- رجم
سنگسار کردن همسرداری که مرتکب زنا شده، پرتاب کردن سنگ، سنگ زدن، کنایه از فحش دادن، دشنام دادن
معنی رجم - جستجوی لغت در جدول جو
- رجم(رُ جُ)
شعله هایی که بدان دیورا رانند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) ، سنگهای کلان که بر گور نهند تا مانند خرپشته شود. (ناظم الاطباء). سنگهایی که بر گور نهند و گویند نشانه ای است که بر قبر نصب شود، مفرد، رجم. (از اقرب الموارد). سنگهای کلان است که بر گور نهند تاخرپشته شود. ج، رجم و رجام. (منتهی الارب) (آنندراج). و منه فی وصیته: لاترجموا قبری، ای لاتجعلوا علیه الرجم. اراد ان لایسنم قبره و یروی بالتخفیف و الصحیح انه مشدد. (منتهی الارب). علامت یا سنگی که بر روی قبر نصب شود. (از المنجد) ، علامت. نشان. (منتهی الارب) (آنندراج) ، آنچه در آسمان ظاهر شود گویی ستارگانی است که فرومی افتند. (از المنجد). آن ستاره که انداخته شود به دیوان. (مهذب الاسماء). آن ستاره که انداخته شود. (از اقرب الموارد)
- رجم(رُ جَ)
جمع واژۀ رجمه. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به رجمه شود، جمع واژۀ رجم. (منتهی الارب)
- رجم(رَ جَ)
کوهی است به اجاء. (منتهی الارب) (آنندراج). نام کوهی واقع در اجاء یکی از دو کوه طی و کسی نتواند به بالای آن صعود کند. (از معجم البلدان)
- رجم(رَ)
امری که حقیقت آن معلوم نشود. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). و قولهم: صار رجماً، یعنی آگاه نشد بر حقیقت امر آن. (ناظم الاطباء).
- رجم بالغیب، از روی گمان و ظن و بدون برهان. (ناظم الاطباء).
، خلیل، ندیم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (اقرب الموارد) ، عیب، دشنام. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) ، سنگسار. (ناظم الاطباء) (یادداشت مرحوم دهخدا). سنگباران. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، راندگی. (ناظم الاطباء) ، برادر. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (آنندراج). و رجوع به رجم شود، اسم چیزی که بدان پرتاب کنند. ج، رجوم. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، لعنت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، غیب. (منتهی الارب) (تاج العروس) ، جدایی. (منتهی الارب) (آنندراج)
- رجم بالغیب، از روی گمان و ظن و بدون برهان. (ناظم الاطباء).
، خلیل، ندیم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (اقرب الموارد) ، عیب، دشنام. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) ، سنگسار. (ناظم الاطباء) (یادداشت مرحوم دهخدا). سنگباران. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، راندگی. (ناظم الاطباء) ، برادر. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (آنندراج). و رجوع به رجم شود، اسم چیزی که بدان پرتاب کنند. ج، رجوم. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، لعنت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، غیب. (منتهی الارب) (تاج العروس) ، جدایی. (منتهی الارب) (آنندراج)
- رجم(تَ قَنْ نُ)
سنگسار کردن. (از اقرب الموارد) (ترجمان علامه ترتیب عادل ص 51) (منتهی الارب) (آنندراج) (غیاث اللغات) (از منتخب اللغات) (دهار) (تاج المصادر بیهقی) (مصادراللغه زوزنی) :
طرفداران کوه آهنین چنگ
به رجم حاسدش برداشته سنگ.
نظامی.
، سنگ زدن. (غیاث اللغات) (از منتخب اللغات). زدن کسی را به سنگ. (ناظم الاطباء) ، فحش ودشنام دادن کسی را. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). دشنام دادن. (غیاث اللغات) (از منتخب اللغات) (منتهی الارب) (آنندراج) ، نفرین کردن. (ترجمان علامه ترتیب عادل ص 51) (تاج المصادر بیهقی) (مصادراللغه زوزنی) ، لعنت کردن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، به فاحشه نسبت کردن کسی را. (منتهی الارب) ، نشاندار ساختن و سنگ نهادن بر گور. (از آنندراج) (ناظم الاطباء). نشاندار ساختن گور را یا سنگها نهادن بر آن. (منتهی الارب). نشان گذاشتن بر قبر. (از اقرب الموارد) ، کشتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، تند و تیز رفتن. (ناظم الاطباء) (از آنندراج). تیز و تند رفتن. (منتهی الارب) ، بگمان سخن گفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). به پندار سخن گفتن. (تاج المصادربیهقی) (مصادراللغه زوزنی) ، جدایی کردن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). جدایی کردن از کسی. (از اقرب الموارد) ، انداختن و پرتاب کردن چیزی را. (ناظم الاطباء). انداختن. (از تاج العروس) (از اقرب الموارد). بینداختن. (مصادراللغه زوزنی) ، راندن و دور کردن. (از اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء). طرد کردن. (از اقرب الموارد). راندن. (ازغیاث اللغات) (از منتخب اللغات)
طرفداران کوه آهنین چنگ
به رجم حاسدش برداشته سنگ.
نظامی.
، سنگ زدن. (غیاث اللغات) (از منتخب اللغات). زدن کسی را به سنگ. (ناظم الاطباء) ، فحش ودشنام دادن کسی را. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). دشنام دادن. (غیاث اللغات) (از منتخب اللغات) (منتهی الارب) (آنندراج) ، نفرین کردن. (ترجمان علامه ترتیب عادل ص 51) (تاج المصادر بیهقی) (مصادراللغه زوزنی) ، لعنت کردن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، به فاحشه نسبت کردن کسی را. (منتهی الارب) ، نشاندار ساختن و سنگ نهادن بر گور. (از آنندراج) (ناظم الاطباء). نشاندار ساختن گور را یا سنگها نهادن بر آن. (منتهی الارب). نشان گذاشتن بر قبر. (از اقرب الموارد) ، کشتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، تند و تیز رفتن. (ناظم الاطباء) (از آنندراج). تیز و تند رفتن. (منتهی الارب) ، بگمان سخن گفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). به پندار سخن گفتن. (تاج المصادربیهقی) (مصادراللغه زوزنی) ، جدایی کردن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). جدایی کردن از کسی. (از اقرب الموارد) ، انداختن و پرتاب کردن چیزی را. (ناظم الاطباء). انداختن. (از تاج العروس) (از اقرب الموارد). بینداختن. (مصادراللغه زوزنی) ، راندن و دور کردن. (از اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء). طرد کردن. (از اقرب الموارد). راندن. (ازغیاث اللغات) (از منتخب اللغات)
- رجم
سنگسار کردن، دشنام دادن، نفرین کردن، از نزد خود راندن، سخن گفتن از روی خیال و گمان
- رجم((رَ))
سنگسار کردن، دشنام دادن، طرد کردن، راندن
- رجم
سنگسار، دشنام، فحش، ناسزا، نفرین، رانش، طرد
- رجم
هر چیز مستقیم و شکیل
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رُ مَ)
لغت نامه دهخدا
رجمه. گور و قبر. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). گور. (آنندراج) (منتهی الارب). و رجوع به رجمه شود، سنگها که بر گور نهند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). سنگها که بر گور نصب کنند. ج، رجم، رجام. (اقرب الموارد) ، علامت و نشان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). و منه فی وصیته: لاترجموا قبری، ای لاتجعلوا علیه الرجم. اراد بذلک تسویه قبره بالارض. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، خارها و چوبها که گرداگرد خرمابن پربار نیک ثمر نهند تا دست کسی بر آن نرسد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). ج، رجم، رجام. (ناظم الاطباء). آنچه برای تکیه دادن درخت پربار نهند. (از اقرب الموارد) ، خانه کفتار. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب). لانۀ کفتار. (اقرب الموارد)
(دَ جَ)
لغت نامه دهخدا
ده کوچکی است از دهستان حرجند بخش مرکزی شهرستان کرمان. واقع در 36هزارگزی شمال کرمان و 6هزارگزی خاور راه فرعی چترود - کرمان. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
شعری که هنگام جنگ در مقام مفاخرت و خود ستائی بخوانند پلیدی و بت پرستی
سرفرویی از (ترجیب)، نام ماه هفتم از سال تازی، ترسیدن، بزرگداشت شرمزدگی شرم کردن، بزرگداشت، دشنامگویی، ترسیدن ماه هفتم از سال قمری تازیان و مسلمانان و آن بین جمادی الاخر و شعبان است
چوب چاه، سنگی که به ریسمان بندند و در چاه بیاویزند تا اندازه آب را بدانند چاه سنج، سنگ دهوه (دهوه دلو) سنگ دولک سنگی که بر دهوه بندند تا زودتر فرو شود
مقابل زن، وقتی که بالغ شده محتلم گردد یا از وقتی که متولد می شود اطلاق رجل بر آن گردد، به معنای مرد می باشد
