معنی روان در فرهنگ لغت هوشیار

رونده، آنچه یا آنکه راه رود

معنی روان در فرهنگ فارسی عمید

در حال جریان، جاری، یکی جویبار است و آب روان / ز دیدار او تازه گردد روان (فردوسی - ۲/۴۲۶) ، آنکه راه می رود، رونده، کنایه از ملایم و آرام،، کنایه از حفظ، از بر، بَلَد، به آرامی و نرمی مثلاً چرخش روان می چرخید،، کنایه از دارای نفوذ، فرمانبرداری شده مثلاً حکم روان،، کنایه از ویژگی شعر یا سخنی که در آن تعقید و تکلف نباشد، سلیس، جان، روح حیوانی، شبانگه کارد بر حلقش بمالید / روان گوسفند از وی بنالید (سعدی - ۱۰۰)، جان و روان یکی ست به نزدیک فیلسوف / ورچه ز راه نام دو آید روان و جان (ابوشکور - شاعران بی دیوان - ۸۹) ، در فلسفه نفس ناطقه، رَوان داشتن: رَوان کردن، کنایه از جاری ساختن حکم، نافذ کردن، بخواه جان و دل بنده و روان بستان / که حکم بر سر آزادگان روان داری (حافظ - ۸۸۸) ، رَوان ساختن: روان کردن، جاری کردن، جریان دادن، روانه کردن، رَوان شدن: جاری شدن، جریان پیدا کردن، کنایه از فراگرفتن و ازبر شدن درس، روانه شدن، رفتن، به راه افتادن، راه افتادن زخون چندان روان شد جوی درجوی / که خون می رفت و سر می برد چون گوی (نظامی۲ - ۱۸۹) ، روان گشتن: جاری شدن، جریان پیدا کردن، کنایه از فراگرفتن و ازبر شدن درس، روانه شدن، رفتن، به راه افتادن، راه افتادن، رَوان شدن، رَوان کردن: روان گردانیدن، روان ساختن، جاری کردن، جریان دادن، کنایه از ازبر کردن درس یا مطلبی، کنایه از رواج دادن، روغن زدن و نرم کردن، روانه کردن، گسیل داشتن، فرستادن، به راه انداختن ما طفل مکتبیم و بُوَد گریه درس ما / ای دل بکوش تا سبق خود روان کنیم (ابوالقاسم فندرسکی)

