- رمیح (رِ)
ممال رماح. رجوع به رماح شود:
بفرمود شاه جهان (کیخسرو) تا سلیح
بیارند تیغ و سنان و رمیح.
فردوسی
بفرمود شاه جهان (کیخسرو) تا سلیح
بیارند تیغ و سنان و رمیح.
فردوسی
معنی رمیح - جستجوی لغت در جدول جو
- رمیح (رُ مَ)
نره. (منتهی الارب) (آنندراج)
- رمیح
نره
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رَمْ ما)
لغت نامه دهخدا
منسوب است به صنعت رماح که نیزه سازی را می رساند و جماعتی بدان منسوبند و از جملۀ آنهاست ابوجعفر احمد بن محمد بن عبدالوارث الرماح از مردم مصر که در ذیحجۀ سال پانصد و هشتاد و سه درگذشت. (از لباب الانساب ج 1)
(یِ)
لغت نامه دهخدا
رائح. اسم فاعل از ریشه ’روح’، کسی که در شبانگاه آید. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج، روح. (المنجد). شبانگاه آینده. (منتهی الارب) ، کسی که در شبانگاه کاری کند. ج، رایحون، مرد شادمانی کننده. ج، رایحون، مردی که در افعال مشابه پدر باشد. ج، رایحون. (ناظم الاطباء) ، باران شبانگاهی. (مهذب الاسماء)
(تَ)
لغت نامه دهخدا
ناوناوان رفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). یقال: مر فلان یتمیح، ای یتکفا و معناه یتبختر و ینظر فی ظله. (اقرب الموارد) ، به چپ و راست مایل شدن شاخه و مست. (از اقرب الموارد)
(رَ)
لغت نامه دهخدا
عرق. (از اقرب الموارد). خوی و عرق. (ازناظم الاطباء). خوی. (منتهی الارب) (آنندراج) ، تراوش. (ناظم الاطباء) ، نام گیاهی است. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)
(رَمْ یَ)
لغت نامه دهخدا
یک بار انداختن. (منتهی الارب) (آنندراج). یک بارتیر انداختن. (ناظم الاطباء) ، یک پرتاب تیر و مانند آن، و قولهم: رمیه من غیر رام، در امری گویند که ناگاه رسد. (منتهی الارب) (آنندراج). رب ّ رمیه من غیر رام، ای رب ّ رمیه مصیبه من رام مخطی ٔ، و این مثلی است در مورد کسی که کاری را درست انجام دهد و حال آنکه عادت وی خطا کردن باشد. (از اقرب الموارد) : اعیان درگاه را این حدیث سخیف نمود و لکن رمیه من غیر رام افتاد. (تاریخ بیهقی)
(رَ می یَ)
لغت نامه دهخدا
شکاربه تیر افکنده، و منه الحدیث: یمرقون من الدین کما یمرق السهم من الرمیه، یعنی در دین درآمدند و زود ازآن برون شدند و اثری از دین ندارند چنانکه تیر در صید نشست و صاف از آن بیرون رفت و به چیزی از آن صید آلوده نگشت. (منتهی الارب). شکار به تیر افکنده خواه نر باشد خواه ماده، و یقال: ’بئس الرمیه الارنب’، ای بئس الصید مما یرمی الارانب. ج، رمایا. (از اقرب الموارد) ، زیادت. فزونی. (از متن اللغه)
(رَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان کنارک شهرستان چاه بهار واقع در 9هزارگزی شرق چاه بهار و کنار دریای عمان. جلگه ای است گرمسیر و دارای 250 تن سکنۀبلوچی و سنی است. آب آن از چاه و باران تأمین می شود و شغل مردم زراعت است. محصولات آن غلات و لبنیات و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
(رَ)
لغت نامه دهخدا
شفره رمیض، کارد نیک تیز. (منتهی الارب). کارد تیز و برنده. (از اقرب الموارد) ، هر چیز برنده. (منتهی الارب) (آنندراج)
(رَ)
لغت نامه دهخدا
بسیار جنبان. (منتهی الارب). بسیارحرکت. (از اقرب الموارد). بسیارحرکت در فن خود. (از متن اللغه) ، مرد بزرگ داشته. (منتهی الارب). مبجّل و معظم. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) ، خردمند. (منتهی الارب). عاقل. (از اقرب الموارد) ، اصیل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، مرد گران مایۀ باسنگ. (منتهی الارب). رزین. (از اقرب الموارد) ، بسیار. (از اقرب الموارد). سألت رمیزاً، ای کثیراً فی بابه. (از متن اللغه) ، رجل رمیزالفؤاد، مرد تنگدل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
(رِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ رمح. نیزه ها. (منتهی الارب) (غیاث اللغات) (از اقرب الموارد). رجوع به رمح شود:
میزبانان من سیوف و رماح
میهمانان من کلاب و نمور.
مسعودسعد.
ز رای و عزم تو گردون و دهر از آن ترسد
که این کشنده سیوف است و آن زدوده رماح.
مسعودسعد
میزبانان من سیوف و رماح
میهمانان من کلاب و نمور.
مسعودسعد.
ز رای و عزم تو گردون و دهر از آن ترسد
که این کشنده سیوف است و آن زدوده رماح.
مسعودسعد
(رَمْ ما)
لغت نامه دهخدا
نیزه گر. (منتهی الارب) (دهار). نیزه باز کامل. (آنندراج). استاد در نیزه اندازی. (از تاج العروس)
بودار، شب آینده، باران شبانگاه، گاو پدرام (وحشی) بو دهنده، بو کننده
