- ربذی (رَ بَ ذی ی)
منسوب است به ربذه که از شهرهای مدینه میباشد در طریق حجاز. (از انساب سمعانی)
معنی ربذی - جستجوی لغت در جدول جو
- ربذی (رَ بَ ذا)
چلۀ کمان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، تازیانه. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)
- ربذی
تازیانه، زه کمان
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رُبْ با)
لغت نامه دهخدا
گوسپند بچه آورده، گوسپند بچه مرده. گوسپند نوزاده، و آن در بز و گوسفند وگاو و شتر بکار برده آید. ج، رباب و هو نادر قاله فی النهایه، نیکویی، نعمت، گره محکم، نام جمادی اولی و جمادی الاّخر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ربّی. و رجوع به ربّی شود
(رِ ذَ)
لغت نامه دهخدا
مرد بی خیر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، سربند شیشه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، پشم پارۀ رنگین که بگوش و گردن شترو غیر آن آویزند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، پارچۀ زن حائض. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، هر پلیدی. ج، ربذ، رباذ. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، رکوی که زرگران پیرایه را به وی مالند تا روشن شود. ج، ربذ، رباذ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)
(رُبْ بی)
لغت نامه دهخدا
حسن بن علی. محدث است. (ناظم الاطباء). محدثان در تاریخ اسلام به عنوان پیشگامان علم حدیث شناخته می شوند که در زمینه تشخیص احادیث صحیح از غیرصحیح، به تبحر رسیدند. این افراد با دقت فراوان در مورد اسناد روایات، ویژگی های راویان و شرایط نقل حدیث تحقیق می کردند تا از تحریف و اشتباهات جلوگیری کنند. مهم ترین ویژگی یک محدث این است که توانایی تحلیل دقیق احادیث را داشته باشد و با رعایت معیارهای علمی، روایت های صحیح را از ضعیف تمییز دهد.
(رُبْ بی)
لغت نامه دهخدا
نام ماه جمادی الاّخر به جاهلیت. (السامی فی الاسامی). لیکن در منتهی الارب رب ّ بدون ’ی’ بدین معنی آمده است، آنهم نه به معنی جمادی الاّخره بلکه بمعنی جمادی الاولی. (یادداشت مرحوم دهخدا). ربّی ̍، شیره فروش. (منتهی الارب) (آنندراج) ، گویا نسبت است به بیع رب ّ. (منتهی الارب)
(رُبْ بی ی)
لغت نامه دهخدا
نسبت به قبایل پنجگانه رباب است لأن الواحد منهم ربه لأنک اذا نسبت الشی ٔ الی الجمع ردته الی الواحد کما تقول فی المساجد مسجدی الا ان تکون سمیت به رجلاً فلا رده الی الواحد کما یقول فی انمار انماری و فی کلاب کلابی. (منتهی الارب). نسبت به قبایل پنجگانه... ربّی است زیرا واحد آنها ربّه است. (از اقرب الموارد). پنج قبیله از عرب که یکی شده اند. (آنندراج). و رجوع به رباب و ربّه شود
(رِ)
لغت نامه دهخدا
ربا. معاملۀ ربا. (یادداشت مرحوم دهخدا) ممال ’ربا’:
سخن مجوی فزون زآنکه حق تست از من
که این ربی بود و نیستمان حلال ربی.
ناصرخسرو
سخن مجوی فزون زآنکه حق تست از من
که این ربی بود و نیستمان حلال ربی.
ناصرخسرو
(رِبْ بی ی)
لغت نامه دهخدا
گروه بسیار. ج، ربّیّون. (یادداشت مرحوم دهخدا). واحد ربّیّین است، و هم الوف من الناس. هزارها. ج، ربّیّون. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) ، خدای ترس. (یادداشت مرحوم دهخدا). خداشناس. ربانی. ج، ربّیّون. (السامی فی الاسامی) ، دانشمند. دانشمند یهودان. (یادداشت مرحوم دهخدا)
(زِ)
لغت نامه دهخدا
رب ّ. گاهی در قسم ’ب’ دوم را به ’ی’ بدل کنند، و منه قولهم: لا و ربیک لاافعل کذا، یعنی قسم بپروردگار تست... (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (از متن اللغه)
(بَ ذی ی)
لغت نامه دهخدا
بیهوده گوی و بدزبان. (منتهی الارب) (آنندراج). بی شرم. (نصاب از یادداشت مؤلف) (مهذب الاسماء). مرد فاحش بی شرم. (غیاث اللغات). ناسزاگوی. ج، ابذیاء. (از اقرب الموارد). هرزه گوی. (یادداشت مؤلف)
(رَ بَ ذَ)
لغت نامه دهخدا
