معنی رقاش در لغت نامه دهخدا

نام مخصوص و علم است زنان را. (ناظم الاطباء). علم است مر زنان را و آن مبنی بر کسر است و همچنین هر (فِعال ِ) که معدول از فاعله باشد نزد اهل حجاز بروی ’الف’ و ’لام’ در نیاید و جمع کرده نشود چون: قطام و جذام و غلاب و اهل نجد آن را حکم لاینصرف دهند چون عمر و زفر، و هوالقیاس لِاءَنّه اسم علم و لیس فیه الا العدل و التأنیث غیر ان ّ شعار جأت علی لغه اهل الحجاز فاذا کانت فی آخره راء مثل جعارِ و حضارِ اسما ضبع و کوکب و سفارِ و وبارِاسما برّ و ارض فیوافقون اهل الحجاز فی البناء علی الکسر. (منتهی الارب)

معنی رقاش در لغت نامه دهخدا

رقاش بنت همدان بن مالک بن زید، از کهلان مادر جاهلی یمانی است. فرزندانش از شوهر وی (عدی بن حارث بن مره بن ادد) بدو نسبت داده می شود، و آنان لخم و جذام و عامله هستند. (از اعلام زرکلی چ جدید ج 3)

معنی رقاش در لغت نامه دهخدا

رقاش بنت ضبیعه بن قیس بن ثعلبه، مادر جاهلی است و بنورقاش بدو منسوب است و از نسل شوهر وی (شیبان بن ذهل) از بنی بکر بن وائل از عدنانی می باشند. (از اعلام زرکلی چ جدید ج 3). رجوع به رقاشی، {{صِفَتِ نسبی}} شود

معنی رقاش در لغت نامه دهخدا

مار. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

معنی رقاش - جستجوی لغت در جدول جو

رقاش

لغت نامه دهخدا

رقاش

لغت نامه دهخدا

رقاش

لغت نامه دهخدا

رقاش

لغت نامه دهخدا

رقاش

فرهنگ لغت هوشیار

رقاب

رقبه ها، گردنها، کنایه از ملک و زمینی که به کسی داده می شود که تا عمر دارد از آن بهره و فایده ببرد، جمع واژۀ رقبه

فرهنگ فارسی عمید

نقاش

کسی که صورت کسی یا چیزی را بر روی کاغذ یا چیز دیگر نقش کند، صورتگر، چهره پرداز، کارگری که در و دیوار ابنیه را رنگ آمیزی می کند

فرهنگ فارسی عمید

مقاش

منقاش، موچین، آلت نقاشی

فرهنگ فارسی عمید

رشاش

رشّ ها، قطرات، جمع واژۀ رشّ

فرهنگ فارسی عمید

رقاق

رقیق، نازک، نان نازک مثل نان لواش

فرهنگ فارسی عمید

رقاص

آنکه شغلش رقصیدن است، پاندول ساعت

فرهنگ فارسی عمید

رقاد

خواب، حالت آسایش در انسان و حیوان که در طی آن حواس ظاهری انسان از کار می افتد

فرهنگ فارسی عمید

رقاع

رقعه ها، در خوشنویسی نوعی خط از شش خطی که ابن مقله اختراع کرده است، جمع واژۀ رقعه

فرهنگ فارسی عمید

رقاشی

(رَ شی ی / رَ)

ابوعبدالله محمد بن عبدالملک بن مسلم رقاشی... از مالک و حمادبن زید وجز آن دو روایت کرد و بخاری و ابوحاتم رازی و دیگران از او روایت دارند. مرگ رقاشی بسال 217 هجری قمریبود. رقاشی از ثقات بشمار است. (از لباب الانساب)
یونس بن ابی درده کاتب عیسی بن موسی. یکی از بلغای زبان عرب بود. (الفهرست ابن ندیم)

لغت نامه دهخدا

رقاشی

(رَ شی ی / رَ)

منسوب است به رقاش که نام زنی است و او اولاد بسیار داشته تا اینکه قبیله ای از قیس غیلان تشکیل داده اند. (از انساب سمعانی). رجوع به عقدالفرید ج 3 ص 311 و ج 4 ص 120 شود

لغت نامه دهخدا