رویه. فکر و اندیشه. (ناظم الاطباء). با قلب همزه به یاء و ادغام یاء گویند اسم است از روء، به معنی تفکر و نظر کردن در کارها و آن حالتی است بین بداهت و تصمیم، یعنی اندیشیدن امری را پس از تصور آن و پیش از تصمیم گرفتن به آن. (از اقرب الموارد)
رویه. فکر و اندیشه. (ناظم الاطباء). با قلب همزه به یاء و ادغام یاء گویند اسم است از رَوَءَ، به معنی تفکر و نظر کردن در کارها و آن حالتی است بین بداهت و تصمیم، یعنی اندیشیدن امری را پس از تصور آن و پیش از تصمیم گرفتن به آن. (از اقرب الموارد)
مصغر وراء به معنی پس و پیش. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). در اقرب الموارد تصغیر وریئه به سکون یاء آمده است. رجوع به اقرب الموارد و رجوع به وراء شود
مصغر وراء به معنی پس و پیش. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). در اقرب الموارد تصغیر وُرَیْئَه به سکون یاء آمده است. رجوع به اقرب الموارد و رجوع به وراء شود
فکر و تأمل در کارها. (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات). اندیشه. فکر. (از نشریۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز سال اول شمارۀ 5). فکر. (آنندراج). فکر در کار. (دهار). نگرش. فکر. اندیشه. خرد. عقل. شأن. امر. صلاح. تفکر. نظر بتأنی. - بلارویه، ناسگالیده، نیندیشیده. (یادداشت مؤلف). ، طریقه ودستور. (ناظم الاطباء). به معنی طریقه و دستور مجاز است به اطلاق سبب بر مسبب و در تشریح الحروف نوشته که رویه به معنی طریقه و دستور فارسی است مرکب از ’رو’ که امر است از رفتن و کلمه ’یه’ که در آخر امر معنی حاصل مصدر دهد، اول اصح است. (غیاث اللغات). از ’رو’، روش به سیاق عربی: ’وضع و رویۀ آرام زندگی یک نواخت آنها و کارهای جدی و معمولی از یک طرف و اضطراب وشور و هیجان... از طرف دیگر در نظر او می آمد.. ’ توضیح: استعمال این کلمه به این معنی نادرست است. (فرهنگ فارسی معین). اینکه برخی از مردم آن را به معنی روش استعمال می کنند غلط است که بدین معنی نه فارسی است و نه عربی. (یادداشت مؤلف). اغلب به معانی طرز و اسلوب استعمال می کنند در اصل به معنی فکر و اندیشه است و بجای آن کلمه روش و امثال آن را باید بکار برد. (نشریۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز سال اول شمارۀ 5) ، حاجب. (غیاث اللغات)
فکر و تأمل در کارها. (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات). اندیشه. فکر. (از نشریۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز سال اول شمارۀ 5). فکر. (آنندراج). فکر در کار. (دهار). نگرش. فکر. اندیشه. خرد. عقل. شأن. امر. صلاح. تفکر. نظر بتأنی. - بلارویه، ناسگالیده، نیندیشیده. (یادداشت مؤلف). ، طریقه ودستور. (ناظم الاطباء). به معنی طریقه و دستور مجاز است به اطلاق سبب بر مسبب و در تشریح الحروف نوشته که رویه به معنی طریقه و دستور فارسی است مرکب از ’رو’ که امر است از رفتن و کلمه ’یه’ که در آخر امر معنی حاصل مصدر دهد، اول اصح است. (غیاث اللغات). از ’رو’، روش به سیاق عربی: ’وضع و رویۀ آرام زندگی یک نواخت آنها و کارهای جدی و معمولی از یک طرف و اضطراب وشور و هیجان... از طرف دیگر در نظر او می آمد.. ’ توضیح: استعمال این کلمه به این معنی نادرست است. (فرهنگ فارسی معین). اینکه برخی از مردم آن را به معنی روش استعمال می کنند غلط است که بدین معنی نه فارسی است و نه عربی. (یادداشت مؤلف). اغلب به معانی طرز و اسلوب استعمال می کنند در اصل به معنی فکر و اندیشه است و بجای آن کلمه روش و امثال آن را باید بکار برد. (نشریۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز سال اول شمارۀ 5) ، حاجب. (غیاث اللغات)
صفحه و روی صورت. چهره. روی. (فرهنگ فارسی معین) ، سوی. جانب. (ناظم الاطباء). - دورویه، دارای دو روی و دو وضع و دو روش. (ناظم الاطباء). رجوع به دورو شود. - ، دوطرف. دوجانب. دوسو. دوصف: به پیمان که از هر دورویه سپاه به یاری نیاید کسی کینه خواه. فردوسی. - ، متلون المزاج. (ناظم الاطباء). - ، دورنگ و منافق. (ناظم الاطباء). - ، کنایه از موافق و مخالف. مساعد و نامساعد. خوب و بد: وگرنه سران شان برآرم به دار دورویه بود گردش روزگار. فردوسی. رجوع به مدخل دورویه شود. - سه رویه، از سه طرف. از سه سو: شما بر سه رویه بگیرید راه بدارید لشکر ز دشمن نگاه. فردوسی. به مرده شویان مانی ز روی بدبینی اگر سه رویه همی سود خیز و مرده شوی. سوزنی. - یکرویه، یک روی و یک وضع. دارای یک طور و روش. (ناظم الاطباء) : چه گویی که یکرویه هستیم یار چرا زیر و بالا در آری بکار. نظامی. رجوع به مادۀ یکرویه شود. - یکرویه شدن، یک طرفه شدن. خاتمه یافتن. فیصله یافتن: چون بی جنگ و اضطراب کار یکرویه شد. (تاریخ بیهقی). - یکرویه کردن، خاتمه دادن. یک طرفه کردن: شمشیر دورویه کار یکرویه می کند. (یادداشت مؤلف). ، سطح. (فرهنگ فارسی معین) (لغات فرهنگستان) ، ظاهر هر چیز. نما. (فرهنگ فارسی معین). قسمت بالای هر چیز، چون کفش، مقابل زیره و گاهی رویه مقابل آستر گویند: ابره، رویۀ لحاف. خلاف آستر. ظهاره، مقابل بطانه. (یادداشت مؤلف). - رویۀ جامه (لباس) ، پارچۀ روی لباس. ظهاره، مقابل آستر و بطانه. (فرهنگ فارسی معین). - رویۀ کفش، سطح ظاهری کفش. مقابل زیره. (فرهنگ فارسی معین). - رویۀ مغز، غشاء دماغی. (لغات فرهنگستان). ، شکل و هیأت. (فرهنگ فارسی معین) ، روبرو و مقابل. (ناظم الاطباء) ، وضع و طریقه و طرز و منوال و دستور و روش. (ناظم الاطباء) روی، برنج. (ناظم الاطباء)
صفحه و روی صورت. چهره. روی. (فرهنگ فارسی معین) ، سوی. جانب. (ناظم الاطباء). - دورویه، دارای دو روی و دو وضع و دو روش. (ناظم الاطباء). رجوع به دورو شود. - ، دوطرف. دوجانب. دوسو. دوصف: به پیمان که از هر دورویه سپاه به یاری نیاید کسی کینه خواه. فردوسی. - ، متلون المزاج. (ناظم الاطباء). - ، دورنگ و منافق. (ناظم الاطباء). - ، کنایه از موافق و مخالف. مساعد و نامساعد. خوب و بد: وگرنه سران شان برآرم به دار دورویه بود گردش روزگار. فردوسی. رجوع به مدخل دورویه شود. - سه رویه، از سه طرف. از سه سو: شما بر سه رویه بگیرید راه بدارید لشکر ز دشمن نگاه. فردوسی. به مرده شویان مانی ز روی بدبینی اگر سه رویه همی سود خیز و مرده شوی. سوزنی. - یکرویه، یک روی و یک وضع. دارای یک طور و روش. (ناظم الاطباء) : چه گویی که یکرویه هستیم یار چرا زیر و بالا در آری بکار. نظامی. رجوع به مادۀ یکرویه شود. - یکرویه شدن، یک طرفه شدن. خاتمه یافتن. فیصله یافتن: چون بی جنگ و اضطراب کار یکرویه شد. (تاریخ بیهقی). - یکرویه کردن، خاتمه دادن. یک طرفه کردن: شمشیر دورویه کار یکرویه می کند. (یادداشت مؤلف). ، سطح. (فرهنگ فارسی معین) (لغات فرهنگستان) ، ظاهر هر چیز. نما. (فرهنگ فارسی معین). قسمت بالای هر چیز، چون کفش، مقابل زیره و گاهی رویه مقابل آستر گویند: ابره، رویۀ لحاف. خلاف آستر. ظهاره، مقابل بطانه. (یادداشت مؤلف). - رویۀ جامه (لباس) ، پارچۀ روی لباس. ظهاره، مقابل آستر و بطانه. (فرهنگ فارسی معین). - رویۀ کفش، سطح ظاهری کفش. مقابل زیره. (فرهنگ فارسی معین). - رویۀ مغز، غشاء دماغی. (لغات فرهنگستان). ، شکل و هیأت. (فرهنگ فارسی معین) ، روبرو و مقابل. (ناظم الاطباء) ، وضع و طریقه و طرز و منوال و دستور و روش. (ناظم الاطباء) روی، برنج. (ناظم الاطباء)
رویینه. هر چیز که از روی ساخته شده و یا از روی اندود شده باشد. (ناظم الاطباء). رجوع به رویینه شود، حلبی ساز. دیگ ساز. کسی که دیگ سفید کند، رنگ سرخ. (ناظم الاطباء)
رویینه. هر چیز که از روی ساخته شده و یا از روی اندود شده باشد. (ناظم الاطباء). رجوع به رویینه شود، حلبی ساز. دیگ ساز. کسی که دیگ سفید کند، رنگ سرخ. (ناظم الاطباء)
