معنی ذونسب در فرهنگ فارسی عمید

صاحب نسب، دارای اصل شریف

معنی ذونسب در لغت نامه دهخدا

صاحب نسب، صاحب اصلی شریف و نجیب:، گویم آنگاه بیارید یکی بادۀ ناب، یاد بادملکی ذوحسبی ذونسبی.، منوچهری.، ای ذونسب به اصل در و ذوفنون بعلم، کامل تو در فنون زمانه چو یک فنی.، منوچهری

معنی ذونسب در فرهنگ لغت هوشیار

دارای اصلی شریف خداوند نسب عالی: ای ذونسب باصل خود و ذوفنون بعلم کامل تو در فنون زمانه چویک فنی. (منوچهری)

معنی ذونسب در فرهنگ فارسی معین

دارای اصلی شریف، صاحب نسب عالی

معنی ذونسب - جستجوی لغت در جدول جو

ذونسب

فرهنگ فارسی عمید

ذونسب

لغت نامه دهخدا

ذونسب

فرهنگ لغت هوشیار

ذونسب

فرهنگ فارسی معین

ذوحسب

صاحب حسب، دارای گوهر و شرف و بزرگواری

فرهنگ فارسی عمید

ذونجب

(نَ جَ)

نجب موضعی است و بدانجا میان تمیم و بنوعامربن صعصعه جنگی بوده است، یک سال پس از جنگ جبلهو غلبه بنو تمیم را بود. و در آن جنگ ابن کبشۀ ملک از بنی عامر کشته شد و یزید بن الصعق و بعض دیگر را اسیر گرفتند و سحیم بن وثیل الریاحی در این وقت گفت:
و نحن ضربنا هامه ابن خویلد
یزید و ضرجنا عبیده بالدم
بذی نجب اذ نحن دون حریمنا
علی کل جیاش الاجاری مرجم.
، وادیی است نزدیک ماوان بدیار بنومحارب.
ابوالاحوص ریاحی گوید:
و لو ادرکته الخیل و الخیل تدعی
بذی نجب ما اقرنت و اجلت.
و رجوع عقد الفرید ج 6 ص 114 شود

لغت نامه دهخدا

ذوناب

کنایه از درنده مثل گرگ وشیر چه ناب بمعنای دندان یشک است، (غیاث اللغات)،
- امثال:
شر اهر ذاناب، شری که ببانگ آورده است خداوند یشک را

لغت نامه دهخدا

ذوحسب

(حَ سَ)

خداوند گوهر نیک. صاحب بزرگواری:
گویم آنگاه بیارید یکی داروی خواب
یاد باد ملکی ذوحسبی ذونسبی.
منوچهری

لغت نامه دهخدا