معنی دوسر در فرهنگ فارسی عمید

گیاهی شبیه گندم که در گندم زار می روید و بلندیش تا نیم متر می رسد. دانۀ آن باریک تر از گندم و پوستش سیاه یا سرخ، دانه هایش در غلاف باریکی جا دارد. بیشتر به مصرف تغذیۀ چهارپایان می رسد، گندم دیوانه

معنی دوسر در لغت نامه دهخدا

شیر سخت و قوی جثه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، شتر بزرگ هیکل و توانا. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)، اسب دفزک. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب)، نرۀ ستبر. (منتهی الارب)، هر چیز قدیم و کهنه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، تلخ دانه که در گندم می باشد. تلخ دانه که در میان زراعت جو و گندم روید. (ناظم الاطباء) (از برهان) (از اقرب الموارد). بعضی آن راالزن خوانند برگش به برگ گندم مانند است. (نزهه القلوب). گندم دیوانه. (منتهی الارب). زوان. (بحر الجواهر). زن خوانند و آن حشیشی است که در میان گندم روید و به شیرازی تخم کرکاس خوانند و بهترین آن سیاه رنگ بود و وی ملین ورمها بود و داء الثعلب را سود دهد. (از تحقۀ حکیم مؤمن) (از اختیارات بدیعی) (از صیدنۀابوریحان بیرونی). ذوان. زوان. و حب و دانۀ آن را زن نامند. سعیع. سِنف. معرب آن دوصل است. (یادداشت مؤلف). علفی است که در میان زراعت گندم و جو روید و از اینجاست که گویند خوشه یک سر دارد، یعنی آن علف دوسر خوشه نیست. (لغت محلی شوشتر نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف). دوسر از انواع غلات (از تیره گندمیان) است که سنبله های آن بهم فشرده نیست و در نقاط مرطوب و سردسیر می روید. (گیاه شناسی گل گلاب ص 318)، گیاهی که دانۀ آن را ماش گویند. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء)

معنی دوسر در لغت نامه دهخدا

نام لشکر نعمان بن منذر است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). نام لشکر نعمان بن منذر پادشاه عراق بود و آن قوی ترین لشکرهای وی بود از حیث حمله به دشمن، چنانکه بدان مثل زده اند ’ابطش من دوسر’. (اقرب الموارد)

معنی دوسر در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان چهاردولی بخش قروۀ شهرستان سنندج. 480 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

معنی دوسر در لغت نامه دهخدا

هر چیز که دارای دو سر باشد. (ناظم الاطباء). که دو رأس داشته باشد. ذوالرأسین. (یادداشت مؤلف).، - دوسر دهلیز، چهارعنصر. (ناظم الاطباء) (از برهان).، -، حواس پنجگانه. (ناظم الاطباء) (از برهان).، - دوسر قندیل، کنایه از هفت سیاره. (از ناظم الاطباء) (از برهان).، -، هر ستارۀ روشن، فلک. (ناظم الاطباء) (از برهان).، - ترازوی دوسر، ترازوی دوکفه. ترازو که دو کفه دارد:، کآسمان را ترازوی دوسر است، در یکی سنگ و دیگری گهر است.، نظامی.، - مار دوسر، ماری که دارای دو رأس باشد:، عجب تر آنکه ملک را چنین همی گفتند، که اندرین ره مار دوسر بود بیمر.، فرخی.،، دو نفر. دو تن، دو سر عایله، که دو نوک دارد. که دارای دو نوک است. که دو انتها دارد: چوب دوسر. ذات خلفین. (از یادداشت مؤلف).، - چوب دوسر طلا،آنکه در پیش دو طرف دعوی یا دو خصم منفور و مکروه است. از اینجا رانده از آنجا مانده. (از یادداشت مؤلف).، - دوسر خشت یا خشت دوسر، نیزۀ کوتاه که دو سر دارد. نیزۀ دوسر:، سواری بغرید از پیش صف، برون زد دوسر خشتی از کین به کف.، اسدی.، خروشید کآن ترک پرخاشخر، که خشتش دوسر بد کله چارپر.، اسدی.،، دوطرف. دوسوی. دوجانب، دارای دوسو. که دوسو دارد، که دارای دو لبه باشد. دولبه. دودمه. چنانکه شمشیر یا تبر دوسر. (از یادداشت مؤلف)، دو قسمت مخالف. ابتدا و انتها. قطب مثبت و منفی. خرید و فروش.، - دوسرسود، سود دوجانبه. هم در خرید و هم در فروش بافایده. (یادداشت مؤلف) :، تا تن به غم عشق تو نابود شده ست، تن تار بلا و رنج را پود شده ست، در عشق تو مایۀ دوسرسود شده ست، زآن چون آتش دلم همه دود شده ست.، ابوالفرج رونی (از براهین العجم).،، دورنگ. دوروی. دوزبان. کنایه از منافق که ظاهرش خوب و باطنش چنان نباشد. (آنندراج).، - دو سر شدن، دورو و دورنگ شدن. مزور و منافق بودن:، خود در جهان که با تو دوسر شد چو ریسمان، کاکنون همه جهان نه برو چشم سوزن است.، انوری (از آنندراج)

