- رشق
تیرانداختن، با تیر زدن، تند و تیز به کسی نگریستن، با زبان طعنه زدن
صوت قلم، بانگ قلم هنگام نوشتن
صوت قلم، بانگ قلم هنگام نوشتن
معنی رشق - جستجوی لغت در جدول جو
- رشق (رِ)
تیراندازی و هرچه بر آن گرو کنند. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). اسم است از رشق بمعنی تیراندازی. (از اقرب الموارد)،
{{اسم}} جانب و وجه آن (تیراندازی) ، ومنه قولهم: رمینا رشقاً، اذا رموا کلهم دفعه فی جههواحده. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). جانب و وجه آن. (آنندراج)، یک روی تیر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)، آنکه شمارۀ تیراندازی را در مسابقه می شمارد. ج، ارشاق. (از اقرب الموارد)، بانگ قلم. (منتهی الارب). آواز خامه. (از اقرب الموارد)
{{اسم}} جانب و وجه آن (تیراندازی) ، ومنه قولهم: رمینا رشقاً، اذا رموا کلهم دفعه فی جههواحده. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). جانب و وجه آن. (آنندراج)، یک روی تیر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)، آنکه شمارۀ تیراندازی را در مسابقه می شمارد. ج، ارشاق. (از اقرب الموارد)، بانگ قلم. (منتهی الارب). آواز خامه. (از اقرب الموارد)
- رشق (رَ شَ)
کمان خوش قامت زودتیراندازنده، و در تعجب گویند: ما ارشق القوس، یعنی چه خوش قامت است کمان. (از منتهی الارب) (آنندراج). کمان خوش قامت زودتیرانداز. (از ناظم الاطباء). کمان زودتیرانداز. (از اقرب الموارد) ، جمع واژۀ رشیق. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). رجوع به رشیق شود
- رشق (رَ)
بانگ قلم. (منتهی الارب). آواز قلم هنگام نوشتن. (ناظم الاطباء). آواز قلم، گویند: شنیدم رشق قلم او را، یعنی آواز آنرا. (از اقرب الموارد)
- رشق (تَ کَ کُ)
تیر انداختن و جز آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تیرباران کردن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر اللغۀ زوزنی). انداختن تیر را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : به رشق سهام و مشق سنان و حسام صحایف عمر آن مخاذیل تباه و سیاه گردانید. (ترجمه تاریخ یمینی ص 258) ، تیز برکسی نگریستن. (مصادر اللغۀ زوزنی) (از اقرب الموارد) ، طعنه زدن بر کسی: رشق بلسانه، و ازآنست: ’ایاک و رشقات اللسان’. (از اقرب الموارد)
- رشق
تیر انداختن
- رشق ((رَ شْ))
تیرانداختن، تیراندازی کردن، آواز کلک
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ شَ)
لغت نامه دهخدا
کوهی است بزمین موقان از نواحی آذربایجان نزدیک بذّ. شهر بابک خرّمی. (معجم البلدان). موضعی است بمغرب طالش
(شِ شِ)
لغت نامه دهخدا
شقراق و آن مرغی است کوچک خجک دار. (منتهی الارب). پرندۀ شقراق. (از اقرب الموارد). رجوع به شقراق شود
حسد، رقابت، حسادت، غبطه، غیرت انبوه، کلانریش، گروبند کژدم حسد حسادت، غلبه، غیرت حمیت
بسته، بستن، بر هم دوختن بستن دوختن مقابل فتق یا رتق و فتق بستن و گشودن دوختن و شکافتن بست و گشاد حل و عقد:) برتق و فتق امور مشغولست . (، (تصوف) رتق اشارت به وحدت حقیقه و وجود واحد بسیط و مرتبت صفات و اسما و افعال است (از اسفار 23: 3)، بسته مقابل فتق، زنی که مدخل آلت تناسلیش مسدود بود و مانع آرامش گردد
ریسمان، رشته رشته های گیاهی، ریسمان دول ریسمان رسن (مطلقا)، ریسمان دلو (خصوصا)، رشته مانندی نهال کدو و خیار و مانند آنها را که بدان بر درختی بر آید جمع ارشیه، ریسمان رسن (مطلقا)، رشته مانندی نهال کدو و خیار و مانند آنها را که بدان بر درختی بر آید جمع ارشیه