نام جایی بر چهار منزل از مدینه که خاک ابوذر غفاری آنجاست، و از آن موضع است موسی ربذی ابن عبیده و هر دو برادرش عبداﷲ ربذی و محمد ربذی. (منتهی الارب). در معجم البلدان آمده: در اوایل قرن چهارم هجری در جنگهای قرمطیان ویران شد. این قریه در سه میلی مدینه در راه حجاز وقتی که از فید بسوی مکه میروی قرار دارد. (از معجم البلدان ج 4). و رجوع به قاموس الاعلام ترکی و عقدالفرید ج 1 ص 284 و ج 5 ص 40 و 63 و 166 و 167 و نزهه القلوب ج 3 ص 168 و مجمل التواریخ و القصص ص 283 و 444 و 460 شود
(رَ بَ ذَ)
لغت نامه دهخدا
پشم پاره ای که قطران به وی مالند بر شتر. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، رکوی که زرگران پیرایه را به وی مالند تا روشن شود، چابق تازیانه. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، شدت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
(رَ بِ ذَ)
لغت نامه دهخدا
لثه ربذه، بن دندان کم گوشت. ج، ربذات. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب)
(رِ)
لغت نامه دهخدا
منسوب است به ربع. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). رجوع به ربع شود، آنچه در فصل بهار زاده شود. (از اقرب الموارد). موجودشده در فصل بهار. (ناظم الاطباء) ، فرزند مرد در جوانی او. (از اقرب الموارد) ، پسر متولد شده از شخص در سن پیری. (ناظم الاطباء) ، منسوب است به سوی ربیع رابع. (آنندراج) (منتهی الارب) ، قطعی از قطعهای کتاب، طول 16 و عرض 9/5 سانتیمتر. (از یادداشت مرحوم دهخدا) ، شیشه که مظروف آن چهاریک بطری است. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، نقشه ای از نقشه های قالی است. (یادداشت مرحوم دهخدا)
(رَ بَ وی ی)
لغت نامه دهخدا
منسوب به ربا. (از اقرب الموارد). منسوب به رباء. بیعی که به ربا انجام یافته است. (از یادداشت مرحوم دهخدا). در نسبت به ’ربا’ که به فتح ’ر’ شهرت دارد در اصل به کسر ’ر’ است. (از نشریۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز سال 1 شمارۀ 5).
- بیع ربوی.
، منسوب به ربو. (یادداشت مرحوم دهخدا)
- بیع ربوی.
، منسوب به ربو. (یادداشت مرحوم دهخدا)
(رَ بَ)
لغت نامه دهخدا
عیسی بن ابراهیم بن محمد الربعی الیمنی (480 هجری قمری) خزرجی گفته است: فقیه و فاضل و استاد نحو و صرف و لغت بود. او راست: النظام الغریب و فهرست آن (در لغت) که در آن لغات اشعار را به اختصار آورده است. (از معجم المطبوعات ج 1).
ربعی (ر ب )
{{اسم خاص}} محمد. رجوع به ابن یحیی الربعی شود
ربعی (ر ب )
{{اسم خاص}} محمد. رجوع به ابن یحیی الربعی شود
(رَ بَ عی ی)
لغت نامه دهخدا
منسوب به طایفۀ ربیعه. (ناظم الاطباء). منسوب است به ربیعه بن نزار. (از انساب سمعانی) (منتهی الارب)
(هَِ بَ ذا)
لغت نامه دهخدا
رفتاری است با خرامش و ناز. (منتهی الارب). مشیه فی اختیال و گویند این رفتنی است شبیه رفتار هیربدان که حکام مجوس اند. (اقرب الموارد)
(رُ)
لغت نامه دهخدا
نوعی از اسطرلاب. (دهار) :
ربعی نموده پیکرش خطهای مسطر در برش
ناخن بر آن خطها برش وقت محاکا ریخته.
خاقانی.
ناهید زخمه مطرب می آفتاب تابش
چنگ آفتاب می را ربعی بشکل مسطر.
خاقانی
ربعی نموده پیکرش خطهای مسطر در برش
ناخن بر آن خطها برش وقت محاکا ریخته.
خاقانی.
ناهید زخمه مطرب می آفتاب تابش
چنگ آفتاب می را ربعی بشکل مسطر.
خاقانی
(رَ بَ)
لغت نامه دهخدا
منسوب است به ’ربض’ که از قبیلۀ مذحج است، منسوب است به ’ربض’ که از قرای اصفهان است، منسوب است به ربض که از قراءمرو است. (از انساب سمعانی) ، منسوب است به قبیلۀ مهاجرین غانم ربضی. (از لباب الانساب)
(رُ)
لغت نامه دهخدا
یک نوع پول خردی که چهاریک قران باشد، در تداول امروز، سکۀ زری که یک چهارم سکۀ رسمی است. (ناظم الاطباء)
(رُ بَ)
لغت نامه دهخدا
ابن عبدالله بصری، مکنی به ابونعیم. از اصحاب حضرت جعفر صادق و حضرت کاظم علیهم االسلام، محدث بود. (یادداشت مرحوم دهخدا). واژه ی محدث از ریشه ’حدیث’ گرفته شده و به کسی اطلاق می شود که تخصص در نقل، حفظ و تحلیل احادیث دارد. این فرد معمولاً بر متون حدیثی مسلط است و می تواند صحیح را از ضعیف تشخیص دهد. محدثان نقش نگهدارنده سنت نبوی را داشتند و از طریق کتابت یا روایت شفاهی، احادیث را به نسل های بعدی منتقل کردند. برخی از معروف ترین محدثان عبارتند از بخاری، مسلم، ترمذی و نسائی.
