معنی دشتیان - جستجوی لغت در جدول جو

دشتیان

اشنان، گیاهی از خانوادۀ اسفناج با شاخه های باریک، برگ های ریز و طعم شور که معمولاً در شوره زارها می روید، خلخان، شنان، آذربو، آذربویه، خرند

فرهنگ فارسی عمید

درایان

در حال حرف زدن، دراینده، گوینده

فرهنگ فارسی عمید

اشتیاق

شوق داشتن، آرزومند چیزی شدن، آرزومندی

فرهنگ فارسی عمید

دشتان

دشت اوّل، نخستین پولی که کاسب و پیشه ور در آغاز کار روزانه از خریدار می گیرد، دشت، دخش، دستلاف

فرهنگ فارسی عمید

دشتبان

نگهبان دشت، نگهبان کشتزار یا چراگاه

فرهنگ فارسی عمید

دشتیاد

سخن زشت که دربارۀ کسی گفته شود، بدگویی پشت سر کسی، غیبت

فرهنگ فارسی عمید

آشتیان

یکی از سه قصبۀ محال ّ ثلاث (تفرش و گرگان و آشتیان) از خرۀ عراق بشمال شرقی فراهان، و صابون آن بخوبی مشهور است

لغت نامه دهخدا

هشتیان

(هََ)

دهی است از بخش صومای شهرستان ارومیه دارای 190 تن سکنه. آب آن از رود بردوگ و محصول عمده اش غله و توتون و صنعت دستی مردم جاجیم بافی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

شتیان

(شَتْ)

دسته وجماعت از ملخ و اسب سواران. (از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

رشتیان

(رَ)

دهی از دهستان کنگاور بخش کنگاور شهرستان کرمانشاه. سکنه 312 تن. آب آن از قنات و چشمه. محصول آنجا غلات و حبوب و انواع میوه. صنایع دستی جاجیم و جوال بافی. راه اتومبیل رو. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

شتیان

فرقه ای است از صعوب یکی از عشایر کرک. (از معجم قبایل العرب ج 2 ص 581)

لغت نامه دهخدا

دشتوان

(دَشْتْ)

ناطر. ناطور. (ملخص اللغات). دشتبان

لغت نامه دهخدا

دشتیاد

(دُشْتْ)

مرکّب از: دشت + یاد، بد یاد نمودن و غیبت کردن. (برهان)، یاد کردن به بدی و دشمنی که به عربی غیبت گویند. (آنندراج)، بهتان. (ناظم الاطباء)، و رجوع به دشت شود

لغت نامه دهخدا

دشتبان

(دَ)

ناطور. (دستوراللغه). دشتوان. پاکار. نگاهبان دشت. پاسبان کشتزارو مزرعه. مأمور محلی ده که وظیفۀ او حفاظت مزارع دهقانان از ویرانی و دستبرد این و آن است و در بعضی نقاط امور آبیاری را نیز سرپرستی می کند:
چو در سبزه دید اسب را دشتبان
گشاده زبان شد دمان و دنان.
فردوسی.
کجا پیشکار شبانان ماست
برآوردۀ دشتبانان ماست.
فردوسی.
چرا گوش این دشتبان کنده ای
همان اسب در کشت افکنده ای.
فردوسی.
چو از دشتبان آن سخنها شنید
به نخجیرگه بر پی شیر دید.
فردوسی.
سته شد ز هومان به گرز گران
زدش دشتبانی به مازندران.
(گرشاسبنامه).
چو آن دشتبانان شوریده راه
شنیدند یک یک سخنهای شاه.
نظامی.
نوای چکاوک به از بانگ رود
برآورده با دشتبانان سرود.
نظامی.
پی گور کز دشتبانان گم است
ز نامردمیهای این مردم است.
نظامی.
شنیده ام که فقیهی به دشتبانی گفت
که هیچ خربزه داری رسیده گفت آری.
سعدی