معنی روان در فرهنگ فارسی معین

بی درنگ، بلافلاصله

معنی روان در فرهنگ فارسی معین

رونده، جاری، در حال رفتن

معنی روان - جستجوی لغت در جدول جو

روان: جاری، روح

فرهنگ واژه فارسی سره

روان: رونده، آنچه یا آنکه راه رود

فرهنگ لغت هوشیار

روان: در حال جریان، جاری، برای مثال یکی جویبار است و آب روان / ز دیدار او تازه گردد روان (فردوسی - ۲/۴۲۶)
آنکه راه می رود، رونده، کنایه از ملایم و آرام،
کنایه از حفظ، از بر، بلد، به آرامی و نرمی مثلاً چرخش روان می چرخید،
کنایه از دارای نفوذ، فرمانبرداری شده مثلاً حکم روان،
کنایه از ویژگی شعر یا سخنی که در آن تعقید و تکلف نباشد، سلیس
جان، روح حیوانی، برای مثال شبانگه کارد بر حلقش بمالید / روان گوسفند از وی بنالید (سعدی - ۱۰۰)، جان و روان یکی ست به نزدیک فیلسوف / ورچه ز راه نام دو آید روان و جان (ابوشکور - شاعران بی دیوان - ۸۹)
در فلسفه نفس ناطقه
روان داشتن: روان کردن، کنایه از جاری ساختن حکم، نافذ کردن، برای مثال بخواه جان و دل بنده و روان بستان / که حکم بر سر آزادگان روان داری (حافظ - ۸۸۸)
روان ساختن: روان کردن، جاری کردن، جریان دادن، روانه کردن
روان شدن: جاری شدن، جریان پیدا کردن، کنایه از فراگرفتن و ازبر شدن درس، روانه شدن، رفتن، به راه افتادن، راه افتادن برای مثال زخون چندان روان شد جوی درجوی / که خون می رفت و سر می برد چون گوی (نظامی۲ - ۱۸۹)
روان گشتن: جاری شدن، جریان پیدا کردن، کنایه از فراگرفتن و ازبر شدن درس، روانه شدن، رفتن، به راه افتادن، راه افتادن، روان شدن
روان کردن: روان گردانیدن، روان ساختن، جاری کردن، جریان دادن، کنایه از ازبر کردن درس یا مطلبی، کنایه از رواج دادن، روغن زدن و نرم کردن، روانه کردن، گسیل داشتن، فرستادن، به راه انداختن برای مثال ما طفل مکتبیم و بود گریه درس ما / ای دل بکوش تا سبق خود روان کنیم (ابوالقاسم فندرسکی) در حال جریان، جاری، برای مِثال یکی جویبار است و آب روان / ز دیدار او تازه گردد روان (فردوسی - ۲/۴۲۶)
آنکه راه می رود، رونده، کنایه از ملایم و آرام،
کنایه از حفظ، از بر، بَلَد، به آرامی و نرمی مثلاً چرخش روان می چرخید،
کنایه از دارای نفوذ، فرمانبرداری شده مثلاً حکم روان،
کنایه از ویژگی شعر یا سخنی که در آن تعقید و تکلف نباشد، سلیس
جان، روح حیوانی، برای مِثال شبانگه کارد بر حلقش بمالید / روان گوسفند از وی بنالید (سعدی - ۱۰۰)، جان و روان یکی ست به نزدیک فیلسوف / ورچه ز راه نام دو آید روان و جان (ابوشکور - شاعران بی دیوان - ۸۹)
در فلسفه نفس ناطقه
رَوان داشتن: رَوان کردن، کنایه از جاری ساختن حکم، نافذ کردن، برای مِثال بخواه جان و دل بنده و روان بستان / که حکم بر سر آزادگان روان داری (حافظ - ۸۸۸)
رَوان ساختن: روان کردن، جاری کردن، جریان دادن، روانه کردن
رَوان شدن: جاری شدن، جریان پیدا کردن، کنایه از فراگرفتن و ازبر شدن درس، روانه شدن، رفتن، به راه افتادن، راه افتادن برای مِثال زخون چندان روان شد جوی درجوی / که خون می رفت و سر می برد چون گوی (نظامی۲ - ۱۸۹)
روان گشتن: جاری شدن، جریان پیدا کردن، کنایه از فراگرفتن و ازبر شدن درس، روانه شدن، رفتن، به راه افتادن، راه افتادن، رَوان شدن
رَوان کردن: روان گردانیدن، روان ساختن، جاری کردن، جریان دادن، کنایه از ازبر کردن درس یا مطلبی، کنایه از رواج دادن، روغن زدن و نرم کردن، روانه کردن، گسیل داشتن، فرستادن، به راه انداختن برای مِثال ما طفل مکتبیم و بُوَد گریه درس ما / ای دل بکوش تا سبق خود روان کنیم (ابوالقاسم فندرسکی)

فرهنگ فارسی عمید

روان: روح، نفس ناطقه

فرهنگ فارسی معین

روان: بی درنگ، بلافلاصله

فرهنگ فارسی معین

روان: رونده، جاری، در حال رفتن

فرهنگ فارسی معین

روان: Fluent

دیکشنری فارسی به انگلیسی

روان: беглый

دیکشنری فارسی به روسی

روان: fließend

دیکشنری فارسی به آلمانی

روان: вільний

دیکشنری فارسی به اوکراینی

روان: płynny

دیکشنری فارسی به لهستانی

روان: 流利的

دیکشنری فارسی به چینی

روان: fluente

دیکشنری فارسی به پرتغالی

روان: fluente

دیکشنری فارسی به ایتالیایی

روان: fluido

دیکشنری فارسی به اسپانیایی

روان: fluide

دیکشنری فارسی به فرانسوی

روان: vloeiend

دیکشنری فارسی به هلندی

روان: धाराप्रवाह

دیکشنری فارسی به هندی

روان: lancar

دیکشنری فارسی به اندونزیایی

روان: طلقٌ

دیکشنری فارسی به عربی

روان: שוטף

دیکشنری فارسی به عبری

روان: 流暢な

دیکشنری فارسی به ژاپنی

روان: 유창한

دیکشنری فارسی به کره ای

روان: akıcı

دیکشنری فارسی به ترکی استانبولی

روان: fasaha

دیکشنری فارسی به سواحیلی

روان: คล่องแคล่ว

دیکشنری فارسی به تایلندی

روان: সাবলীল

دیکشنری فارسی به بنگالی

روان: روان

دیکشنری فارسی به اردو

روانه

اجرا

فرهنگ واژه فارسی سره

روانی

جریان سیلان

فرهنگ لغت هوشیار

روانه

جاری، راهی

فرهنگ لغت هوشیار

روانه

در حال رفتن، رونده، جاری
روانه شدن: روان شدن، رفتن، راهی شدن، به راه افتادن، روانه گشتن
روانه گشتن: روان شدن، رفتن، راهی شدن، به راه افتادن، روانه شدن
روانه کردن: روانه ساختن، روان کردن، راهی کردن، گسیل کردن، فرستادن

فرهنگ فارسی عمید