معنی دگمه در لغت نامه دهخدا

تکمه. (آنندراج). گره قبا و جز آن. (ناظم الاطباء). پولک فلزی یا استخوانی که به جامه دوزند. گوی گریبان. (فرهنگ فارسی معین). گویک گریبان. زِرّ. مقابل مادگی. انگله. (یادداشت مرحوم دهخدا) :، اطلس چرخی ّ گردون بهر قد قدر اوست، خیط درزش آفتاب و دگمۀ جیبش پرن.، نظام قاری.، دگمه هایی که نهادند به مشکین والا، حقش آنست که لؤلوست به لالا نرسد.، نظام قاری.، چو دیبای زرافشان آفریدند، درش گوی گریبان آفریدند، بسان غنچه در وی دگمه بنمود، چو کمخای گلستان آفریدند.، نظام قاری.، - دگمه مادگی، جادگمه. گوی انگله. مجموع دگمه و مادگی که از قیطان می کردند. (یادداشت مرحوم دهخدا).،، هر چیز گره مانند چون دگمۀ پستان.، - دگمۀ پستان، ثؤلول. (یادداشت مرحوم دهخدا) : دو دگمۀ پستان زن هر قدر غده دارد، بشمارۀ آنها بچه پیدا می کند. (نیرنگستان صادق هدایت ص 6).،، پریز چراغ برق و مانند آن. (فرهنگ فارسی معین) : به دشواری نیم تنه در رختخوابم بلند شدم، دگمۀ چراغ را پیچاندم، روشن شد. (زنده بگور صادق هدایت ص 33)، (اصطلاح موسیقی) آنجای از قسمت سفلای کاسه که بن سیم ها استوارشود. (یادداشت مرحوم دهخدا)، (اصطلاح طب) هر یک از باسورهای بواسیر: باسور دبر. باسور نشیمن. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به بواسیر شود، (اصطلاح گیاه شناسی) گره که شاخ درخت نخست زند و چون شکافد برگ از آن پیدا آید. (یادداشت مرحوم دهخدا). جوانه. و رجوع به تکمه شود

معنی دگمه در فرهنگ لغت هوشیار

گره قبا و جز آن، تکمه، پولک فلزی یا استخوانی که به جامه دوزند

معنی دگمه در فرهنگ فارسی معین

دکمه. تکمه، پولکی که روی بعضی از نقاط لباس جهت زیبایی و یا برای وصل کردن دو قسمت آن می دوزند

معنی دگمه - جستجوی لغت در جدول جو

دگمه

لغت نامه دهخدا

دگمه

فرهنگ لغت هوشیار

دگمه

فرهنگ فارسی معین

دگمه

فرهنگ گویش مازندرانی

دشمه

(پسرانه)

از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاوری ایرانی و جد تخواره شاه دستان در زمان خسروپرویز پادشاه ساسانی

فرهنگ نامهای ایرانی

دکمه

تکمه، وسیله ای کوچک از جنسی سخت که برای بستن شکاف جامه یا تزیین آن به کار می رود مثلاً در دعوای دیروز تکمۀ یقه اش کنده شده بود، وسیلۀ کوچکی که برای روشن وخاموش کردن وسایل برقی به کار می رود مثلاً تکمۀ زنگ اخبار، هر برجستگی گوی مانند

تُکمِه، وسیله ای کوچک از جنسی سخت که برای بستن شکاف جامه یا تزیین آن به کار می رود مثلاً در دعوای دیروز تکمۀ یقه اش کنده شده بود، وسیلۀ کوچکی که برای روشن وخاموش کردن وسایل برقی به کار می رود مثلاً تکمۀ زنگ اخبار، هر برجستگی گوی مانند

فرهنگ فارسی عمید

دیمه

روشنی
روی، چهره، صورت، سیما، گونه، رخ، دیمر، گردماه، چهر، رخسار، محیّا، رخساره، لچ، سج، عذار، دیباچه، خدّ، وجنات، چیچک، دیباجه، عارض، غرّه برای مثال همان دم که صبح دوم دیمه داد (زراتشت بهرام - رشیدی - دیمه)

