معنی دبق در فرهنگ فارسی عمید

سِپِستان، درختی گرمسیری با برگ های گرد و نوک تیز و گل های سفید خوشه ای و خوش بو، میوۀ این گیاه بیضی شکل، زرد رنگ و دارای شیرۀ لزج و بی مزه است که پس از خشک شدن سیاه رنگ می شود و در طب سنتی برای معالجۀ بیماری های ریوی به کار می رود، مَویزَک عَسَلی، سَنگ پِستان، مَویزَج عَسَلی، سَگ پِستان، دارواش، شیرینَک، مَویزِه، داروَش

معنی دبق در لغت نامه دهخدا

جانوریست که از پوست آن پوستین سازند

معنی دبق در لغت نامه دهخدا

سریش. (مهذب الاسماء). دَبق. رجوع به دبق شود. سریشم که بدان مرغان را شکار کند. (منتهی الارب). گیاهی است که در ساقه و شاخه های برخی از درختان مانند امرود ایجاد شود. آنرا از درخت بلوط و سیب و امرود و درختی دیگر گیرند. (مفاتیح). داروش. طَبق. طِبق. حبی است برنگ و اندام زرشک و آنرا مویزج عسلی گویند بسبب آنکه چون بشکنند لعابی سفید و لزج مانند عسل از درون آن برآید گرم و خشک در دوم و جمیع ورمها را نافع بود و گویند کلمه عربی است. (از برهان قاطع). شجرهالدبق. عین السرطان. حمدالله مستوفی گوید: ثمرۀ آن مانند نخود است و عصارۀ آن دبق است. (نزهه القلوب). مویزک عسلی. مویزج عسلی. (بحر الجواهر). شلم. صمغ درخت. (زمخشری). و هوشی ٔ یلتزق کالغراء یصاد به الطیر. (زمخشری). کشمش کولی به یونانی ایکسس و به لاطینی ویسکوم نامند. اقسوس. حکیم مؤمن در تحفه آرد: بفارسی مویزک عسلی و کشمش کاولیان نامند و آن دانه ای است از نخود کوچکتر و سبز مایل به سیاهی و در جوف او رطوبت چسبنده و دانه های بقدر خشخاش و گیاه او از درخت امرود و غیر آن متکون میشود و چندین شاخ از یک مکان میروید. برگش شبیه به برگ مورد لطیف و سبز نیمرنگ. در آخر دوم گرم و در اول خشک و با رطوبت فضلیه و جاذب از عمق بدن... - انتهی. صاحب اختیارات بدیعی گوید: اقسوس خوانند و آن دانه ای است مشابه زرشک و دانۀ مورد و عطاران شیراز آنرا مویز عسلی خوانند و چون بشکنند عسلی لزج بغایت چسبنده در اندرون بود بهترین وی تازۀ املس بود که لون اندرون وی کراثی بود ولون بیرون وی سیاهی که به سرخی زند و طبیعت وی گرم و خشک در سوم و گویند در دوم... -انتهی:، درون نرم کرده به دیبای روم، برآلوده بیرون او دبق و موم.، فردوسی.، سر تنگ تابوت کردند خشک، به دبق و به قیر و به موم و به مشک.، فردوسی.، سرش را به دبق و به مشک و گلاب، بشویید و تن را بکافور ناب.، فردوسی.، سر زخم جایش بکردند خشک، به دبق و به قیر و به کافور و مشک.، فردوسی.، سرش را بکافور کردند خشک، تنش را به دبق و گلاب وبه مشک.، فردوسی.، و نیز رجوع به تذکرۀ ضریر انطاکی ص 154و به الفاظ الادویه و کشمش کولی شود، سپستان. سگ پستان. سبستان. اطباءالکلبه. مخیطاء. مخیط. مخاطه.،

معنی دبق در لغت نامه دهخدا

چیزی است چسبنده مانندسریش که بدان شکار مرغ کنند. (غیاث). چیزی مانند سریشم که مرغان را بدان شکار کنند. (ناظم الاطباء). دِبق. (منتهی الارب). سریش. (مهذب الاسماء) (غیاث). چسبی است که بدرختان مالند برای شکار مرغان. از حبی چون نخود مدور و خشن که بر درخت بلوط باشد و آنرا مویز عسل و سپستان گویند پزند و فتیله ها کنند و بر درختان نهند و بدان مرغان بچفسند و بیاویزند: چنگ ایشان اندر وی جای گیرد. (چنگ مرغان اندر عنبر) چنانکه اندر دبق گیرد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). التدبیق، به سریشی استوار کردن. (زوزنی). و رجوع به دِبق شود

معنی دبق در لغت نامه دهخدا

برآغالانیده شدن بچیزی و جدا نشدن از آن و گویند: ما ادبقه، ای ما اضراه. (منتهی الارب). دوسیدن. ملصق شدن. چسبیدن (در تداول امروزی) : و علی هذا النبات (اطرماله) لزوجه تدبق بالید کالعسل. (ابن البیطار)، اندودن بدبق. (دزی ج 1 ص 424)

معنی دبق در فرهنگ لغت هوشیار

داروش سپستان از گیاهان، تله چسبی برای پرندگان

معنی دبق در فرهنگ فارسی معین

سریشم، دانه سبزرنگ سیاهی که بر تنه درختانی مانند امرود جا می گیرد. این دانه پس از خشک شدن، پوستش درهم کشیده و تیره رنگ می شود که در میان آن ماده لزجی وجود دارد. در فارسی، مویزه و مَویزک عسلی گویند

معنی دبق - جستجوی لغت در جدول جو

دبق

فرهنگ فارسی عمید

دبق

لغت نامه دهخدا

دبق

لغت نامه دهخدا

دبق

لغت نامه دهخدا

دبق

لغت نامه دهخدا

دبق

فرهنگ لغت هوشیار

دبق

فرهنگ فارسی معین

تدبق

(اِ تِ)

شکار شدن بر سریشم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). شکار شدن مرغ با دبق. (اقرب الموارد) (المنجد) ، تدبق چیزی، تلزج آن. (المنجد)

لغت نامه دهخدا

دبقی

(دِ قی ی)

منسوب به دبق. چسبان. دوسنده. رجوع به دبقا شود

لغت نامه دهخدا

دبقی

(دَ بَ قی ی)

دبیقی. رجوع به دبیقی شود. (دزی ج 1 ص 424)

لغت نامه دهخدا

دبقا

(دِ)

از ده های مصرو بنزدیکی تنیس واقع است. جامه های دبیقی بدان منسوبست و این نسبت به غیرقیاس است. یاقوت گوید از مردم مصر پرسیدم گفتند دبیق شهریست نزدیک تنیس میان آن شهرو شهر فرما اما ویران شده است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

حدبق

(حُ بُ)

کوتاه گرداندام. (منتهی الارب). القصیر المجتمع. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دبر

پس، نشستنگاه

معنی دبق - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما