- ذاریٔ (رِءْ)
نعت فاعلی از ذرء. آفریننده. (مهذب الاسماء). خالق. نامی از نامهای خدای تعالی
معنی ذاریٔ - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رِءْ)
لغت نامه دهخدا
مرکّب از: برء، خالق. (اقرب الموارد) (فرهنگ نظام) (دمزن)، پروردگار. رب. اﷲ. خدا. ایزد. یزدان: هواﷲ الخالق الباری ٔ، اوست خدای آفرینندۀ پدید آورنده. (قرآن 24/59)، فتوبوا الی بارئکم فاقتلوا انفسکم ذلکم خیرلکم عند بارئکم، پس بازگشت کنید بسوی پروردگارتان پس بکشید خودتان را بهتر است برای شما نزد آفریدگار شما. (قرآن 54/2)،
(رِءْ)
لغت نامه دهخدا
آینده، ناگاه درآینده. (منتهی الارب). ظاهر شونده بر کسی ناگاه. فرودآینده از جائی. (غیاث اللغات). ج، طرّاء و طراء. (منتهی الارب) ، ناگاه روی داده. عارض و ظاهر شونده: و این آوازه در اطراف گیتی طاری و به اکناف جهان ساری گشت. (جهانگشای جوینی)
(ذَ)
لغت نامه دهخدا
ستر. پرده. حجاب، گرداگرد سرای. (مهذب الاسماء) ، پیشگاه. آستان در و نواحی آن، آنچه بر باد داده شود، بذر. تخم، بالای هر چیز، زرع ذری ٔ، کشت تخم انداخته. زمین بذرافشانده، سرشک ریخته از چشم. ج، اذراء. و رجوع به ذرء شود