روشنی
روی، چهره، صورت، سیما، گونه، رُخ، دیمَر، گِردماه، چِهر، رُخسار، مُحَیّا، رُخسارِه، لَچ، سَج، عِذار، دیباچِه، خَدّ، وَجَنات، چیچَک، دیباجِه، عارِض، غُرَّه برای مِثال همان دم که صبح دوم دیمه داد (زراتشت بهرام - رشیدی - دیمه)

فرهنگ فارسی عمید

دخمه

جای تنگ و تاریک، جایی که در زیرزمین درست کنند و جسد مرده را در آنجا بگذارند، سرداب، سردابه، خانۀ زیرزمینی، گور، برای مثال در این دخمه خفته است شداد عاد / کز او رنگ و رونق گرفت این سواد (نظامی۶ - ۱۱۱۲)

فرهنگ فارسی عمید

دلمه

نوعی خوراک که برنج و گوشت و لپه و سبزی را در برگ مو، برگ کلم، بادمجان، گوجه فرنگی و مانند آن ها می پیچند و می پزند

فرهنگ فارسی عمید

دلمه

شیری که به آن پنیرمایه زده باشند و اندکی سفت شده باشد، شیر بریده که در دستمال ریخته و آب آن را گرفته باشند

فرهنگ فارسی عمید

دقمه

(دَ قِ مَ)

شتر و گوسپند که حنک آن ازپیری رفته باشد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دعمه

(دِ مَ)

ستون خانه، چوبی که برآن وادیج انگور و مانند آن نهند. دعام. ج، دعم. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). و رجوع به دعام شود

لغت نامه دهخدا

دکمه

(دُ مَ /مِ)

تکمه. دگمه. (فرهنگ فارسی معین). گوی سینه و گوی گریبان و سردست و امثال آن. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی). رجوع به تکمه و دگمه شود:
فنک زگوشۀ میدان حبر روی نمود
کمند و گرز وی از دکمه های ماده و نر.
نظام قاری (دیوان ص 18).
ز دکمه های گریبان گلولۀ تشویش
به حرب موبنه انداخت چون تگرگ و مطر.
نظام قاری (دیوان ص 19).
گریبان و اطلس بدرها و دکمه
منور بسان سپهر از کواکب.
نظام قاری (دیوان ص 27).
بود چکمه از دکمۀ پا درازش
به کف گرز و همچون گرازان مضارب.
نظام قاری (دیوان ص 28).
، کنایه از هر چیز مدور. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی)

لغت نامه دهخدا

دشمه

(دَ مَ)

نام یکی از مبارزان ایران. (برهان) :
که از تخمۀ نامور دشمه بود
بزرگی بدانگه در آن تخمه بود.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

دشمه

(دُ مَ)

مرد بی خیر، یا عام است. (منتهی الارب). آنکه خیری در او نباشد. (از اقرب الموارد). حقیر و بی قدر و بی خیر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دامه

(دامْمَ / دامْمِ)

جزیره کوچکی در اقیانوس هند واقع در 204هزارگزی شمال شرقی جزیره تیمور و در 7 درجه عرض جنوبی. (قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

دقمه

(دَ قَ مَ)

مقدم و جلو دهان. (از ذیل اقرب الموارد از تاج)

لغت نامه دهخدا

دیمه

باران پیوسته بش

فرهنگ لغت هوشیار

دهمه

سیاهی سیاه شدن، فروگرفتن در گریز

فرهنگ لغت هوشیار

درمه

خرگوش، زره تابان

فرهنگ لغت هوشیار

دسمه

تیرگی، بی سودی

فرهنگ لغت هوشیار

دمگه

محل کار گذاشتن دم در کنار کوره، کوره زرگران و آهنگران و مسگران، گلخن حمام

فرهنگ لغت هوشیار

دلمه

رنگ پیل پیلی (فیلی) پارسی است شیری که پنیر مایه بر آن زنند تادژواخی (غلظت) پارسی است خوراکی که در برگ کلم برگ رز یا بادنجان نهند و پزند، کیسه زر یا سیمی که در جشن زناشویی داماد به مهمانان ارمغان کند شیریست که بعد از مایه زدن بسته شود پنیر تر دلمه

فرهنگ لغت هوشیار