معنی دوسر در فرهنگ لغت هوشیار

پارسی تازی گشته دو سر از گیاهان سفت، کلانشتر، شیر بیشه، سالینه (عتیقه)

معنی دوسر - جستجوی لغت در جدول جو

دوسر

فرهنگ فارسی عمید

دوسر

لغت نامه دهخدا

دوسر

لغت نامه دهخدا

دوسر

لغت نامه دهخدا

دوسر

لغت نامه دهخدا

دوسر

فرهنگ لغت هوشیار

دوار

هر چیزی که گرد خود یا گرد چیز دیگر بچرخد و دور بزند، گردنده

فرهنگ فارسی عمید

دوار

سرگیجه، حالتی که شخص تصور می کند تمام چیزها دور او می چرخد

فرهنگ فارسی عمید

دویر

دبیر، آنکه در دبیرستان شاگردان را درس بدهد، نویسنده، منشی

فرهنگ فارسی عمید

دورس

شوکران، مادۀ سمّی خطرناک که از ریشه گیاهی شبیه جعفری با شاخه های چتری و گل های سفید به همین نام به دست می آید، تفت، بیخ تفت، تودریون، شبیبی، شیکران

فرهنگ فارسی عمید

گوسر

گاوسر، گرزی که به شکل سر گاو ساخته باشند، گاوسار

فرهنگ فارسی عمید

دوست

مقابل دشمن، یار، همدم، رفیق مهربان، پسوند متصل به واژه به معنای دوست دارنده مثلاً خدادوست، وطن دوست، شاه دوست

فرهنگ فارسی عمید

دغسر

کچل، تاس، دارای سر بی مو، ویژگی سری که موهای آن بر اثر بیماری یا علت دیگر ریخته باشد، مبتلا به کچلی، کل، خشنگ، چسنگ، طاس، داغسر، لغسر، اصلع، تویل، تز

فرهنگ فارسی عمید

دوسری

نوعی از خیمه، روپوش کجاوه

فرهنگ فارسی عمید

دوسره

آنچه دو سر داشته باشد، کنایه از از دو طرف یا از دو جانب، کنایه از برای دو مسیر رفتن و برگشتن مثلاً بلیت دوسرۀ هواپیما

فرهنگ فارسی عمید

دوسری

(دَ سَ)

دوسرانی. (فرهنگ جهانگیری) (آنندراج) (از برهان). بزرگ هیکل توانا کأنه منسوب الی دوسر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به دوسرانی شود

لغت نامه دهخدا

دوسره

(دَسَ رَ)

شتر مادۀ بزرگ هیکل و تیزرفتار. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). اشتر بزرگ و سخت. (مهذب الاسماء) ، هر چیز خاییدنی. (ناظم الاطباء) ، بن هردوزنخ. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دوسره

(دُ سَ رَ / رِ)

صاحب دورأس. دارای دوسر. که دو سر دارد. که دو عضو به نام سر یا رأس بر تن دارد: گشتم سیصد و سه دره ندیدم آدمی دوسره. (یادداشت مؤلف) ، دوجانبه. دوطرفه. دوسویه. از این سوی و آن سوی، ذهاب و ایاب. رفتن و بازگشتن. (یادداشت مؤلف).
- بلیط دوسره، بلیط رفتن و بازگشتن.
- بلیط دوسره گرفتن، تهیه یا خرید بلیط برای ذهاب و ایاب. بلیط گرفتن برای رفتن و برگشتن سفری. (یادداشت مؤلف).
- دوسره بار کردن، از دو جانب مخالف سود بردن. از دو جهت فایده بردن. (یادداشت مؤلف).
- دوسره کرایه کردن مال، برای رفتن و بازگشتن کرایه کردن آن. کرایه کردن مال برای رفتن و بازآمدن. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

گوسر

آنچه بهیات سر گاو باشد، نوعی گرز یا چوب دستی که یک سر آن ضخیم تر باشد

فرهنگ لغت هوشیار