معنی رضراضه در لغت نامه دهخدا

مؤنث رضراض. زن پرگوشت. (از اقرب الموارد). مؤنث رضراض، گویند: ناقه رضراضه، ماده شتر بسیارگوشت. (از ناظم الاطباء). مؤنث رضراض. (منتهی الارب). زن سخت اندام بسیارگوشت. (دهار)

معنی رضراضه در لغت نامه دهخدا

جایگاهی است در سمرقند. (از معجم البلدان) (از انساب سمعانی)

معنی رضراضه - جستجوی لغت در جدول جو

رضراضه

لغت نامه دهخدا

رضراضه

لغت نامه دهخدا

رضوانه

(دخترانه)

مؤنث رضوان، بهشت

فرهنگ نامهای ایرانی

قراضه

ویژگی هر چیر مستعمل و از کار افتاده، زر و سیم و پول اندک، هر چیز فلزی شکسته و خرده ریزه، ریزههای فلز که هنگام بریدن یا تراشیدن آن می ریزد

فرهنگ فارسی عمید

رقراقه

(رَق قَ)

زن درخشان روی. (منتهی الارب) (آنندراج) : جاریه رقراقه، دختر جوان که گویی آب در رخسارش جاری است. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نضناضه

(نَ ضَ)

نضناض. (اقرب الموارد) (متن اللغه). رجوع به نضناض شود

لغت نامه دهخدا

رجراجه

(رَ جَ)

دهی است به بحرین. (منتهی الارب) (آنندراج). قریه ای است از آن عبدالقیس در بحرین. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

رجراجه

(رَ جَ)

لرزان از هر چیزی. (ناظم الاطباء) : امراءه رجراجه، التی یرجرج علیهاالحمها. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). زن رجراجه، زنی که سرین او در حرکت لرزان باشد. (یادداشت مرحوم دهخدا) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (آنندراج) ، آن لشکر که می جنبد و نتواند رفت از انبوهی. (مهذب الاسماء) ، گل تنک بد ولرزان. (ناظم الاطباء). و رجوع به رجرجه شود، کتیبه رجراجه، ای تموج من کثرتها. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

رکراکه

(رَکْ کَ)

زن بزرگ سرین و بزرگ ران. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). زن بزرگ سرین و ران. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

مقراضه

(مِ ضَ / ضِ)

نوعی از پیکان تیر باشد و آن را دوشاخه سازند. (برهان). نوعی از پیکان دو شاخه. (فرهنگ رشیدی) (غیاث). نوعی از تیر که پیکانش دوسر باشد و کارش بریدن است چنانکه اگر شاخی مطلوب بود بدان می توان برید خلاف تیرهای دیگر که شکافتن و سوراخ کردن کار آنهاست. (آنندراج). نوعی از پیکان تیر که دوشاخه باشد. (ناظم الاطباء) :
مقراضۀ بندگان چو مقراض
اوداج بریده منکران را.
خاقانی.
شاه را دیدم در او پیکان مقراضه به کف
راست چون بحری نهنگ انداز در نخجیرجا.
خاقانی.
چو سوزن سنان سینه را دوخته
ز مقراضه مقراضی آموخته.
نظامی.
به مقراضۀ تیر پهلوشکاف
بسی آهو افکند با نافه ناف.
نظامی.
همه مقراضه های پرنیان پوش
همه زهرآبهای خوشتر از نوش.
نظامی (از گنجینۀ گنجوی).
از میان دو شاخهای خدنگ
جست مقراضۀ فراخ آهنگ.
نظامی.
، نوعی از حلوا هم هست. (برهان) (از فرهنگ رشیدی) (از غیاث) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). و رجوع به مقراضی شود، مرادف مقراضک. (آنندراج) :
در رهگذر قاسم با حسن و ادب
گرعاشق دلخسته بیفتد چه عجب
زیراکه به هرگام بر آن خسته زند
تنگ شکر از دهان و مقراضۀ لب.
نظام دست غیب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

رصراصه

(رَ صَ)

سنگ چفسیده به کنار چشمۀ روان در زمین درشت و سخت. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، زمین سخت. (مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

رضرضه

(تَ)

شکستن وریزه کردن چیزی را. (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (منتهی الارب). شکستن. (از تاج المصادر بیهقی) (دهار)

لغت نامه دهخدا

فضفاضه

(فَ ضَ)

درع فضفاضه، زره فراخ. (منتهی الارب). و مانند آن است: عیشه فضفاضه. (از اقرب الموارد) ، جاریه فضفاضه، دختر فربه درازبالا. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

بضباضه

(بَ ضَ)

باضه. بضیضه بضّه. دختر تنک پوست آگنده گوشت و کذلک جاریه بضه. (ناظم الاطباء). بمعنی باضه است. (منتهی الارب). و رجوع به باضه، بضه، بضیضه شود

لغت نامه دهخدا

رضراض

(رَ)

سنگریزه ها که زیر پا کوفته گردند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). سنگریزۀ خرد. (دهار) (مهذب الاسماء) ، زمین کوفته شده به سنگها، مرد بسیارگوشت. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، شتر بسیارگوشت، قطره های خرد از باران، سرین لرزان وجنبان. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

رشراشه

(رَ شَ)

نان خشک نرم. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به رشراش و رشرش شود

لغت نامه دهخدا

فراضه

آگاهی از بایسته ها بایسته دانی

معنی رضراضه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما