معنی درداء در لغت نامه دهخدا

مؤنث أدرد. بی دندان. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، دُرْد. (از اقرب الموارد)، ناقه درداء، ماده شتر کلان سال، یا آنکه دندانهایش از پیری به بن دندان نشسته باشد. (منتهی الارب). ناقه ای که هنگام گاز گرفتن دندانهای خود را به ’دردر’ و بن دندان میرساند. (از اقرب الموارد). و رجوع به دَرَد شود

معنی درداء در لغت نامه دهخدا

ریگ توده ای بوده است مر عرب را. (از منتهی الارب).، - ابوالدرداء و ام الدرداء، از صحابیان بوده اند. رجوع به ابولدرداء و ام الدرداء در ردیفهای خود شود.،، کتیبه و سپاهی بوده است عرب را. (از ذیل اقرب الموارد از لسان)

معنی درداء در فرهنگ لغت هوشیار

دندان ریخته: زن، ریگ توده، پیراشتر: ماده، مونث ادرد زنی که دندانهایش ریخته باشد

معنی درداء - جستجوی لغت در جدول جو

درداء

لغت نامه دهخدا

درداء

لغت نامه دهخدا

درداء

فرهنگ لغت هوشیار

دردار

دارای در مثلاً جعبۀ دردار، دربان
صدای طبل، آواز دهل

فرهنگ فارسی عمید

درداب

دستنبو، میوه ای خوش بو، زرد رنگ و شبیه گرمک که خط های سبز و سفید دارد، بوتۀ این گیاه که شبیه بوتۀ گرمک است، درداب، میوه و هر چیز خوش بو که برای بوییدن در دست بگیرند

فرهنگ فارسی عمید

درعاء

(دَ)

مؤنث ادرع. رجوع به ادرع شود، گوسپند سپید گردن و سینه و سیاه ران. (از منتهی الارب). گوسپندی که سرش سیاه و سایر قسمتهای بدنش سفید باشد. (از اقرب الموارد). ج، درع، لیله درعاء، شبی که ماه آن قریب صبح طلوع کند. ج، درع. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). و برخی جمع آنرا درع دانند که در ’ثلاث درع و ثلاث ظلم’بمناسبت ظلم چنین آمده است. (از اقرب الموارد)

مؤنث اَدْرَع. رجوع به ادرع شود، گوسپند سپید گردن و سینه و سیاه ران. (از منتهی الارب). گوسپندی که سرش سیاه و سایر قسمتهای بدنش سفید باشد. (از اقرب الموارد). ج، دُرع، لیله درعاء، شبی که ماه آن قریب صبح طلوع کند. ج، دُرع. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). و برخی جمع آنرا دُرَع دانند که در ’ثلاث درع و ثلاث ظلم’بمناسبت ظُلَم چنین آمده است. (از اقرب الموارد)

معنی درداء - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما