- ذیاد
آبی است به دمخ بنوعمرو بن کلاب را و آن از بهترین آبهای این کوه است
معنی ذیاد - جستجوی لغت در جدول جو
- ذیاد
ابن عزیز یا ابن زید بن الحویرث بن مالک بن واقد، شاعری از عرب و ابوالطیب لغوی در طبقات الشعراء ذکر او آورده است
- ذیاد (تَ)
ذود، طرد، دفغ، تذوید، راندن، (تاج المصادربیهقی)، دور کردن
- ذیاد
راندن دور کردن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
درازدامن، دامن دراز، آنکه دامن بلند دارد، مرد دراز بالا و درازدامن، درازدنبال
به احوال پرسی مریض رفتن، به سوی کسی یا چیزی بازگشتن، دوباره شروع کردن، بازگشت
شکارچی، آنکه پیشه اش شکار کردن جانوران است، صیدبند، نخجیرگر، شکارگر، نخجیرگیر، نخجیرگان، قانص، متصیّد، نخجیروال، حابل، نخجیرزن، صیدگر، صیدافکن، صیّاد
کنایه از آنکه چیزی را به دست می آورد
تسخیر کننده
کنایه از آنکه چیزی را به دست می آورد
تسخیر کننده
(تَ ضَ ضُ)
لغت نامه دهخدا
محایده، میل کردن از چیزی، یکی سوی شدن از چیزی، (منتهی الارب) (آنندراج)، حایده، جانبه و فی اساس مال عنه و عدل، (از اقرب الموارد)
(حَ)
لغت نامه دهخدا
چیزی یا آنچه به یک کشیدن پستان فرودآید از شیر وقت دوشیدن: ما ترک حیاداً. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب). صاغانی این کلمه را بضم حاء و قاموس بفتح حاء ضبط کرده اند. (از اقرب الموارد)
بیداری و هشیاری که نقیض خواب و مستی است، (برهان) (آنندراج) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء) (رشیدی)، این کلمه را سروری بمعنی بیداری مقابل خواب آورده و غلط است چه یاد بمعنی بیداری است و بیاد بمعنی به بیداری و در بیداری است، (یادداشت بخط مؤلف) :
که افراسیابش بسر برنهاد
نبودی جدا زو بخواب و بیاد،
فردوسی
که افراسیابش بسر برنهاد
نبودی جدا زو بخواب و بیاد،
فردوسی
دویم در مهتری، بیمار پرسی شروع کردن کاری را و بار دیگر مباشر آن شدن، بازگشت
پستان آلای آمیزه ای سرگین و خاک که برپستان مالند تابچگان از شیر خوردن باز مانند
