معنی داربلوط - جستجوی لغت در جدول جو

داربلوط

لغت نامه دهخدا

چوب یا شاخۀ درخت عود، عود، داروی خوش بو که در آتش بریزند، برای مثال تا صبر را نباشد شیرینی شکر / تا بید را نباشد بویی چو داربوی (رودکی - ۵۱۳)

فرهنگ فارسی عمید

پیربلوط

(بَ)

دهی از دهستان لاربخش حومه شهرستان شهرکرد. واقع در 15هزارگزی شمال باختر شهر کرد و 12هزارگزی راه چال شتر بشهرکرد دامنه کوه، معتدل دارای 1393 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آنجا غلات و کشمش. شغل اهالی زراعت و گله داری، صنایع دستی زنان قالی بافی و راه آن فرعی است و در حدود15 باب دکان دارد. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

داربوی

عود، (صحاح الفرس) :
تا صبر را نباشد شیرینی شکر
تا بید را نباشد بوئی چو داربوی،
رودکی (از صحاح الفرس)

لغت نامه دهخدا

دانبلو

تیره ای از ایل اینانلواز ایلات خمسۀ فارس. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 86)

لغت نامه دهخدا

شابلوط

(بَ)

شاه بلوط. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

داربو

چوب عود است که بهر بخورش سوزند، (برهان)، رجوع به داربوی شود

لغت نامه دهخدا

داربو

گاستن داربو، ریاضی دان فرانسوی که در شهر نیم متولد شده است، بین سالهای 1842 و 1918 میلادی زیسته و کار اصلی اوبیشتر در محاسبات هندسی ’بینهایت کوچک’ بوده است

لغت نامه دهخدا

داربلوط پائین

(بَ طِ)

دهی از دهستان بابالی بخش چقلوندی شهرستان خرم آباد. شش هزارگزی شمال خاوری چقلوندی. دوهزارگزی شمال راه فرعی چقلوندی به بروجرد. دامنه، سردسیر و مالاریائی و دارای 240 تن سکنه است. آب آن از چشمه و سراب محمدخان. محصول آنجا غلات، صیفی، لبنیات، پشم و شغل اهالی آن زراعت و گله داری، صنایع دستی زنان سیاه چادربافی است و راه اتومبیل رو دارد. ساکنین از طایفه شمس الدین بوده، زمستان قشلاق میروند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

داربلوط بالا

(بَ طِ)

دهی از دهستان بابالی، بخش چقلوندی شهرستان خرم آباد. در شش هزارگزی شمال چقلوندی دوهزارگزی باختر راه فرعی چقلوندی به بروجرد واقع و دامنه ای سردسیر مالاریائی و سکنۀ آن 240 تن است آب آن از چشمه ها، محصول آن غلات، لبنیات و پشم. شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان قالی بافی است. راه مالرو دارد. ساکنین از طایفۀ شمس الدین بوده و در زمستان قشلاق می روند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

قلنگه داربلوط

(قَ لَنْ نَ)

نام کوهی و ناحیتی است بهرسین. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا