغنخوٰاد، نغنخوٰالان، نانخوٰاه، نان خوٰاه

گیاهی خودرو با گلهای سفید و دانه هایی زرد رنگ و خوش بو با طعمِ کمی تند و تلخ که گاهی روی نان می ریخته اند و برای تهیه اسانس کاربرد دارد، زینان، زینیان، نینیا، ساسِم، جِوانی، نَغَن، نَغنَخوٰاد، نَغنَخوٰالان، نانخوٰاه، نان خوٰاه

فرهنگ فارسی عمید

زنینه

زن، مقابل مرد، انسان ماده، مقابل شوهر، جفت مرد، زوجه

فرهنگ فارسی عمید

زنیق

(زَ)

کار محکم و استوار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : تدبیر انیق و رأی زنیق. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

زنینه

(زَ نی نَ / نِ)

زن. امراءه. (فرهنگ فارسی معین). از جنس زن:
که از دستش نخواهد رست یک تن
اگر مردینه باشد یا زنینه.
ناصرخسرو.
نیز همان شب زنینه ای خواب دید. (معارف بهاء ولد، از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

زنیج ابوغسان بن عمرو

(اَ غَسْ سا)

محمد بن عمرو ملقب به زنیج. از روات حدیث است و از حکام و جریر بن مسلم روایت کند. در تاریخ علم حدیث، روات نقش محوری در حفظ و انتقال سنت پیامبر اسلام (ص) ایفا کرده اند. این افراد با جمع آوری و تحلیل دقیق روایت ها، کمک کرده اند تا مسلمانان از منابع صحیح دینی استفاده کنند. به همین دلیل، روات به عنوان نگهبانان علم حدیث شناخته می شوند که در مقابل هرگونه تحریف یا تغییر در احادیث ایستاده اند.

محمد بن عمرو ملقب به زُنَیْج. از روات حدیث است و از حکام و جریر بن مسلم روایت کند. در تاریخ علم حدیث، روات نقش محوری در حفظ و انتقال سنت پیامبر اسلام (ص) ایفا کرده اند. این افراد با جمع آوری و تحلیل دقیق روایت ها، کمک کرده اند تا مسلمانان از منابع صحیح دینی استفاده کنند. به همین دلیل، روات به عنوان نگهبانان علم حدیث شناخته می شوند که در مقابل هرگونه تحریف یا تغییر در احادیث ایستاده اند.

لغت نامه دهخدا

زنیه

(زِنْ / زَنْ یَ)

ابن زنیه، پسر زنا. خلاف ابن رشده. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). هو ابن زنیه، او فرزند زنا است. و کذلک هو ولد لزنیه، خلاف قولهم لرشده. و نیز می گویند: هو ابن زنیه و هو ولد لزنیه. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

زنیر

(زُنْ نَ)

زنار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به زنار شود

لغت نامه دهخدا

زنینه المکحله

(زَ نَ تُلْ مِ حَ لَ)

کحل السودان. چشمک. بشمه. حبهالسوداء. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

زنین

(زَ)

آنکه او را کمیز به شتاب گرفته باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و منه الحدیث: لایصلین احدکم و هو زنین، ای حاقن. قیل و هو من یدفع الاخبثین معاً. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). هر آنکس که بول و غایط را با هم دفع کند

لغت نامه دهخدا

زنیه

(زِنْ یَ)

پسین فرزند مرد. (منتهی الارب) (آنندراج). آخرین فرزند شخص. (ناظم الاطباء)
طریقۀ ارتکاب زنا. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

زنیم

(زَ)

مردی به قومی چسبیده که نه از ایشان بود. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، پسرخوانده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، ناکس و فرومایه و بدخوی که در ناکسی معروف به اشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از غیاث) :
هم خدا داشت مر او را ز بد خلق نگاه
گرچه بسیار جفا دید ز هر گونه زنیم.
ابوحنیفه (از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 390).
، خصم جواب از طرف قوم. (منتهی الارب) (آنندراج). خصم جواب دهنده از طرف قوم. (ناظم الاطباء) ، حرام زاده. (ترجمان القرآن) (دهار) : عتل بعد ذلک زنیم. (قرآن 13/68)

لغت نامه دهخدا

زنیت

(زَ نی یَ)

در تداول عوام، صفت زن. زن بودن. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) ، دانستن خانه داری. کدبانوگری. خانه داری: زن باید زنیت داشته باشد. این زن اگر زنیت داشت شوهرش میلیونر بود. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

حزنی

(حَ زَ)

منسوب به حزن، بعیر حزنی، شتر که در زمین درشت چرا کند. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ازنی

(اَ زَ نی ی)

منسوب به ذویزن. یزنی. یزانی. ازانی.
- رمح ازنی، نیزۀ راست منسوب بذی یزن، و هو ملک من ملوک حمیر. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

زنیان

(زِ)

ژنیان. نانخواه را گویند و آن تخمی است که بر روی خمیر نان پاشند. (از برهان) (از انجمن آرا) (از آنندراج). نانخواه. (از جهانگیری) (از فرهنگ رشیدی) (ناظم الاطباء) :
آبله زیب روی خوبان است
لذت نان نگر ز زنیان است.
شهاب الدین (از جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

زنیر

(زَ)

عاقل و هوشیار و دانا و زیرک. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس)

لغت نامه دهخدا