- درخشانی (دُ / دَ / دِ رَ)
حالت و چگونگی درخشان. تابش. تلألؤ:
هر یک از خوبی چون باغ به هنگام بهار
وز درخشانی چون ماه به هنگام سحر.
فرخی.
مواهه، موهه، درخشانی آب روی. (منتهی الارب)
هر یک از خوبی چون باغ به هنگام بهار
وز درخشانی چون ماه به هنگام سحر.
فرخی.
مواهه، موهه، درخشانی آب روی. (منتهی الارب)
