- زئه
شیری غلیظ و مقوی که پس از زاییدن گاو حاصل شود، مایه ای که
معنی زئه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
پوشش جنگی با آستین کوتاه که از حلقه های ریز فولادی بافته می شده و در قدیم هنگام جنگ روی لباس های دیگر به تن می کرده اند
زره داوودی: زره منسوب به داوود نبی، زره که حضرت داوود می بافته، زره سخت و محکم
زره داوودی: زره منسوب به داوود نبی، زره که حضرت داوود می بافته، زره سخت و محکم
جسمی بلوری حلال در آب با خاصیت قبض بسیار که در نساجی و داروسازی و رنگرزی کاربرد دارد، سولفات پتاس و آلومینیم، زاج سفید، زمج، شبّ، شبّ یمانی
ولیمه و مهمانی عروسی، ازدواج، جشنی که به مناسبت ازدواج دو نفر برگذار می شود، طوی، طو، عرس، بیوگانی، پیوگانی
خوردنی و خوراکی که از مهمانی با خود می بردند
جیرجیرک، زنجره، حشره ای سبز رنگ و شبیه ملخ که نوع نر آن به وسیلۀ اندام نازکی در زیر شکم صدای تیز و بلندی در کشتزارهای غله تولید می کند، سیرسیرک، جرواسک، چزد، جزد، زانه،برای مثال بانگ زله کرد خواهد کرّ گوش / وایچ ناساید به گرما از خروش (رودکی - ۵۳۳)
خوردنی و خوراکی که از مهمانی با خود می بردند
جیرجیرک، زنجره، حشره ای سبز رنگ و شبیه ملخ که نوع نر آن به وسیلۀ اندام نازکی در زیر شکم صدای تیز و بلندی در کشتزارهای غله تولید می کند، سیرسیرک، جرواسک، چزد، جزد، زانه،
(زَخْ خَ)
لغت نامه دهخدا
جایی است در سرزمین طی و علم منقول است از زخه بمعنی خشم و کین و یا از زخه بمعنی زوجه مرد. (از معجم البلدان). عتکۀ فزاری خطاب به عامر بن طفیل گوید:
اء حسبت ان طعان مره بالقنا
حلب الغزیزه من بنات الغیهب
عصباً دفعن من الابارق من قنا
فجنوب زخه فالرقاق فینقب.
(از معجم البلدان)
اء حسبت ان طعان مره بالقنا
حلب الغزیزه من بنات الغیهب
عصباً دفعن من الابارق من قنا
فجنوب زخه فالرقاق فینقب.
(از معجم البلدان)
(زَخْ خَ)
لغت نامه دهخدا
کینه و خشم. (منتهی الارب). کینه. ج، زخات. (مهذب الاسماء). خشم و کین. صخر گوید:
فلا تقعدن علی زخه
و تضمر فی القلب وجداً وخیفا.
(از مقاییس اللغه ج 3 ص 7) (از محیطالمحیط).
، زن. ج، زخات. (مهذب الاسماء). مزخه و زخه، زن را گویند. (از ترجمه قاموس)
فلا تقعدن علی زخه
و تضمر فی القلب وجداً وخیفا.
(از مقاییس اللغه ج 3 ص 7) (از محیطالمحیط).
، زن. ج، زخات. (مهذب الاسماء). مزخه و زخه، زن را گویند. (از ترجمه قاموس)
(زُخْ خَ)
لغت نامه دهخدا
گوسپندان ریزه. (منتهی الارب). بچه های کوچک گوسفند را زخه نامند اززخ بمعنی راندن، زیرا آنها را میرانند. (از متن اللغه). در حدیث علی (ع) است که به عثمان بن حنیف نوشت: ’لاتأخذن من الزخه و النخه شیئاً’. (از تاج العروس)
گوسپندان ریزه. (منتهی الارب). بچه های کوچک گوسپند. (از کنز النثیر سیوطی)
گوسپندان ریزه. (منتهی الارب). بچه های کوچک گوسپند. (از کنز النثیر سیوطی)
(زَ چَ / چِ)
لغت نامه دهخدا
زن نوزای، لغتی (لهجه ای) است در زجه (زنی که زاییده باشد تا چهل روز). (از آنندراج) (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). مخفف زاچه است. (فرهنگ نظام). عورت نوزاییده را گویند تا چهل روز. (جهانگیری). زن را گویند تا چهل روز. (جهانگیری). زن نوزاینده. (غیاث اللغات). نفساء. نفسا. نفساء. (منتهی الارب). خرسه، خرصه، خویاء، خویه، فئره، طعام زن زچه. تفویر، فیره ساختن زچه را. (از منتهی الارب) : خرس. خرص. خوی. فئر.
- زچه شدن، نفاسه. زایسپانی. رجوع به نفس و زایسپانی و زچکی شود
- زچه شدن، نفاسه. زایسپانی. رجوع به نفس و زایسپانی و زچکی شود
جامه ای باشد که از حلقه های آهنین ترکیب داده اند و در روزهای جنگ پوشند
آسیب وارد آمده کوفته، ضربان یافته، مغلوب، ربوده، دزدی شده، سکه زده مضروب، هم زده، آراسته مزین، بریده (شاخه های زیادی درخت) پیراسته، فرسوده کهنه، دلزده بی رغبت متنفر، از حدیده عبور داده زر زده، زدگی پارگی:) این پارچه زده دارد، (ساکن (حرف) :) ورازرود با اول مفتوح بثانی زده و الف مفتوح بزای منقوطه زده... (جهانگیری)
لغز، گناه، لالنگ خوراکی که مردم از خانه مردم با خوان دوست و خویش بردارند و با خود برند، سنگریزه نرم ماسه کار نیک، تا سه، تنگدمی تازی گشته از لاتین دو انگشتی از گیاهان شکوفه سپرغم گیاهی است از تیره صلیبیان که در حدود 4 گونه آن شناخته شده و در نواحی گرم آسیای غربی و شمال افریقا روید سله
حشره ای است شبیه ملخ و سبز رنگ که در غله زارها و هوای گرم بانگ کند، سوسک، زنجره، جزد، چزد
((زِ رِ))
فرهنگ فارسی معین
جامه جنگ دارای آستین کوتاه و مرکب از حلقه های ریز فولادی که در هنگام جنگ آن را روی لباس های دیگر می پوشیدند
چپانده، فرو کرده