معنی رصدیه در لغت نامه دهخدا

رصدیه.، - آلت رصدیه، هر آلتی که در کار رصد بستن به کار است، و آنرا اقسام بسیار است ازجمله: لبنه. حلقۀ اعتدالیه. ذات الاوتار. ذات الحلق. ذات السمت. الارتفاع. ذات الشبتین. ذات الجیب. الشبهه بالناطق. ذات النقبین. بنگام رصدی. سدس. ذات المثلث. اسطرلاب تام. اسطرلاب مسطح. اسطرلاب طوماری. اسطرلاب هلالی. اسطرلاب زورقی. اسطرلاب عقربی. اسطرلاب آلتی. اسطرلاب قوسی. اسطرلاب جنوبی. اسطرلاب شمالی. استرلاب الکبری (الکبری ؟) . اسطرلاب المسطح. و اسطرلاب المسرطق و حق القمر و المغنی و الجامعه و عُصی موسی (عصی موسی ؟) و انواع ارباع از جمله تام و مجیب و مقنطر است و آفاقی و شکاری و دائرهالمعدل و ذات الکرسی و زرقاله و ربعالزرقاله و طبق المناطق و آلهالشامله و ربعالتام، و این آخری از همه آلات کامل تر است و شاید تئودولیت کامل شدۀ همین ربع تام باشد. (یادداشت مؤلف)

معنی رصدیه در لغت نامه دهخدا

رصدیه. تأنیث رصدی. (یادداشت مؤلف). و رجوع به رصدی و رصدیه شود

معنی رصدیه - جستجوی لغت در جدول جو

رصدیه

لغت نامه دهخدا

رصدیه

لغت نامه دهخدا

تصدیه

از ’ص دی’، دست بر هم زدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (دهار) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی). دست بر دست زدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، (از ’ص د د’) پیش آمدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

رشدیه

(رُ دی یَ)

حاجی میرزا حسن تبریزی، معروف به رشدیه. وی از اولین کسانی بوده است که در حدود پنجاه سال پیش از این ابتدا در تبریز و سپس در اوایل سلطنت مظفرالدین شاه مدرسه ابتدائی بسبک جدید در سنۀ 1315 هجری قمری در تهران تأسیس نمود، و چون کلمه رشدیه در اصطلاح عثمانیان آن وقت به معنی مدرسه ابتدائی بوده است از اینرو به این اسم معروف شد. او در اواخر سلطنت مظفرالدین شاه در عهد صدارت عین الدوله با عده ای دیگر از آزادی خواهان قریب یکی دو سال به کلات تبعید شد. وی از سال 1345 هجری قمری در قم اقامت گزید و تا آخر عمر در همانجا متوطن بود و سرانجام در سال 1363 هجری قمری مطابق 19 آذر 1323 هجری شمسی در همان شهر در سن نودوشش سالگی درگذشت. تولد او بسال 1267هجری قمری در تبریز بوده است. (از وفیات معاصرین به قلم محمد قزوینی، مجلۀ یادگار سال 3- شمارۀ 10)

لغت نامه دهخدا

رصدگه

(رَ صَ گَهْ)

رصدگاه. (ناظم الاطباء) (یادداشت مؤلف) :
زانو کنم رصدگه و در بیعجان جان
صد کاروان درد معین درآورم.
خاقانی.
- رصدگه خاکی، کنایه از دنیا. (یادداشت مؤلف) (آنندراج) (برهان) :
درین رصدگه خاکی چه خاک می بیزی
نه کودکی نه مقامر ز خاک چیست ترا.
خاقانی.
- ، قالب و جسدآدمی را نیز گویند. (آنندراج) (برهان). و رجوع به رصدگاه شود

لغت نامه دهخدا

رصدی

(رَ صَ)

منسوب به رصد. (یادداشت مؤلف). راهدار و محافظ راه، باجگیر. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین) ، عالم هیأت. رصدکننده. راصد. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

رصده

(رُ دَ)

گاژۀ صیاد. (منتهی الارب). گازۀ صیاد. (ناظم الاطباء). کازۀ صیاد. (آنندراج). مغاک جهت شکار شیر و دد. (از اقرب الموارد) ، حلقه ای از مس و یا نقره که در دوال شمشیر باشد. ج، رصد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد)

گاژۀ صیاد. (منتهی الارب). گازۀ صیاد. (ناظم الاطباء). کازۀ صیاد. (آنندراج). مغاک جهت شکار شیر و دد. (از اقرب الموارد) ، حلقه ای از مس و یا نقره که در دوال شمشیر باشد. ج، رُصَد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

رصده

(رَ دَ)

یک دفعه باران. ج، رصاد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (ازاقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ردیه

(رِدْ یَ)

نوعی از برافکندن چادر. گفته میشود: هو حسن الردیه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ردیه

(رَ یَ)

مؤنث ردی (رد). (از منتهی الارب). امراءه ردیه، زن هالک. (ناظم الاطباء). رجوع به ردی و رد شود