معنی رزقه - جستجوی لغت در جدول جو

رزقه

لغت نامه دهخدا

رزمه

بقچۀ لباس، بستۀ رخت، پشتوارۀ جامه، لنگۀ بارقماش

فرهنگ فارسی عمید

رزیه

مصیبت عظیم، آسیب و بلا

فرهنگ فارسی عمید

رفقه

گروه هم سفر و همراه، دوستان و همراهان

فرهنگ فارسی عمید

ربقه

حلقۀ طناب، گره ریسمان، رشتۀ گره دار، حلقۀ رسن که بر گردن ستور می بندند

فرهنگ فارسی عمید

زرقه

رنگی مانند رنگ آسمان، کبودی، رنگ آسمانی

فرهنگ فارسی عمید

رزنه

(رِ نَ)

جای گرد آمدن آب. ج، رزان. (از اقرب الموارد) (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رزوه

(رُزْ وَ)

دهی از دهستان چادگان بخش داران شهرستان فریدن. سکنۀ آن 2799 تن. آب آنجا از قنات و چشمه. محصول عمده آن غلات و حبوب و سیب زمینی. صنایع دستی زنان کرباس و قالی بافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

رزیه

(رَ زی یَ)

رزیت. مصیبت. (منتهی الارب) (آنندراج) (دهار) (از اقرب الموارد). مصیبت. ج، رزایا. (مهذب الاسماء) : و یقابل مؤلم الرزیهبما اسبغ اﷲ تعالی علیه من الصبر. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 299) ، کمی. (منتهی الارب) (از آنندراج) ، عیب. ج، رزایا. (منتهی الارب)

رزیت. مصیبت. (منتهی الارب) (آنندراج) (دهار) (از اقرب الموارد). مصیبت. ج، رَزایا. (مهذب الاسماء) : و یقابل مؤلم الرزیهبما اسبغ اﷲ تعالی علیه من الصبر. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 299) ، کمی. (منتهی الارب) (از آنندراج) ، عیب. ج، رَزایا. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

بزقه

ج، بزقات. رجوع به بزقات شود

لغت نامه دهخدا

حزقه

(حَ زُقْ قَ)

کلان شکم کوتاه که در رفتن سرین بجنباند. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حزقه

(حُ زُ ق قَ)

حزق ّ

لغت نامه دهخدا

حزقه

(حِ قَ)

حزق. ج، حزق

لغت نامه دهخدا

ازقه

(اَ زِقْ قَ)

جمع واژۀ زقاق

لغت نامه دهخدا

رزمه

(رِ مَ)

رزمه. پشتوارۀ جامه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). آنچه در یک جامۀ استوار و فراهم کرده شود. (از اقرب الموارد) ، ضرب شدید. ج، رزم، رزم. (آنندراج) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رفقه

(رُ قَ)

جمع واژۀ رفیق. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). رجوع به رفیق شود

لغت نامه دهخدا

رفقه

(رُ قَ)

یا رفقاء. خواهر لابان و زوجه اسحاق بن ابراهیم است. و چون بیست سال برین نکاح سپری شد رفقه یعقوب و عیسو را تولید نمود. (از قاموس کتاب مقدس). رجوع به رفقاء شود

لغت نامه دهخدا

زرقه

(زَ قَ)

مهره ای است افسون که زنان شوهر را بدان بند کنند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

رفقه

(رَ قَ)

یا رفقه یا رفقه. گروه همسفر. ج، رفاق و ارفاق و رفق. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). همراهان و یاران سفر. (دهار). گروه همراه و همدم و هم صحبت. (ناظم الاطباء)
کاروان. (دهار). رجوع به رفقه یا رفقه یا رفقه شود، کاروان. (دهار)

یا رِفقَه یا رُفقَه. گروه همسفر. ج، رِفاق و اَرفاق و رُفَق. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). همراهان و یاران سفر. (دهار). گروه همراه و همدم و هم صحبت. (ناظم الاطباء)
کاروان. (دهار). رجوع به رَفقَه یا رِفقَه یا رُفقَه شود، کاروان. (دهار)

لغت نامه دهخدا

حرزقه

(تَ)

حزرقه. واداشتن کسی. (مهذب الاسماء). تنگ کردن بند بر کسی. تنگی

لغت نامه دهخدا

رزنه

آبگیر پشته آبگیر

فرهنگ لغت هوشیار

ازقه

جمع زقاق، کوچه ها

فرهنگ لغت هوشیار

ربقه

افسار، بند ریسمان، رشته گره دار حلقه (از طناب و مانند آن)، بند رشته رشته گره دار، بند گردن، یا ربقه اطاعت بند فرمانبرداری

فرهنگ لغت هوشیار

رفقه

همراهی، نرمرفتاری، کاروان، گروه همراه گروه راهیان همراهیان (همسفران) گروه همراه جماعت مرافق همسفران جمع رفاق

فرهنگ لغت هوشیار

رمقه

روزی بخور و نمیر

فرهنگ لغت هوشیار

رزیه

بد آمد سوک، رنج، آک (عیب) مصیبت بزرگ پیش آمد ناگوار جمع رزایا

فرهنگ لغت هوشیار

رزغه

لایستان گلزار

فرهنگ لغت هوشیار

رزمه

پشتواره ای جامه پلونده بلغنده (بقچه) هدایت در فرهنگ ناصری می نویسد: (رزمه فارسی است در لغت عربی نیز آورده اند) بوقچه رخت بسته لباس، لنگه بار قماش و اثاثه پشتواره. یا روی رزمه اصطلاحی است که در مورد تفوق و رجحان کسی بر دیگری استعمال شود (نسائم الاسحار 183 ببعد)

فرهنگ لغت هوشیار