معنی زرغونی در لغت نامه دهخدا

زرگونی. در پزشکی قدیم داروو معجونی است مرکب که در قوام قند ادویه را باریک کرده می آویزند. و آن پشت و گرده را قوت دهد و منی را بیفزاید. (فرهنگ فارسی معین) (غیاث اللغات) (از آنندراج). و این مخفف زرگونی است چه آن رنگ و رو را مثل زر، سرخ و روشن می نماید. (غیاث اللغات) (آنندراج) (از فرهنگ فارسی معین). رجوع به زرعونی و زرگون شود

معنی زرغونی در فرهنگ لغت هوشیار

دارو و معجونی است مرکب که در قوام قند ادویه را باریک کرده میظمیزند و آن پشت و گرده را قوت دهد و منی را بیفزاید:) سخن حجت بشنو که تو را قوتش به کار آید از داروی زرغونی (ناصر خسرو 497)، توضیح: وجه تسمیه آنرا چنین نوشته اند: که این دارو رنگ رو را مثل زر سرخ و روشن نماید

معنی زرغونی - جستجوی لغت در جدول جو

زرغونی

لغت نامه دهخدا

زرغونی

فرهنگ لغت هوشیار

زرغون

زرگون مانند زر، به رنگ زر، طلایی، زرّین فام، زریون

فرهنگ فارسی عمید

ارغوانی

به رنگ ارغوان، سرخ مایل به بنفش، برای مثال خوشا با رفیقان یک دل نشستن / به هم نوش کردن می ارغوانی (فرخی - ۳۹۲)

فرهنگ فارسی عمید

زراوند

گیاهی علفی با برگ هایی قلب مانند که مصرف دارویی دارد، چپقک

فرهنگ فارسی عمید

پرغونه

هر چیزی که زشت و نازیبا باشد، زشت، نازیبا، فرخچ، برای مثال ای پرغونه و باژگونه جهان / مانده من از تو به شگفت اندرا (رودکی - ۴۹۱)

فرهنگ فارسی عمید

زرکوبی

شغل و عمل زرکوب، طلاکوبی، طلاکاری

فرهنگ فارسی عمید

زاغونی

احمد بن حجاج بن عاصم مکنی به ابوجعفر منسوب به زاغون از قریه های بغداد است، وی از احمد بن حنبل روایت دارد و حافظ عبدالعزیز بن محمد بن اخضرحدیث ذیل را بدین گونه از وی نقل کرده است: عبداﷲ بن احمد روایت کند از ابوزکریا یحیی بن عبدالوهاب از عبدالواحد بن احمد از ابوسعید النقاش، از ابوالنصر محمد بن احمد بن عباس از جد خود عباس بن مهیار از ابوجعفر احمد بن حجاج بن عاصم (اهل قریه زاغونی) از احمد بن حنبل از خلف بن ولید از ابی ظبیان از علی بن ابیطالب از رسول اﷲ
که گفت: یا علی ان وصیّت الامر من بعدی فاخرج اهل نجران من جزیره العرب ... (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

زاغونی

محمد بن عبداﷲ مکنی به ابوبکر متولد 468 و متوفی 551 هجری قمری است: وی برادر علی زاغونی (مترجم در فوق) است، و در تجلید کتب استادی حاذق بوده است وروایت حدیث میکرده است، (از معجم البلدان)، وی از مشایخ حدیث و معاصر ابوجعفر نقیب بوده و در قرن 6 میزیسته است و ابن مقله علی بن حسن بن اسماعیل متوفی 599 هجری قمری از وی و از ابوسعید بن حمدون متوفی 60 هجری قمری استماع حدیث کرده است، (از معجم الادباء ج 5 ص 147 وج 3 ص 217)، و رجوع به زاغونی (علی بن عبداﷲ) شود

لغت نامه دهخدا

زاغونی

(نی ی)

منسوب به قریۀ زاغون. و رجوع به زاغونی و زاغون شود

لغت نامه دهخدا

زرخونی

(زَ)

دهی از دهستان چلاو است که در بخش مرکزی شهرستان آمل واقع است و 105 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

زرعونی

(زَ)

نام معجونی است. (منتهی الارب). یک نوع معجونی. (ناظم الاطباء). مرکبی از فلفل، دارفلفل، زنجبیل، قرفه، دارچینی، قرنفل و خولنجان از هر یک جزئی و از تودریان بهمنان بوزیدان و لسان العصافیر و قسط شیرین و سعد و سنبل از هر یک سه جزء کوفته و بیخته به عسل بی موم بسرشند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
سخن حجت بشنو که ترا قوتش
به بکار آید از داروی زرعونی.
ناصرخسرو (یادداشت ایضاً).
رجوع به زرغونی شود

لغت نامه دهخدا

زرغون

(زَ)

موضعی بماوراءالنهر. ظاهراً قریه ای از اعمال نخشب. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
دی جانب زرغون به یکی راه گذر بر
افتاد دو چشمم به یکی طرفه پسر بر.
سوزنی (یادداشت ایضاً)

لغت نامه دهخدا

زهکونی

نوک پایی که بکفل کسی کوبند تیپا اردنگ زفکنه

فرهنگ لغت هوشیار

مرغوبی

در تازی نیامده آهوری پسندیدگی مرغوب بودن پسندیده بودن مرغوبیت

فرهنگ لغت هوشیار

پرغونه

زشت و نا زیبا

فرهنگ لغت هوشیار

زروانی

منسوب به زروان پیرو آیین زروان

فرهنگ لغت هوشیار

یرغوچی

بازپرس دادستان (ایلخانان)

فرهنگ لغت هوشیار

زیتونی

زیتی زهی از رنگ ها برنگ زیتون سرخ مایل به زرد

فرهنگ لغت هوشیار

زرفینی

کرمهای حلقوی

فرهنگ لغت هوشیار

زرآوند

گیاهی از رده دو لپه ییهای بی گلبرگ که تیره خاصی بنام تیره زراوندها را میسازد این تیره جزو تیره های نزدیک باسفنجیان است. گلهایش ارغوانی یا صورتی و برگهایش بی دندانه و ریز و ریشه اش کلفت و میوه اش کروی است ارسطولوخیا زهر زمین. یا زراوند طویل گونه ای زرواوند که برگهایش از دیگر انواع طویلتر است زواند دراز

فرهنگ لغت هوشیار