معنی دادستان در فرهنگ فارسی عمید

جای داد، محل عدل و داد، جای داد دادن و داوری کردن، من شکستم حرمت ایمان او / پس یمینم بُرد دادستان او (مولوی - ۴۰۱)

معنی دادستان در فرهنگ فارسی عمید

نمایندۀ دولت در دادگاه که ادعانامه دربارۀ تبهکاران صادر می کند، مدعی العموم، کسی که داد کسی را از دیگری بگیرد، ستانندۀ داد، داور، دادرس

معنی دادستان در لغت نامه دهخدا

ستانندۀ داد. گیرندۀ داد. منتقم. (دهار) (مهذب الاسماء). انتقام گیرنده. دادر. (برهان). مجری عدل. دادرس. (برهان). دادگیر. (انجمن آرا) :، نالۀ خاقنی اگر دادستان شد از فلک، نالۀ من نبست غم دادستان من کجا.، خاقانی.،، کنایه از پادشاه، فتوی. (برهان)، در اصطلاح دادگستری، مدعی العموم. وی بر ادارۀ دادسرا ریاست کند و وظیفۀ کلی او تعقیب جرم و دخالت در موارد ابلاغ و نظارت در حسن اجرای قوانین است. دادستان سه باشد: یکی دادستان شهرستان که ریاست دادسرای شهرستان دارد و در معیت دادگاه شهرستان (جنحه و غیره) کارکند. و دیگر دادستان استان که ریاست دادسرای استان دارد و در معیت دادگاه استان و دادگاه عالی جنائی کارکند و بر اعمال دادسراهای شهرستان حوزۀ خود ناظر باشد. سوم دادستان تمیز که ریاست دادسرای تمیز دارد و بر تمامی دادسراهای کشور نظارت کند. وی دادستان کل کشور نیز هست. دادستانهای دیگری نیز در تشکیلات عدلیه و جز آن هستند نظیر دادستان دادسرای عالی انتظامی قضاه و دادستان محاکم اداری و دادستان دیوان محاسبات وجز آن.،

معنی دادستان در لغت نامه دهخدا

مرکب از ’داد’ به معنی عدل و ’ستان’ از ادات اتصاف به مکان، یعنی محل داد وجای داد. در پهلوی دادستان لغهً به معنی جای داوری و مجازاً به معنی فتوی و قانون است. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین) :، من شکستم حرمت ایمان او، پس یمینم برد دادستان او.، مولوی.،، شریک شدن و راضی گردیدن در کاری. (برهان)