- خودنما
ویژگی کسی که خود و کارهای خود را خوب می نمایاند و خوبی های خود را به رخ دیگران می کشد
معنی خودنما - جستجوی لغت در جدول جو
- خودنما(خوَدْ / خُدْ نُ / نِ / نَ)
گیاه خودرو. (برهان قاطع)
- خودنما(رُ)
خودنمای. رجوع به خودنمای شود
- خودنما
خودآرا، خودساز، خودستا، متظاهر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(خوَدْ / خُدْ نُ / نِ / نَ)
لغت نامه دهخدا
تظاهر. (یادداشت مؤلف). خودستایی. تکبر. غرور. فخریه. (ناظم الاطباء) :
چو زورآوران خودنمایی مکن
بر افتاده زورآزمایی مکن.
سعدی.
چو میدانم قصور مایۀ خویش
خلاف عقل باشد خودنمایی.
سعدی (صاحبیه).
خودنمایی لازم نودولتان افتاده است
خون چو گردد مشک ناچار است غمازی کند.
صائب.
، ریا. (یادداشت مؤلف)
چو زورآوران خودنمایی مکن
بر افتاده زورآزمایی مکن.
سعدی.
چو میدانم قصور مایۀ خویش
خلاف عقل باشد خودنمایی.
سعدی (صاحبیه).
خودنمایی لازم نودولتان افتاده است
خون چو گردد مشک ناچار است غمازی کند.
صائب.
، ریا. (یادداشت مؤلف)
(چِ رَ / رِ گُ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
شخصی را گویند که خود را بمردم وانماید. (برهان قاطع). متکبر. خودستا. (ناظم الاطباء). متظاهر. معجب. خودنما:
کس از دست جور زبانها نرست
وگر خودنمایست و گر خودپرست.
سعدی (بوستان).
بسا خودنمایان بیهوده گوی
که باشند در سبزگه رزمجوی.
امیرخسرو.
هیبت مردان نما کین زنک خودنما.
شیخ واحدی (از شرفنامۀ منیری).
، مرائی. ریاکار:
من ار حق شناسم وگرخودنمای
برون با تو دارم درون با خدای.
سعدی
کس از دست جور زبانها نرست
وگر خودنمایست و گر خودپرست.
سعدی (بوستان).
بسا خودنمایان بیهوده گوی
که باشند در سبزگه رزمجوی.
امیرخسرو.
هیبت مردان نما کین زنک خودنما.
شیخ واحدی (از شرفنامۀ منیری).
، مرائی. ریاکار:
من ار حق شناسم وگرخودنمای
برون با تو دارم درون با خدای.
سعدی
تظاهر، تنافس، جلوه گری، خودستایی، ظاهرسازی، عرض اندام، نمایش، وانمود، ظهور، بروز
باوقار، خوشایند
خودنمایی، ابراز وجود
