معنی دقه در لغت نامه دهخدا

خاک نرم که بباد رفته شود از زمین. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، دُقَق، دیگ افزار. (منتهی الارب). توابل از ابزار، ملح و نمک. (از اقرب الموارد)، نمک با دیگ افزار آمیخته، یا نمک کوفته. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، زیوری است اهل مکه را. (منتهی الارب) (از ذیل اقرب الموارد از تاج)، کزبره و گشنیز، که فروشندگان مکه آنرا بدین نام خوانند. (از اقرب الموارد)، شتران کوچک و خرد. (از ذیل اقرب الموارد از تاج)، جمال و حسن. (منتهی الارب)، معی ثالث. دُقاق. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به دُقاق شود

معنی دقه در لغت نامه دهخدا

ابن عبابه بن اسمأبن خارجه. در عرب به جنون او مثل زنند و گویند: هو أجن من دقه. (از مجمع الامثال میدانی) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب)

معنی دقه در لغت نامه دهخدا

خال کوفته بر اعضا. نقطه های سیاهی را گویند که از سوزن بر دست و پای مردان و زنان زنند و بجای آن نیل و سرمه... که جای آنها نیلی شود، و در عرف نوعی است از زینت. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی)

معنی دقه در لغت نامه دهخدا

چوبی که به آن چیزی را کوبند، لباس گدائی. (غیاث) (آنندراج)

معنی دقه در لغت نامه دهخدا

باریک شدن. (از منتهی الارب) (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (دهار). ضد غلظه، کوچک و صغیر شدن، مخفی و غامض شدن چیزی، انداختن چیزی را بر چیزی دیگر. (از اقرب الموارد)

معنی دقه در لغت نامه دهخدا

باریکی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دقت. و رجوع به دقت شود، هیئت شکستن. (منتهی الارب)، فرومایگی. (منتهی الارب). خساست. (اقرب الموارد)، خردی. (منتهی الارب). ضد و خلاف ’عظم’. (از اقرب الموارد)

معنی دقه - جستجوی لغت در جدول جو

دقه

لغت نامه دهخدا

دقه

لغت نامه دهخدا

دقه

لغت نامه دهخدا

دقه

لغت نامه دهخدا

دقه

لغت نامه دهخدا

دقه

لغت نامه دهخدا

دقه

فرهنگ لغت هوشیار

دره

(دخترانه)

مروارید بزرگ، یک دانه مروارید

فرهنگ نامهای ایرانی

حدقه

سیاهی چشم، مردمک چشم، حفره ای که چشم در آن جا دارد، کاسۀ چشم

فرهنگ فارسی عمید

حدقه

(حَ دَ قَ)

سیاهی چشم. (دستور اللغه) (دهار). سواد عین. سیاهۀ چشم. (ربنجنی). حندر: از سر ضجرت و ملالت انگشت فروکرد و حدقۀ خویش بیرون کرد و جان در سر کارنهاد. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1272 هجری قمری ص 291). ج، حدق، حداق، احداق. (منتهی الارب)، چشمخانه. کاسۀ چشم. (بحر الجواهر). حلقۀ چشم. در آنندراج این معنی را با تلفظ (ح ق ) بنقل از بعضی محققین آورده است: اهل دیگر شهرها و موضعهای محفوظه مانند حدقۀ چشم شتر فرودآمده بودند. (تاریخ قم ص 301). جلسی ّ، گرداگرد حدقۀ چشم. (منتهی الارب). و صاحب غیاث گوید: حدقه، بفتحات،سیاهی چشم، از قاموس و منتخب و کنز و صراح و بحر الجواهر. و بعض محققین چنین نوشته اند که حدقه، بفتحات سیاهی چشم و حدقه بالفتح به معنی کاسۀ چشم آمده است، اول مأخوذاز حدق بفتحتین که بادنجان باشد، بمناسبت سیاهی لون. و به معنی دوم مأخوذ از حدق بالفتح که مصدر است به معنی گرد چیزی فروگرفتن. چون کاسۀ چشم جوهر چشم را گرد فروگرفته است لهذا کاسۀ چشم را حدقه گفتند.
- حدقۀ صغیره، به به. ببک. نی نی. مردم. مردمک

سیاهی چشم. (دستور اللغه) (دهار). سواد عین. سیاهۀ چشم. (ربنجنی). حندر: از سر ضجرت و ملالت انگشت فروکرد و حدقۀ خویش بیرون کرد و جان در سر کارنهاد. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1272 هجری قمری ص 291). ج، حَدَق، حِداق، اَحداق. (منتهی الارب)، چشمخانه. کاسۀ چشم. (بحر الجواهر). حلقۀ چشم. در آنندراج این معنی را با تلفظ (ح َ ق َ) بنقل از بعضی محققین آورده است: اهل دیگر شهرها و موضعهای محفوظه مانند حدقۀ چشم شتر فرودآمده بودند. (تاریخ قم ص 301). جِلْسی ّ، گرداگرد حدقۀ چشم. (منتهی الارب). و صاحب غیاث گوید: حَدَقه، بفتحات،سیاهی چشم، از قاموس و منتخب و کنز و صراح و بحر الجواهر. و بعض محققین چنین نوشته اند که حدقه، بفتحات سیاهی چشم و حَدْقه بالفتح به معنی کاسۀ چشم آمده است، اول مأخوذاز حدق بفتحتین که بادنجان باشد، بمناسبت سیاهی لون. و به معنی دوم مأخوذ از حدق بالفتح که مصدر است به معنی گرد چیزی فروگرفتن. چون کاسۀ چشم جوهر چشم را گرد فروگرفته است لهذا کاسۀ چشم را حدقه گفتند.
- حدقۀ صغیره، به به. ببک. نی نی. مردم. مردمک

لغت نامه دهخدا

حدقه

(حَ قَ)

کاسۀ چشم. (آنندراج). رجوع به حدقه شود

لغت نامه دهخدا

دقهله

(دَ هََ لَ)

شهری است درمصر بر شعبه ای از رود نیل، که با دمیاط چهار فرسخ وبا دمیره شش فرسخ فاصله دارد. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

دقمه

پیشدهان

معنی دقه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما