- ذوی (ذَ ی ی)
ذابل. پژمرده. پژمریده. پلاسیده
معنی ذوی - جستجوی لغت در جدول جو
- ذوی (ذَ وَ)
تثنیۀ ذو
- ذوی (ذَ)
جمع واژۀ ذودر حال اضافه: مررت برجال ذوی مال، گذشتم بمردانی خداوندان مال. ذوی الارحام. خداوندان قرابت نسب. ذوی الحقوق. صاحبان حق. ذوی العقول. خردمندان. صاحب خردان
- ذوی (تَ قَ عُ)
ضعیف و پژمرده شدن. پژمردن. (تاج المصادربیهقی). پژمریدن، چنانکه تره. پلاسیدن. پژمرده شدن. (زوزنی).
- ذوی (ذِ وا)
گوسفندان ریزه، پوست های حب انگور. (عن ابن الاعرابی). و در تاج العروس آمده است: الذوی کالی، النعاج الصغار و نص ابن الاعرابی الضعاف و لکنه مضبوط بفتح الذال ضبط القلم کما فی نسخه المحکم بخط الارموی
- ذوی
پژمرده
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(غَ ذَ وی ی)
لغت نامه دهخدا
غدوی (به دال) است در همه معانی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). هر آنچه در شکم حوامل باشد یااینکه به گوسفند اختصاص دارد. ابن اعرابی گوید: غذوی، بهم و هر حیوانی است که تغذیه می شود. و نیز گوید: مردی اعرابی از بلهجیم به من خبر داد که غذوی آن بره یا بزغاله است که از شیر مادرش تغذیه نمی کند بلکه از شیر دیگری یا با چیز دیگر تغذیه می کند. (از اقرب الموارد). غذی ّ. (اقرب الموارد). رجوع به غذی شود
(مُذْ)
لغت نامه دهخدا
گرما که پژمراند تره را. (آنندراج). ذوی النبت، ذبل: و اذواه الحر، أذبله. (متن اللغه). نعت است از اذواء
دارندگان سمهای شکافته، جانورانی که سهم شکافته دارند مانند گاو و گوسفند و آهو زنکگله داران سم شکافتگان
صاحبان حرمت خداوندان احترام: ... . به جهت خاطرما بحکام ذوی الاحترام آن ولایت... . در مقام عنایت و شفقت در آمده
خویشان نسبی: ایزد توانا که آفریننده کل مخلوقات است قطع صله رحم را از محسنات شمرده)
