معنی ذواقه - جستجوی لغت در جدول جو

احمق شدن. (تاج المصادر بیهقی) (از مهذب الاسماء). گول شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، لاغر گردیدن شتران، ناگوار شدن فصیل از شیر تا آنکه برگردد از مادر، چشیدن طعام را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، سرباز زدن گوسپند از علف از ناگواری و بیمار گردیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ذواقن

(ذَ قِ)

جمع واژۀ ذاقنه. چیزها که زیر زنخ است یا سرهای حلقوم یا تندیهای حلقوم یا چنبر گردن یا فرود شکم متصل به ناف یا چاههای سینه

لغت نامه دهخدا

ذوابه

(ذُ بَ)

ناصیه یا منبت موی بر ناصیه. پیشانی یا رستنگاه موی بر پیشانی، موی بالای پیشانی اسب، گیسو. (دهار). یک لاغ گیسو. گیسوی بافته شده. ضفیره. عقیصه، علاقۀ دستۀ شمشیر. منگوله. ریشه، علاقۀ شمشیر، پارۀ پوست آویزان از مؤخر پالان و کفش و جز آن، شریف و اعلای هر چیزی: یقال ذوابهالعزّ و الشرف. و یقال هؤلاء ذوابه قومهم،ای اشرافهم، ارجمندی. (منتهی الارب).
- ذوابهالنعل، گیسوی کفش.
- ذو ذوابه، ستارۀ دنباله دار. ج، ذوائب

لغت نامه دهخدا

ذراقه

(ذَرْ را قَ)

سرّاقه. آبدزدک. تلنبه. زرّاقه. مضخه. آب انداز. رجوع به آبدزدک شود

لغت نامه دهخدا

خواقه

(خَ قَ)

نام ماهی است در تاریخ قبط قدیم. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

حواقه

(حُ قَ)

آنچه بجاروب روفته بیرون کنند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). خاک روبه. کناسه، قماش. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

واقه

(قِهْ)

فرمانبر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، خادم کلیسا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). قیم البیعه. درست آن وافه است. (از اقرب الموارد). رجوع به وافه شود

لغت نامه دهخدا

ذوابه

پیشانی، رستنگاه موی، گیسو، دستگیره شمشیر، گیس از چهره های سپهری، بالا -7 بالا نشینی

فرهنگ لغت هوشیار