معنی زقازیق - جستجوی لغت در جدول جو

زقازیق

لغت نامه دهخدا

شقایق

(دخترانه)

گلی سرخ رنگ با چهار گلبرگ که در قاعده گلبرکگهایش لکه سیاهی هست

فرهنگ نامهای ایرانی

حقایق

حقیقت، حقایق اسما مثلاً اسمای الهی

فرهنگ فارسی عمید

زنادیق

زندیق ها، کافران، جمع واژۀ زندیق

فرهنگ فارسی عمید

زقاقیع

(زَ)

چوزۀ کبک. قلب زعاقیق است. و واحد آن زقوع است یا نیامده. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). چوزه های کبک و فره. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

زباریق

(زَ)

جمع واژۀ زبرقان، ماه در شب تمام. (اقرب الموارد) ، زباریق الاسنه، درخشیدن سرنیزه ها. (اقرب الموارد) ، زباریق المنیه، درخشیدن او است. (ترجمه قاموس) (اقرب الموارد) ، معاینه و اضطراب مرگ. (ناظم الاطباء). زباریق المنیه بصورت جمع آمده بمنظور بزرگ ساختن کار مرگ. (تاج العروس) ، زردیها که طاری شود. (ناظم الاطباء)

جَمعِ واژۀ زِبرِقان، ماه در شب تمام. (اقرب الموارد) ، زباریق الاسنه، درخشیدن سرنیزه ها. (اقرب الموارد) ، زباریق المنیه، درخشیدن او است. (ترجمه قاموس) (اقرب الموارد) ، معاینه و اضطراب مرگ. (ناظم الاطباء). زباریق المنیه بصورت جمع آمده بمنظور بزرگ ساختن کار مرگ. (تاج العروس) ، زردیها که طاری شود. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

زبازیه

(زَیَ)

بدی و فساد، یقال: بینهم زبازیه، ای شر. (منتهی الارب). شر میان قومی را گویند و این ماده را صاغانی آورده بدون هیچگونه بیان و ضبطی. و جمهور لغویان آنرا نیاورده اند و من خود در دیوان هذیل در شعر مالک بن دینار این کلمه را دیده ام. (تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

زواریق

(زَ)

جمع واژۀ زورق. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به زورق شود

لغت نامه دهخدا

زوازیه

(زُ یَ)

از ’زوزی’، کوتاه درشت و فربه و بزرگ. یقال: قدر زوازیه، ای ضخمه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). و رجل او قوم زوازیه، ای قصار غلاظ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به زؤازئه شود

لغت نامه دهخدا

زهالیق

(زَ)

جمع واژۀ زهلوق. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). حمر زهالیق، خران فربه. (منتهی الارب). رجوع به زهلوق و مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

زوابیق

(زَ)

جمع واژۀ زیبق: و هم از باب این صنعت زوابیق را ارواح گفته اند و زرانیخ و کباریت را نفوس. (دانشنامۀ جهان، یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

زمازیر

(زَ)

لحمۀ زمازیر، گوشت او منقبض و ترنجیده است. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

زیازیه

(زَ یا یَ)

گردون. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). عجله. (اقرب الموارد). چرخ. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

زعاقیق

(زَ)

جمع واژۀ زعقوقه. (ناظم الاطباء) زقاقیع قلب این کلمه است. (منتهی الارب). رجوع به زعقوقه شود

لغت نامه دهخدا

زرازیر

(زَ)

جمع واژۀ زرزور. (از اقرب الموارد) (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) (منتهی الارب) : شوکران مردم را هلاک می کند و سار را که بتازی زرازیر گویند زیان ندارد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). رجوع به زرزور شود

لغت نامه دهخدا

زحالیق

(زَ)

جمع واژۀ زحلوقه، لغتی در زحلوفه و زحلوکه، جای لغزیدن کودکان از بالا بنشیب. (از منتهی الارب). رجوع به زحلوقه، زحلوفه، زحالیف، زحالف، زحلوکه و زحالیک شود

لغت نامه دهخدا

تقازیح

(تَ)

دیگ افزارها. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ابازیر. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

برازیق

(بَ)

برازق. جمع واژۀ برزیق. گروههای مردم، برکشیده، بالیده. رجوع به افراخته شود

لغت نامه دهخدا

زراریق

(زَ)

جمع واژۀ زرّق. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). جمع زرق، مرغی است شکاری. (آنندراج). رجوع به زرق شود

لغت نامه دهخدا

زق زق

آواز زاری بریده بریده کودک

فرهنگ لغت هوشیار

قاشیق

ترکی از پارسی کفچک کچه (گویش مازندرانی) کنچک (پارسی دری زرتشتیان)

فرهنگ لغت هوشیار

قاتیق

ادام قاتق

فرهنگ لغت هوشیار

زحالیق

جمع زحلوقه، آلاکلنگ ها

فرهنگ لغت هوشیار

شقایق

جنسی از لاله که شبیه است به گل خشخاش

فرهنگ لغت هوشیار

حقایق

جمع حقیقت. حقیقتها، ذاتیات واقعیات. یا حقایق ابداعی (ابداعیه)، عقول مجرد و نفوس. یا حقایق ازلی (ازلیه)، مثل افلاطونی (آرا اهل مدینه الفاضله قدمه 11) یا حقایق اسما. اسما الهی. یا حقایق اشیا. ذاتیات و فصول آنها

فرهنگ لغت هوشیار