معنی زادسرو در فرهنگ فارسی عمید

سرو آزاد، هریکی با قامتی چون زادسرو / هریکی با چهره ای چون ارغوان (فرخی - ۲۶۲)

معنی زادسرو در لغت نامه دهخدا

مخفف آزادسرو است که سرو آزاد باشد. (برهان قاطع) (آنندراج) :، یکی مرد شد چون یکی زادسرو، برش کوه سیم ومیانش چو غرو.، فردوسی.، هر یکی باقامتی چون زادسرو، هر یکی با چهره ای چون ارغوان.، فرخی.، چه قدش چه پیراسته زادسروی، چه رویش چه آراسته لاله زاری.، فرخی.، کنون چو مست غلامان سبزپوشیده، ببوستان شده از باد زادسرو نوان.، فرخی.،، مجازاً شخص بلندقامت. خوش قد و بالا:، نگه کرد خسرو بدان زادسرو.، به رخ چون بهار و برفتن تذرو.، فردوسی.، نازنده چون بالای آن زادسرو، تابنده چون رخسار آن سیم تن.، فرخی.، تو را من هم گوزنم هم تذروم، چو هم شمشادم و هم زادسروم.، (ویس و رامین).، تن ماه چهره گرانی گرفت، روان زادسروش نوانی گرفت.، (گرشاسب نامه ص 325).، دریغ آید آن زادسرو سهی، شده مانده باغ از نهالش تهی.، (گرشاسب نامه ص 156).، بالین طلبید زادسروش، وز سرو فتاده شد تذروش.، نظامی.، نه در طبع نیرو نه در تن روان، خمیده شده زادسرو نوان.، نظامی.، تو ز پرسش رهی و من ز هلاک، زادسروی نیوفتد بر خاک.، نظامی.، به چاره گری چون ندارم توان، کنم نوحه بر زادسرو جوان.، نظامی.، در آغوشم درآمد زادسروی، چو طاوسی بمهمانی تذروی.، امیرخسرو

معنی زادسرو در فرهنگ فارسی معین

سرو، درختی است مخروطی شکل که در نواحی کوهستانی شمالی ایران می روید. سرو آزاد، سرو سهی، سروناز

معنی زادسرو - جستجوی لغت در جدول جو

زادسرو

فرهنگ نامهای ایرانی

زادسرو

فرهنگ فارسی عمید

زادسرو

لغت نامه دهخدا

زادسرو

فرهنگ فارسی معین

آزادسرو

(پسرانه)

بزرگوار، متواضع، همچون سرو زیبا و بی تعلق، از شخصیتهای شاهنامه، نام مردی دانا و پرهیزکار در زمان انوشیروان پادشاه ساسانی

فرهنگ نامهای ایرانی

شادرو

(دخترانه)

شادرخ

فرهنگ نامهای ایرانی

زادفرخ

(پسرانه)

از شخصیتهای شاهنامه و از سرداران بهرام چوبین در زمان هرمز پادشاه ساسانی

فرهنگ نامهای ایرانی

دادسرا

قسمتی از ادارۀ دادگستری شامل شعبه های بازپرسی که کارمندان آن زیر نظر دادستان کار می کنند

فرهنگ فارسی عمید

زادورود

اولاد، فرزندان، مجموع فرزندان کسی از پسر و دختر

فرهنگ فارسی عمید

بادسری

عجب، تکبر، خودخواهی، برای مثال آنکه در او بادسری راه کرد / هم به پریدن سرش آگاه کرد (امیرخسرو۱ - ۱۱۶)، گردنکشی

فرهنگ فارسی عمید

زادخور

سال خورده، پیر، فرتوت

فرهنگ فارسی عمید

زادمرد

جوانمرد، کریم، برای مثال زادمردی چاشتگاهی دررسید / در سرا عدل سلیمان دردوید (مولوی - مجمع الفرس - زادمرد)

فرهنگ فارسی عمید

آزادسرو

سرو، کنایه از دارای قامتی چون سرو

فرهنگ فارسی عمید

زاغ رو

مؤلف آنندراج این کلمه را بدون ضبط و تفسیر آورده است با شاهد ذیل:
خسروا لشکر خطش بدوید
دل نگه دار وقت زاغ رو است،
امیرخسرو (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

لانسرو

(سِ رُ)

پزشک فرانسوی مولد ’برسی بری یر’ (1829-1910 میلادی)

لغت نامه دهخدا

زادفرخ

(فَرْ رُ)

نام میرآخور هرمز است. (لغت شاهنامه تألیف دکتر شفق) :
یکی مهتر نام بردار بود
که بر آخر اسپاهسالار بود.
فردوسی
نام یکی از ایرانیان اصیل است. (لغت شاهنامه تألیف دکتر شفق)

لغت نامه دهخدا

دادسرا

(سَ)

