معنی داحقون - جستجوی لغت در جدول جو

به لغت رومی نام بیشه و جنگلی است درروم. (برهان). در معجم البلدان و نخبه الدهر و حدودالعالم نیامده. (حاشیۀ برهان چ معین) :
که او گفت در بیشۀ فاسقون
یکی گرگ یابی بسان هیون.
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 6 ص 1463).
چنین تا لب بیشۀ فاسقون
برفتند پویان و دل پر ز خون.
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 6 ص 1465)

لغت نامه دهخدا

فاسقون

(سِ)

جمع واژۀ فاسق در حالت رفع

لغت نامه دهخدا

زارقون

زرقون است، (آنندراج) (فرهنگ دزی)، رجوع به زرقون شود

لغت نامه دهخدا

شالقون

(لِ)

دهی از بخش شهرستان سراب. سکنۀ آن 701 تن است. آب آن از چاه، محصول آن غلات و بزرک است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

سارقون

(رِ)

جمع واژۀ سارق در حالت رفعی. رجوع به سارق شود

لغت نامه دهخدا

طالقون

(لِ)

طالیقون است. رجوع به طالیقون شود. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

دانتون

(تُن)

ژآسیم پکسی، پاپ مسیحی (1878- 1903 میلادی مولد کارپی نتو (ایتالیا) به سال 1810 م

لغت نامه دهخدا

دالتون

(تُنْ)

فیزیک دان و شیمی دان و طبیعی دان انگلیسی (1766-1844 میلادی). وی در فرضیۀ اتمی بهری دارد

لغت نامه دهخدا

داخلون

(خِ)

جمع واژۀ داخل. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

دالتون

نام قصبه ای در سه هزارگزی شمال شرقی هودرسفیلد به ایالت یورک انگلیس، (از قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

حالقون

نام دیهی است از ماوراءالنهر که جنگ امیر تیمور با قمرالدین در آنجا واقع گردید، رجوع به حبیب السیر ج 3 جزء 3 ص 134 شود

لغت نامه دهخدا

حالقون

(لِ)

جمع واژۀ حالق در حالت رفعی

لغت نامه دهخدا

چارقون

دهی از دهستان قره قریون بخش حومه شهرستان ماکو در 32 هزارگزی جنوب خاوری ماکو و 6 هزارگزی باختر صوفی بشوت. دره کوهستانی، معتدل، مالاریایی با210 تن سکنه. آب آن از چشمه. محصول آنجا غلات و توتون و حبوبات. شغل اهالی زراعت و گله داری. صنایع دستی آن گلیم بافی و راه آن مالرو است. (فرهنگ جغرافیائی ج 4)

لغت نامه دهخدا

داخلون

(خِ)

مرهم داخلون. مرهم دیاخیلون. لعابات (بحر الجواهر) :
گفتاز من برو تو بنزد (بسوی) طبیب شهر
وز وی بیار مرهم شنگرف و داخلون.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

داخرون

(خِ)

جمع واژۀ داخر. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

دادقان

ده کوچکی است از دهستان تفرش بخش طرخوران شهرستان اراک، واقع در 15هزارگزی شمال طرخوران - دارای 40 تن سکنه، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا