معنی رفوگری در لغت نامه دهخدا

رفوکاری. (ناظم الاطباء). شغل رفوگر. حرفۀ رفوگر. عمل رفوگر. (یادداشت مؤلف). همگری:، ره امان نتوان رفت و دل رهین امل، رفوگری نتوان کرد و چشم نابینا.، خاقانی.،، دکان رفوگر. (یادداشت مؤلف). رجوع به رفوکاری شود

معنی رفوگری - جستجوی لغت در جدول جو

رفوگری

لغت نامه دهخدا

رفوگری

فرهنگ لغت هوشیار

رفوکاری

رفو کردن، شغل و عمل رفوگر

فرهنگ فارسی عمید

رفوگر

کسی که پارگی و زدگی جامه یا فرش را رفو می کند، همگر

فرهنگ فارسی عمید

رفتگر

مامور شهرداری که کارش جاروب کردن خیابان ها و کوچه ها است، سپور

فرهنگ فارسی عمید

قفوری

کافور است. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

رهواری

(رَهَْ)

راهواری. صفت و عمل رهوار. نرم روی و خوشگامی مرکب. مقابل لنگی. (یادداشت مؤلف).
- به رهواری لنگی پوشیدن، کنایه از به چابکی و زرنگی عیبی را نهان داشتن. عیب خویش به مهارت و جلدی پنهان کردن:
به خنده می نهفت از دلش تنگی
به رهواری همی پوشید لنگی.
(ویس و رامین).
رجوع به ترکیب ’لنگی را به رهواری پوشیدن’ در ذیل لنگی و نیز رجوع به امثال و حکم دهخدا شود

لغت نامه دهخدا

رفوکاری

(رَ / رُ)

عمل رفو کردن و شغل رفوگر. (ناظم الاطباء). به معنی رفو کردن. (آنندراج) :
مقام رفوکاریش در عراق
به یک جفت تار هنر گشته طاق.
ملاطغرا (در تعریف دوتار ازآنندراج).
رجوع به رفوگری شود

لغت نامه دهخدا

روگیری

شرم، احتجاب زنان، حجاب زنان، حجاب کردن زن، روگرفتن، رو گرفتن زنان مسلمه، روبند، نقاب، یا چادر بر روی داشتن زن تا غیر شوی و پدر و برادران او را نبیند، (یادداشت بخط مؤلف)، و رجوع به روگرفتن شود

لغت نامه دهخدا

روفتگری

(تَ / تِ گَ)

روفته گری. رفته گری. رفتگری. عمل و شغل رفتگر. (از یادداشت مؤلف). رجوع به رفتگر و روفتگر شود

لغت نامه دهخدا

فروگیر

(دَ هََ دَ /دِ)

مرخم فروگیرنده. احاطه کننده. محاصره کننده. رجوع به فروگرفتن شود

لغت نامه دهخدا

رفوگر

(رَ / رُ گَ)

کسی که رفو می نماید. (ناظم الاطباء) (از شعوری ج 2 ورق 6). رفاء. (منتهی الارب) (یادداشت مؤلف) (دهار). لاقط. (منتهی الارب) (یادداشت مؤلف). همگر. آنکه رفو کند. (یادداشت مؤلف). کسی که شغلش رفو کردن جامه و پارچه است. (فرهنگ فارسی معین). آنکه جامه ها را به تار پیوند کند مرادف همگر و از این است که مجدالدین شاعر را که رفوگر بوده همگر گویند. (آنندراج) :
مرا مفاخرت این بس به شاعری که چو تو
نه دزد شعر نوم نه رفوگر کهنم.
سوزنی.
روز دولت برادر بخت است
چون رفوگر پسر عم قصار.
خاقانی.
گر پرده دری کند دم صبح
از دود دلش رفوگر آیم.
خاقانی.
قدرش مروقی است برین سقف لاجورد
فرشش رفوگری است برین فرش باستان.
خاقانی.
جامۀ عرض نکویان چو درد نتوان دوخت
زآنکه پیراهن گل را به رفوگر ندهند.
کلیم کاشی (از آنندراج).
قاری مصنفات تو بر پوشی و برک
هر جا رفوگران هنرور نوشته اند.
نظام قاری.
شود دست تمنای وصالت
رفوگر چاک چاک سینۀ دل.
ابوالمعانی (از شعوری)

کسی که رفو می نماید. (ناظم الاطباء) (از شعوری ج 2 ورق 6). رفاء. (منتهی الارب) (یادداشت مؤلف) (دهار). لاقط. (منتهی الارب) (یادداشت مؤلف). همگر. آنکه رفو کند. (یادداشت مؤلف). کسی که شغلش رفو کردن جامه و پارچه است. (فرهنگ فارسی معین). آنکه جامه ها را به تار پیوند کند مرادف همگر و از این است که مجدالدین شاعر را که رفوگر بوده همگر گویند. (آنندراج) :
مرا مفاخرت این بس به شاعری که چو تو
نه دزد شعر نُوم نه رفوگر کهنم.
سوزنی.
روز دولت برادر بخت است
چون رفوگر پسر عم قصار.
خاقانی.
گر پرده دری کند دم صبح
از دود دلش رفوگر آیم.
خاقانی.
قدرش مروقی است برین سقف لاجورد
فرشش رفوگری است برین فرش باستان.
خاقانی.
جامۀ عرض نکویان چو درد نتوان دوخت
زآنکه پیراهن گل را به رفوگر ندهند.
کلیم کاشی (از آنندراج).
قاری مصنفات تو بر پوشی و برک
هر جا رفوگران هنرور نوشته اند.
نظام قاری.
شود دست تمنای وصالت
رفوگر چاک چاک سینۀ دل.
ابوالمعانی (از شعوری)

لغت نامه دهخدا

حفوری

(حَ وَ)

ابن محمد حفوری، مکنی به ابوالحرث. ظاهراً حقوری درست است بفتح حاء و قاف و واو مفتوحه. رجوع به ابوالحرث بن محمد حقوری شود

لغت نامه دهخدا

رفتگری

(رُ گَ)

عمل و شغل رفتگر. تمیز کردن خیابانها و کوچه ها. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

خوگری

(گَ)

اعتیاد. عادت پیداکردگی. عادت یافتگی. (یادداشت مؤلف) ، الفت. انس. الفت یافتگی. انس پیداکردگی. استیناس. (یادداشت مؤلف) : خوگری از عاشقی بتر بود. (کلیله و دمنه)

لغت نامه دهخدا