معنی داودخان در لغت نامه دهخدا

میرزا داودخان، وزیر لشکر فرزند میرزاآقاخان صدراعظم نوری از مردم حدود نیمۀ دوم قرن سیزدهم هجری قمری است. (فهرست کتاب خانه سپهسالار ج 2 ص 66 و 620)، از امیران اعظم همایون است بعهد سلطان ابراهیم لودی از سلاطین افاغنۀ هند. (تاریخ شاهی ص 84)، میرزا داودخان، از معاریف سیرجان کرمان در اواخر دورۀ قاجاریه است. رجوع به تاریخ وزیری چ باستانی پاریزی ص 422 و487 شود

معنی داودخان در لغت نامه دهخدا

نام موضعی بشمال شهر زور به عراق عرب نزدیک سرحد ایران

معنی داودخان - جستجوی لغت در جدول جو

داودخان

لغت نامه دهخدا

داودخان

لغت نامه دهخدا

گاودان

جای نگهداری گاو

فرهنگ فارسی عمید

داودار

مدعی، ادعا کننده

فرهنگ فارسی عمید

داردان

زمینی که در آن دانه ها یا قلمه های درختان را بکارند تا پس از سبز شدن به جای دیگر انتقال بدهند، تخمدان، دانه دان

فرهنگ فارسی عمید

بادخان

جایی که در آن هوای بسیار جمع شود و باد بسیار بوزد، بادخانه، خانۀ باد

فرهنگ فارسی عمید

جاودان

پاینده، پایدار، همیشگی، برای مثال وصال او ز عمر جاودان به / خداوندا مرا آن ده که آن به (حافظ - ۸۳۸)، تا همیشه، از مدت ها پیش، جاویدان

فرهنگ فارسی عمید

دودمان

خاندان، خانواده، خانمان، تبار، قبیله، دوده، دودخانه

فرهنگ فارسی عمید

دودخانه

دودمان، خانواده

فرهنگ فارسی عمید

داوردان

(دَ گُ دَ / دِ)

معنی ترکیبی آن خدادان و حاکم شناس باشد. (آنندراج) (برهان)

لغت نامه دهخدا

درودخوان

(دِ شُ دَ / دِ)

درودخواننده. دروددهنده. آفرین گوی. تحیت گوینده. ثناگوی. تحسین کننده:
ای بی نظیر ساعد بوبکر پرهنر
الحق درودخوان تو شاه جهان شده.
سیدحسن غزنوی

لغت نامه دهخدا

درودگان

(دُ)

ده کوچکی است از دهستان فنوج بخش بمپور شهرستان ایرانشهر. واقع در 100هزارگزی جنوب باختری بمپور و کنار راه مالرو فنوج به مشک. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

دودخانه

(نَ / نِ)

کوره. تنوره: و به تنور اندر نهند یا به دود خانه آبگینه گران. (ذخیرۀ خوارزمشاهی) ، دودمان و خانواده. (ناظم الاطباء) (برهان) (از فرهنگ جهانگیری). خاندان و دوده. (آنندراج) :
ایا ستوده به تو دود خانه نبوی
جهان گرفته به عزم صواب و رای قوی.
سوزنی.
، نژاد. (ناظم الاطباء). تبار. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

داوردان

(وَ)

نام دهقانی مالک زمینی که شهر واسط بر آن بنا شده است. (الکامل ابن اثیر از حاشیۀ مجمل التواریخ و القصص ص 516)

لغت نامه دهخدا

داوردان

نام دهی است در طرف غربی و یک فرسخی واسط، (برهان)، یاقوت گوید از نواحی شرقی واسط و به یک فرسنگی آن است، از آنجاست احمد بن محمد بن علی بن الحسین انطاکی ابوالعباس معروف به ابن طلائی که پیری صالح و اهل قرآن بود، ببغداد در آمد و از ابی القاسم اسماعیل بن احمد سمرقندی و دیگران سماع حدیث کرد و به داوردان باز گردید و آنجا بریاضت و مجاهدت عمر گذارد و در 455 هجری قمری درگذشت، (معجم البلدان)، در داوردان دیری منسوب به حضرت حزقیل هست، (قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

داودخانه

(وو نِ)

دهی است از دهستان کیوی بخش سنجبد شهرستان هروآباد. واقع در 10هزارگزی باختر کیوی و 6هزارگزی شوسۀ هروآباد به میانه. دارای 137 سکنه. آب آن از چشمه. محصول آن غلات و حبوبات. شغل اهالی زراعت و گله داری. صنایع دستی فرشبافی. و راه آن مالرو و محل سکنای ایل شاطرانلو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

داودیان

(وو)

بنا بتعبیر نظامی گنجوی منسوب به داود سلجوقی یعنی داود بن محمود بن ملکشاه سلجوقی از سلاجقۀ بزرگ است که از شوال 525تا جمادی الاخرۀ 526 هجری قمری سلطنت داشته است. بدین توضیح که نظامی در اقبالنامه، که آنرا بنام ملک عزالدین مسعود بن ارسلان سلجوقی حاکم موصل ساخته است، در ذکر نسب ممدوح یعنی در ذکر از پدر و جد او داود سلجوقی و محمود سلجوقی به نسبت داودیان و محمودیان تعبیر میکند و ابیات وی در این باره چنین است:
سر سرفرازان و گردنکشان
ملک عزدین قاهر شه نشان
طرفدار موصل به فرزانگی
قدرخان شاهان به مردانگی
چو محمود با فر و فرهنگ و شرم
چو داود ازو گشته پولاد نرم
به طغرای دولت ز محمودیان
بتوقیع نسبت ز داودیان.
(اقبالنامه چ وحید ص 30)

لغت نامه دهخدا

دودخان

سوراخی در قشر زمین که از آن بخار و گازهایی از قبیل انیدرید کربونیک خارج شود، (دایره المعارف فارسی)

لغت نامه دهخدا

دارودان

جعبۀ دارو، پستانک

لغت نامه دهخدا

داوودان

نام موضعی است به بصره بنا بگفتۀ یاقوت حموی در معجم البلدان، نسبت بدان داوودانی است، (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

داویجان

قصبۀ مرکز در دهستان حومه بخش حومه شهرستان ملایر، در 12هزارگزی جنوب شهر ملایر و 15هزارگزی خاور راه شوسۀ ملایر به بروجرد با 2971 تن سکنه، آب آن از رودخانه، محصول آن غلات صیفی، شغل اهالی زراعت و صنایع دستی زنان قالی بافی و راه آنجا اتومبیل رو است، یک دبستان چهارکلاسه دارد، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

ناودان

جایی که درآن ناو (ممرسفالین آب) گذارند (رشیدی)، ممر آب (اطلاق محل به حال)، ممرخروج آب پشت بام که ازسفال یاآهن سفید سازند: نقل است که یک روز جماعتی آمدندکه یاشیخ باران نمی آید. شیخ سرفروبردگفت: هین ناودانها راست کنیدکه باران آمد، جوی نهر، مجرایی که گندم ازدول بگلوی آسیارود، چوب درازمیان خالی که آب ازآن بچرخ آسیامیریزد و آنرا بگردش درمیاورد

فرهنگ لغت هوشیار