- دروان
دربان، آنکه جلو در سرا و کاخ نگهبانی کند، نگهبان در
معنی دروان - جستجوی لغت در جدول جو
- دروان(دَرْ)
دهی است از دهستان برغان بخش کرج شهرستان تهران واقع در 32 هزارگزی شمال کرج، با 1026 تن سکنه. آب آن از رود محلی و چشمه سار تأمین می شود و راه آن ماشین رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)
- دروان(دَرْ)
بچۀ کفتار از ماده گرگ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
- دروان(دِ رَ)
در حال درو. (یادداشت مرحوم دهخدا). در حال درو کردن
- دروان(دَرْ)
دربان. حاجب. بواب. (آنندراج). پاسبان در. (ناظم الاطباء)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پسرانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
نام یکی از ایزدان در ایران باستان، از شخصیتهای شاهنامه، نام پرده بردار دربار انوشیروان پادشاه ساسانی
(پِ دَ)
لغت نامه دهخدا
نام پهلوانی از پهلوانان گشتاسب:
پدروان که بود از دلیران اوی
چشنوان که بود از دبیران اوی.
فردوسی
پدروان که بود از دلیران اوی
چشنوان که بود از دبیران اوی.
فردوسی
(دَرْ نَ / نِ)
لغت نامه دهخدا
سوراخی باشد که بر بام خانه کنند و نردبان بر آن گذاشته بالا روند و بزیر آیند. (برهان) (آنندراج). و رجوع به دروار و درواس شود
رئیس سرور، افسر ارتش بالاتر از ستوان یکم و پایین تر از سرگرد سلطان
محل گرد آوری دفاتر، دفتر حساب، دفتر شعر، کتابی که اشعار شاعری در آن چاپ شده باشد
آنکه دم در خانه بزرگان نگهبانی دهد نگهبان در حاجب قاپوچی، حارس نگهبان. یا دربان فلک آفتاب، ماه
سوراخی که در بام خانه کنند و نردبان بر آن گذاشته بالا روند و به زیر آیند
