معنی دریاگوشی - جستجوی لغت در جدول جو

دریاگوشی

فرهنگ گویش مازندرانی

دریانوش

کسی که شراب بسیار بخورد و مست نشود، شراب خوار

فرهنگ فارسی عمید

دریاگوش

(دَرْ)

مهره و صدف. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دریغاگوی

(دَ هََ تَ / تِ)

دریغگو. دریغگوینده. سوکوار. افسوس گوی. دریغگوی. اداکننده لفظ دریغ در مقام تحسر و تأسف بر چیزی از دست رفته، نوحه سرای. (یادداشت مرحوم دهخدا). مرثیه سرای:
همی گفتم که خاقانی دریغاگوی من باشد
دریغا من شدم آخر دریغاگوی خاقانی.
نظامی (از یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

دریانوش

(دَ هََ بَ تَ / تِ)

دریانوشنده. دریاکش. کنایه از شراب خواری است که زود مست نشود. و رجوع به دریا کش شود

لغت نامه دهخدا

دریاگری

(دَرْ گَ)

عمل دریاگر. ملاحی. کشتیبانی. (ناظم الاطباء) :
از که دریاگری آموخت خیال تومگر
رهنمایش شده این اشک چو پروین من است.
حافظ (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دری گوی

دری گو. دری گوینده. گوینده به زبان دری. کسی که به زبان دری تکلم کند. متکلم به دری. که به دری سخن گوید. شاعری که به زبان دری شعر سراید. و رجوع به دری شود

لغت نامه دهخدا

دریاوش

(دَرْ وَ)

دریافش. دریاکردار. همانند دریا. بحرسان.
- دست دریاوش، کف بخشنده و کریم: امیر ارغون در راه دست دریاوش چون یاران نیسان گشاده گردانید. (جهانگشای جوینی)

لغت نامه دهخدا

درگوشی

(دَ)

منسوب به درگوش. بیخ گوشی. زیرگوشی، سخنی که آهسته و به نرمی، نزدیک گوش کسی گفته شود. پیچ پیچ. پچ پچ.
- درگوشی گفتن، نجوی کردن. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا