- ذوالحاجتین (ذُلْ جَ تَ)
لقب محمد بن ابراهیم بن منقذ یاسر، او نخستین کسی بود که با ابوالعباس سفّاح براندازندۀ دولت بنی امیّه بیعت کرد و سفّاح بدو اجازت داد تا هر روزی دو حاجت خواهد و هر دو را سفّاح برآرد
معنی ذوالحاجتین - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(ذُلْ حَ جَ رَ)
لغت نامه دهخدا
ازدی، مردی از قبیلۀ ازد که دختر وی به سنگی خسته و استخوان خرما کوفتی شتران را و به سنگ دیگر جو اهل و قرابت خود را
(سِ)
لغت نامه دهخدا
محمد بن ابراهیم یاسر ذوالحاجتین اول کسی است که باابوالعباس سفاح بن محمدکه ممیت دولت بنی امیه است بیعت کرده ’فحکمه کل یوم فی حاجتین’. (منتهی الارب و تاج العروس)