- دودنگه (دُ دِ گَ)
همه چیز را گویند که دو مرتبه به جایی که باید برسد عموماً. رجوع به دودانگه شود، آبی که به دو برد به زمین رسانند خصوصاً. (لغت محلی شوشتر)
معنی دودنگه - جستجوی لغت در جدول جو
- دودنگه (دُ دَ گَ)
دودانگه. دهی است از مضافات شوشتر. (از لغت محلی شوشتر)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
خورنگاه، برای مثال خواهی که در خورنگه دولت کنی طواف / برخیز از این خرابۀ نادلگشای خاک (خاقانی - ۲۳۷)
(خوَ / خُ رَ گَهْ)
لغت نامه دهخدا
خورنگاه. خورنق. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (فرهنگ جهانگیری) :
خواهی که در خورنگه دولت کنی مقام
برخیز از این خرابۀ نادلگشای خاک.
خاقانی.
، پیشگاه خانه. خورنگاه. (ناظم الاطباء) (برهان قاطع) ، دارالضیافه. (یادداشت مؤلف). خوردنگاه
خواهی که در خورنگه دولت کنی مقام
برخیز از این خرابۀ نادلگشای خاک.
خاقانی.
، پیشگاه خانه. خورنگاه. (ناظم الاطباء) (برهان قاطع) ، دارالضیافه. (یادداشت مؤلف). خوردنگاه
(خوا / خا گَهْ)
لغت نامه دهخدا
محل خوان. سفره خانه:
همان پنج تن را بر خویش خواند
بنزدیکی خوانگه برنشاند.
فردوسی
همان پنج تن را بر خویش خواند
بنزدیکی خوانگه برنشاند.
فردوسی
(خوَرْ / خُرْ دَ گَهْ)
لغت نامه دهخدا
خوردنگاه. محل غذا. جای خوراک. مأکل. (یادداشت مؤلف) :
یکی عید گرانمایه جمال ماه ذی الحجه
یکی نوروز فرخنده کمال ماه فروردین
از این آراسته شد کعبه چون خوردنگه خسرو
وزآن افروخته شد دشت چون خوردنگه شیرین.
لامعی
یکی عید گرانمایه جمال ماه ذی الحجه
یکی نوروز فرخنده کمال ماه فروردین
از این آراسته شد کعبه چون خوردنگه خسرو
وزآن افروخته شد دشت چون خوردنگه شیرین.
لامعی
(وو نِ گَ)
لغت نامه دهخدا
نام قصبه ای است در کنار نهر سویه از شعب رود گنگ در ایالت بهار هندوستان. (از قاموس الاعلام ترکی)
(دُ رَگَ / گِ)
لغت نامه دهخدا
دارای دولون. صاحب رنگی با رنگ دیگر: چای دورنگه در تداول کودکان، استکان چای که در نیم زیرین آن آب گرم قند در آن حل شده ریخته باشند و در نیمۀ بالایی چای تلخ و چون چای بسبب غلظت آب قند با آن درنمی آمیزد درنتیجه چای بطور مجزی دورنگ سفید و قهوه ای می یابد. (یادداشت مؤلف). رجوع به دورنگ شود
(دُگَ)
لغت نامه دهخدا
یکی از دهستانهای پنجگانه هوراند شهرستان اهر. آب آن از چشمه و رودخانه های محلی و قورچالی چای. آبادی: 20 پارچه. مرکز دهستان: هوراند. جمعیت آن در حدود 4150 تن. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)
(دُ گَ)
لغت نامه دهخدا
نام یکی از بخشهای شهرستان ساری. حدود و مشخصات آن به شرح زیر است: از طرف شمال به دهستان کلیجان رستاق. از خاور به بخش چهاردانگه. از باختر به بخش سوادکوه. از جنوب به خطالرأس سلسله جبال البرز. از نظر آمار تابع شهرستان شاهی و از نظر فرمانداری تابع شهرستان ساری است. منطقۀ بخش کوهستانی است و ارتفاعات آن جز خطالرأس اصلی البرز که به واسطۀ برودت زیاد عاری از اشجار می باشد مستور از جنگلهای انبوه و راههای بخش محدود و صعب العبور است. هوای بخش مرطوب ومعتدل است و در کنار رودخانه ها برنج کشت می نمایند. اکثر قراء بخش در روی ارتفاعات واقع گردیده است. مرتفعترین قلل کوههای بخش عبارتند از: قلۀ نیزآباد، قلۀ چهارنو، قلۀ شاه دژ که آثار قلعه ای بسیار قدیمی در روی آن مشاهده می شود. شعب مختلفی از سلسلۀ اصلی البرز به طرف شمال کشیده شده که عموماً مستور از جنگهای انبوه می باشد. رود خانه مهم بخش: 1- رود مشهور تجن است. 2- از دره های جنوبی دشت فریم شعباتی به نام شیرین رود، اشک رود، عروس داماد، پاجی و شعب کوچک دیگرسرچشمه می گیرند و به رود خانه تجن متصل میگردند. 3- پس از اتصال دو رود خانه بالا از تنگۀ سلیمان ابتدا به رود خانه لاجیم سپس با رود خانه گرم آب چهاردانگه یکی شده بطرف ساری جاری می شود و بعد رود خانه زارمرود نیز به آن ملحق می گردد. محصول عمده بخش: برنج و غلات و لبنیات و عسل است. بخش دودانگه از پنج دهستان تشکیل شده تعداد ده و سکنۀ هر یک به شرح زیر است:
دهستان نرم آب 34 آبادی 5300 نفر
دهستان فریم 33 آبادی 4800 نفر
دهستان بندرج 17 آبادی 4800 نفر
دهستان پشت کوه 12 آبادی 5500 نفر
دهستان بنافت 10 آبادی 4800 نفر
جمع 106 آبادی و 25200 نفر
مرکز بخش دودانگه فعلاً آبادی کهنه ده واقع در وسط دهستان فریم است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
دهستان نرم آب 34 آبادی 5300 نفر
دهستان فریم 33 آبادی 4800 نفر
دهستان بندرج 17 آبادی 4800 نفر
دهستان پشت کوه 12 آبادی 5500 نفر
دهستان بنافت 10 آبادی 4800 نفر
جمع 106 آبادی و 25200 نفر
مرکز بخش دودانگه فعلاً آبادی کهنه ده واقع در وسط دهستان فریم است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
محل دزدان ماوای سارقان جایی که دزدان به مسافران و عابران حمله برند و اموال آنانرا تصرف کنند
دهستانی در ساری، روستایی در گرگان