- ذعف (ذَ)
ذعاف. سم ّساعت. زهر که در ساعت کشد. زهر مطلق، حیهٌ ذعف اللّعاب، مار در جای کش. مار جابجا کشنده
معنی ذعف - جستجوی لغت در جدول جو
- ذعف (تَ)
زهر دادن. کسی را زهر خورانیدن. زهر در طعام کردن. سم دادن. مسموم کردن. دواخور کردن. چیزخور کردن
ذعاف. بمردن. هلاک شدن
ذعاف. بمردن. هلاک شدن
- ذعف (ذُ عُ)
جمع واژۀ ذعاف
- ذعف
زهر خوراندن، زهر زود کش
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
سست شدن، ناتوان شدن، سستی، ناتوانی
ضعف اعصاب: وضع غیر عادی اعصاب که سبب خستگی و فرسودگی و بی حالی و تحریک پذیری می شود، بیماری عصبی، نوراستنی
ضعف تالیف: در علوم ادبی پس و پیش بودن و تلفیق کلمات برخلاف دستور زبان
ضعف اعصاب: وضع غیر عادی اعصاب که سبب خستگی و فرسودگی و بی حالی و تحریک پذیری می شود، بیماری عصبی، نوراستنی
ضعف تالیف: در علوم ادبی پس و پیش بودن و تلفیق کلمات برخلاف دستور زبان
(مُ عِ)
لغت نامه دهخدا
موت مذعف، مرگ زودکش. (منتهی الارب). ذعاف. مرگ سریع. (یادداشت مؤلف) (از متن اللغه). ذعف. (متن اللغه). موت مهلک سریع. (از اقرب الموارد)
فرو مایه مرد، براوردن نیاز شاخه خشک خرمابن، وردک (جهیز عروس) رخت پیوک (عروس)، مانه (اسباب خانه) اسباب خانه کالای منزل، جهاز عروس، شاخه درخت خرما که از برگ دور شده باشد، برگ درخت خرما جمع سعوف
((سَ عَ))
فرهنگ فارسی معین
اسباب خانه، کالای منزل، جهاز عروس، شاخه درخت خرما که از برگ دور شده باشد، برگ درخت خرما، جمع سعوف
