معنی ذیال
- ذیال
- درازدامن، دامن دراز، آنکه دامن بلند دارد، مرد دراز بالا و درازدامن، درازدنبال
واژههای مرتبط با ذیال
ذیال
- ذیال
- ابن هیثم، یکی از محدثین و فقهاء معاصر مأمون عباسی، رجوع به معجم الادباء یاقوت ج 3 ص 147 س 2 و رجوع به ضحی الاسلام ج ث ص 176 شود
ذیال
- ذیال
- گویا نام رملی باشد در شعر عبید بن ابرص، یاقوت گوید این نام در شعر عبید بن ابرص آمده است:
تغیرت الدیار بذی الدفین
فاودیه اللوی فرمال لین
فخرجی ذروه فلوی ذیال
یعفی آیه سلف السنین
ذیال
- ذیال
- ابن عبدالرحمن الشریونی. در حلل السندسیه ذیل عنوان: من انتسب الی سرقسطه من اهل العلم، آمده است: و ابوالحسن ذیال بن عبدالرحمن بن عمر الشریونی، من شریون بالثغر الشرقی له سماع بسرقسطه من ابی الولید الباجی، مع ابی داود المقری و ابی محمد الرکلی سنه 463 هجری قمری عن ابن الابار. (ج 2 ص 143). و در ص 159 همان جلد گوید: وابوالحسن ذیال بن عبدالرحمن بن عمر الشریونی الثغری، سمع بسر قسطه من ابی الولید الباجی و غیره سنه 463
ذیال
- ذیال
- دامن دار. درازدامان. مرد درازدنبال. (مهذب الاسماء). مرد که دامنی بلنددارد. مرد که بتبختر رود. مرد که خرامان و بناز رود. مرد درازبالا و درازدامان خرامان بناز، فرس ذیال، اسب درازبالا و درازدنبال. اسب درازدم، هر چیز دامن بلند: در مقدمۀ لشکر او قرب دویست مربط فیل بود که از دیار هند غنیمت یافته بود آراسته به برگستوانهای ذیال و اسلحۀ بیمثال. (ترجمه تاریخ یمینی نسخۀ خطی مؤلف ص 106)
عیال
- عیال
- همسر
اذیال
- اذیال
- جمع ذیل، دامن ها، جمع ذیل دامنها: (سلطان... به خواجه حواله کرد... چنانکه از هیچ جانب غبار آزادی بر اذیان ننشست) (سلجوقنامه ظهیری) یا اذیان ناس. طبقه پست از مردم اذناب ناس سپس روندگان پس ماندگان مقابل نواصی
ذلال
- ذلال
- خوار شدن ذلیل گردیدن، خواری ذلت مذلت، جمع ذلیل، خواران خاکیان جمع ذلیل
ذغال
- ذغال
- چوب سوخته آتش نشانده و کشته که برای بار دیگر سوختن را آماده کنند
ذبال
- ذبال
- فتیله پتیله جمع ذبال. زخم پهلو، جمع ذباله، پده ها پوده ها