پارکه. ادارۀ مدعی العموم. محل کار دادستان و دادیاران و بازپرسان. و آن سه باشد: 1- دادسرای شهرستان، دادسرایی که در معیت دادگاههای شهرستان کار کند و دارای دادستان و بازپرس است. 2- دادسرای استان، دادسرایی که در معیت دادگاه استان بکار پردازد و دارای دادستان و دادیار است ولی بازپرس ندارد و بر دادسرای شهرستان نظارت کند. 3- دادسرای تمیز، دادسرایی که در معیت دیوان عالی تمیز (دیوان کشور) کارکند و فاقد بازپرس است اما دارای دادستان (دادستان کل کشور) و معاونینی است و بر همه دادسراهای کشور نظارت کند. دادسرای دیگری در تشکیلات عدلیه هست و آن دادسرای عالی انتظامی قضاه است که در معیت دادگاه عالی انتظامی قضاه بکار بپردازد و بتخلفات قضاه رسیدگی کند و دارای دادستان و معاونین است و منحصراً در مرکز کشور باشد.

لغت نامه دهخدا

بادسرخ

(دِ سُ)

مرضی است معروف. (غیاث). مرضی است معروف، سلیم گوید:
باد سرخ آورد روی خاک از گلگون او
بس که کرد اعراض از رشک سپهر چنبری.
(ازآنندراج).
حمره. حمرۀ مبارکه. باد مبارک. باددژنام. بادژنام. بادژ. بادژفام. بادژوام. بادشفام. بادشکام. بادشوام. رجوع به لغات یادشده در جای خود شود. سرخ باد. (سروری: بادژنام) (برهان: بادژکام)

مرضی است معروف. (غیاث). مرضی است معروف، سلیم گوید:
باد سرخ آورد روی خاک از گلگون او
بس که کرد اعراض از رشک سپهر چنبری.
(ازآنندراج).
حُمْره. حُمْرۀ مبارکه. باد مبارک. باددژنام. بادژنام. بادژ. بادژفام. بادژوام. بادشفام. بادشکام. بادشوام. رجوع به لغات یادشده در جای خود شود. سرخ باد. (سروری: بادژنام) (برهان: بادژکام)

لغت نامه دهخدا

بادسرد

(دِ سَ)

باد خنک. بادی که با سرما همراه باشد. مقابل باد گرم و سوزان. ریح خازم، باد سرد. ریح خارم، باد سرد. هوف (ه / هو) ، باد سرد. (منتهی الارب) :
بس باد جهد سرد ز که لاجرم اکنون
چون پیر که یاد آیدش از روز جوانی.
ناصرخسرو.
دل ز بیم آنکه باد سرد بر تو بگذرد
روز و شب چونانکه ماهی را براندازی ز آب.
انوری (از آنندراج).

باد خنک. بادی که با سرما همراه باشد. مقابل باد گرم و سوزان. ریح خازِم، باد سرد. ریح خارِم، باد سرد. هوف (هََ / هو) ، باد سرد. (منتهی الارب) :
بس باد جهد سرد ز کُه لاجرم اکنون
چون پیر که یاد آیدش از روز جوانی.
ناصرخسرو.
دل ز بیم آنکه باد سرد بر تو بگذرد
روز و شب چونانکه ماهی را براندازی ز آب.
انوری (از آنندراج).

لغت نامه دهخدا

بادسره

(سَ رَ / رِ)

نوعی از آزار باشد که اسب را بهم رسد. (برهان) (آنندراج). آزاری که در اسب پدید آید. (ناظم الاطباء). علتی است که اسب را میشود. (رشیدی). بیماری است. (دمزن)

لغت نامه دهخدا

بادسری

(سَ)

کیفیت و حالت بادسر. عجب و تکبر کردن و مغرور و گردنکش بودن باشد. (برهان). عجب و تکبر و غرور و گردنکشی. (ناظم الاطباء). کله پربادی. کبر. نخوت. خودپسندی. خودبینی. ازخودپری. خودخواهی و غرور و سبک سری. (فرهنگ شاهنامۀ رضازادۀ شفق) :
آنکه درو بادسری راه کرد
هم ز بریدن سرش آگاه کرد.
امیرخسرو (از فرهنگ شعوری ج 1 ورق 197 ص آ).
رجوع به بادساری شود. (آنندراج).

لغت نامه دهخدا

زادخور

(خُوَرْ / خُرْ)

بمنی زادخوست که پیر سالخورده و فرتوت باشد. (برهان قاطع) (آنندراج) ، پیر سال خورد. (جهانگیری). و رجوع به زادخورد و زادخوست شود

لغت نامه دهخدا

بادرو

بادرنجبویه

فرهنگ لغت هوشیار

زود رو

تند رو سریع الحرکه

فرهنگ لغت هوشیار

دادسرا

اداره ای در دادگستری که تحت نظر داد ستان کار کند اداره مدعی عمومی یا دادسرای نظامی استان اداره ای در دادگستری که مرکب است از یک دادستان و یک دادیار برای هر شعبه پارکه استیناف. یا دادسرای شهرستان اداره ای در دادگستری که مرکب است یک دادستان و یک دادیار پارکه بدایت

فرهنگ لغت هوشیار