معنی درازریش - جستجوی لغت در جدول جو

درازریش

لغت نامه دهخدا

درازگوش

خر، جانوری چهارپا و کوچک تر از اسب با گوش های دراز و یال کوتاه، الاغ، حمار

فرهنگ فارسی عمید

درازکش

حالتی از قرار گرفتن بر روی زمین، به خصوص در موقع تیراندازی، که به سینه روی زمین می خوابند و پاها را دراز می کنند

فرهنگ فارسی عمید

دراریع

(دَ)

جمع واژۀ دراعه. رجوع به دراعه شود

لغت نامه دهخدا

درازپی

(دِ پَ)

دهی است از دهستان میان آباد بخش اسفراین شهرستان بجنورد، واقع در 9هزارگزی غرب میان آباد و 5هزارگزی باختر راه شوسۀ عمومی بجنورد به اسفراین، با 132 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود و محصول آن غلات، بنشن، پنبه و میوه، و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

درپریش

(دَ پَ)

درویش. و گدایی که به در خانه ها به گدایی رود. (برهان). گدا که به در خانه ها رود و گدایی کند. (از آنندراج) (انجمن آرا). درویش. گدا. مفلس. آواره. (ناظم الاطباء) ، کوزه. (برهان). قلقلک، آوند درازگردن. (ناظم الاطباء) ، کاسه. (برهان). پیمانه و ساغر و پیاله و کاسه. (ناظم الاطباء) ، خشت پخته. (برهان)

لغت نامه دهخدا

درازراه

(دِ)

دهی است از دهستان ایذه بخش ایذۀ شهرستان اهواز، واقع در 57 هزارگزی باختر ایذه. آب آن از چشمه تأمین میشود و محصول آن غلات و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

درازرود

(دِ)

نام رودی است در ترکستان. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

درازروی

(دِ)

کشیده روی. مخروطالوجه. (دهار). درازرخسار

لغت نامه دهخدا

دراریج

(دَ)

جمع واژۀ دراج. رجوع به دراج شود