- رثوثه(رُ ثَ)
بمعانی رثاثه. (منتهی الارب) ، بدحالی. (ناظم الاطباء). و رجوع به رثاثه شود
معنی رثوثه - جستجوی لغت در جدول جو
- رثوثه(تَ قَلْ لُ)
کهنه و پوسیده شدن. (از اقرب الموارد). کهنه شدن رسن و جز آن. (تاج المصادر بیهقی). و رجوع به رثاثه شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دَ قَ بَ)
لغت نامه دهخدا
لاغر گردیدن گوشت. (اقرب الموارد) (آنندراج). لاغر شدن گوشت. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی) ، ضعیف و لاغر شدن حیوان: غثّت الشاهغثاثه و غثوثه، عجفت و هزلت. (اقرب الموارد) ، ردی و تباه گشتن حدیث. (اقرب الموارد) (آنندراج). بد شدن سخن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی) ، ریم دار شدن جراحت. (مصادر زوزنی)
(رَ)
لغت نامه دهخدا
کثاثه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). کثث. (منتهی الارب). بسیار بیخ گردیدن ریش و انبوه شدن و کوتاه گردیدن و در هم پیچیدن. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، انبوه شدن موی. (از اقرب الموارد). رجوع به کث و کثاثه شود
(رَ ثَ)
لغت نامه دهخدا
کهنگی. پوسیدگی. (منتهی الارب) (آنندراج) ، بدحالی. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
(تَ قَلْ لُ)
لغت نامه دهخدا
کهنه شدن جامه. (مصادراللغه زوزنی). کهنه و فرسوده شدن. (از اقرب الموارد). کهنه شدن رسن و جز آن. (تاج المصادر بیهقی) ، ضعیف و سست و خوار گردیدن کسی. (از ناظم الاطباء). رجوع به رثوثه شود
(رَ ثَ)
لغت نامه دهخدا
سرگین. (ناظم الاطباء). سرقین. ج، روث، ارواث. (منتهی الارب). واحد روث است. (از اقرب الموارد) ، کاه ریزۀ گندم که در پرویزن بماند بعد از بیختن گندم. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، کرانۀ سر بینی، و گویند: فلان یضرب بلسانه روثه انفه، کنایه است از درازی زبان وی. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، سر قبضۀ شمشیر که متصل انگشت خرد باشد وقت گرفتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، الروثه من العقاب، منقار عقاب. (از اقرب الموارد)
(رَ ثَ)
لغت نامه دهخدا
اسم شهری است در دیار بنی اسد و در شعر شعرای قبیلۀ مذکور از آن یاد شده است. (از معجم البلدان). و رجوع به روثان شود
(رُ)
لغت نامه دهخدا
رثاثه. کهنگی و پوسیدگی. (آنندراج). رجوع به رثاثه شود، بدحالی. (آنندراج). رجوع به رثاثه شود
