معنی زتوخ - جستجوی لغت در جدول جو

زتوخ

لغت نامه دهخدا

زگیل، ضایعۀ پوستی کوچک سفت و سخت که روی پوست بدن پیدا می شود اما درد ندارد
سگیل، وردان، واروک، واژو، بالو، تاشکل، گندمه، آزخ، زخ، آژخ، ژخ، ثؤلول

فرهنگ فارسی عمید

توخ

تاخ، از درختان جنگلی شبیه درخت گز که چوب آن را برای سوزاندن به کار می برند و آتش آن بادوام و زغالش نیز معروف است، تاغ، طاق، توغ، آق خزک، غضا

فرهنگ فارسی عمید

زلوخ

(زَ)

بئر زلوخ، چاه که بر آن هر که رود پایش بلغزد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، ناقه زلوخ، ماده شتر تندرو. (از اقرب الموارد). رجوع به زلوج شود

لغت نامه دهخدا

زموخ

(زَ)

عقبه زموخ، عقبۀ دور و دراز و سخت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به زمخ شود

لغت نامه دهخدا

زنوخ

(تَ مَغْ غُ)

زنخ زنخاً و زنوخاً. رجوع به زنخ شود. (ناظم الاطباء). زنخ. (منتهی الارب). برداشتن بزغاله سر خود را وقت شیر مکیدن از درماندن شیر به گلو یا خشکی حلق. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

فتوخ

(فُ)

جمع واژۀ فتخه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به فتخه شود، بندهای پنجۀ شیر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

توخ

درخت گزنه، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

توخ

(تَ)

فرورفتن انگشت در چیزی نرم. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

زوخ

گوشت پاره ای که بر تن مردم بروید و آن را به عربی ثؤلول خوانند، (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، زخ، ژخ، آزخ، آژخ، (فرهنگ فارسی معین)، و رجوع به زگیل شود

لغت نامه دهخدا

زوخ

(تَ مَکْ کُ)

سرگرم شدن، بازی کردن، به افراط دادن، اغلب و به پنهان دادن، (از دزی ج 1 ص 611)

لغت نامه دهخدا