جمع واژۀ ’خبیئه’ و ’خبی ٔ’ ’التمسوا الرزق فی خبایا الارض’. (از حدیث نبوی بنقل اقرب الموارد). و خفایای آن ماجری و خبایای آن حادثه محقق شد. (سندبادنامه ص 86). پسر را از بهر تجدید وصیت و تمکین از خبایای ودیعت پیش خواند. (از ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 203). - سعدالخبایا، منزل بیست و پنجم از منازل قمر. (از اقرب الموارد)
جَمعِ واژۀ ’خبیئه’ و ’خبی ٔ’ ’التمسوا الرزق فی خبایا الارض’. (از حدیث نبوی بنقل اقرب الموارد). و خفایای آن ماجری و خبایای آن حادثه محقق شد. (سندبادنامه ص 86). پسر را از بهر تجدید وصیت و تمکین از خبایای ودیعت پیش خواند. (از ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 203). - سعدالخبایا، منزل بیست و پنجم از منازل قمر. (از اقرب الموارد)
جمع واژۀ ولیّه، و آن توشه ای است که زن جهت مهمانی فرودآینده مهیا کند. (از منتهی الارب) ، پشماگند یا آنچه زیر پشماگند گسترند. (اقرب الموارد) (آنندراج). رجوع به ولیه شود
جَمعِ واژۀ وَلیّه، و آن توشه ای است که زن جهت مهمانی فرودآینده مهیا کند. (از منتهی الارب) ، پشماگند یا آنچه زیر پشماگند گسترند. (اقرب الموارد) (آنندراج). رجوع به ولیه شود
خلائق. جمع واژۀ خلیقه. (دهار) (ناظم الاطباء). برایا. مخلوقات. مردم. (یادداشت بخط مؤلف) : و پولی (پلی) ساختند و خلایق و چهارپایان بدان می گذشتند. (ترجمه تفسیر طبری). ندانم یک تن از جمع خلایق که در دل تخم مهر تو نکشته. بوالمثل (از صحاح الفرس). درآ ای حجت زیبا سخن گوی که بردی از خلایق در سخن گوی. ناصرخسرو. و خلایقی را تربیت کرد تا چون سولاخ شود آن زنبیل رود. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 138). اما خداوند را معلوم نیست کی این مرد طالب ملک است و خلایق تبع خویش کرد. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 87). توانگر خلایق آنست که در بند شره و حرص نباشد. (کلیله و دمنه). تا خلایق روی زمین آلوده و مرفه پشت بدیوار امن و فراغ آوردند. (کلیله و دمنه). بشناختم که آدمی، شریفتر خلایق و عزیزتر موجودات است. (کلیله و دمنه). خلایق بندۀ حاجات خویشند. (اسرارالتوحید). النبی النبی آرند خلایق بر زبان. خاقانی. خلایق را چو نیکو خواه گردد به اجماع خلایق شاه گردد. نظامی. خلایق که زر در زمین می نهند بر اوقفل و بند آهنین می نهند. نظامی. در باغ رو ای سرو خرامان که خلایق گویند مگر باغ بهشتست و تو حوری. سعدی (خواتیم). چو سال بد از وی خلایق نفور. سعدی (بوستان). حسن ظن خلایق در حقم بر کمالست. (گلستان). خزائن تهی کرد و پر کرد جیش چنان کز خلایق بهنگام عیش. سعدی. - امثال: خلایق هرچه لایق، نظیر: به هر کس آنچه لایق بود، دادند
خلائق. جَمعِ واژۀ خلیقه. (دهار) (ناظم الاطباء). برایا. مخلوقات. مردم. (یادداشت بخط مؤلف) : و پولی (پُلی) ساختند و خلایق و چهارپایان بدان می گذشتند. (ترجمه تفسیر طبری). ندانم یک تن از جمع خلایق که در دل تخم مهر تو نکشته. بوالمثل (از صحاح الفرس). درآ ای حجت زیبا سخن گوی که بردی از خلایق در سخن گوی. ناصرخسرو. و خلایقی را تربیت کرد تا چون سولاخ شود آن زنبیل رود. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 138). اما خداوند را معلوم نیست کی این مرد طالب ملک است و خلایق تبع خویش کرد. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 87). توانگر خلایق آنست که در بند شره و حرص نباشد. (کلیله و دمنه). تا خلایق روی زمین آلوده و مرفه پشت بدیوار امن و فراغ آوردند. (کلیله و دمنه). بشناختم که آدمی، شریفتر خلایق و عزیزتر موجودات است. (کلیله و دمنه). خلایق بندۀ حاجات خویشند. (اسرارالتوحید). النبی النبی آرند خلایق بر زبان. خاقانی. خلایق را چو نیکو خواه گردد به اجماع خلایق شاه گردد. نظامی. خلایق که زر در زمین می نهند بر اوقفل و بند آهنین می نهند. نظامی. در باغ رو ای سرو خرامان که خلایق گویند مگر باغ بهشتست و تو حوری. سعدی (خواتیم). چو سال بد از وی خلایق نفور. سعدی (بوستان). حسن ظن خلایق در حقم بر کمالست. (گلستان). خزائن تهی کرد و پر کرد جیش چنان کز خلایق بهنگام عیش. سعدی. - امثال: خلایق هرچه لایق، نظیر: به هر کس آنچه لایق بود، دادند
جمع واژۀ بلیّه. (دهار) (ناظم الاطباء). بلاها. بلواها: باب ماجری فی باب الخطبه و ظهر من الفساد و البلایالأجلها. (تاریخ بیهقی ص 685). و رجوع به بلیه شود
جَمعِ واژۀ بَلیَّه. (دهار) (ناظم الاطباء). بلاها. بلواها: باب ماجری فی باب الخطبه و ظهر من الفساد و البلایالأجلها. (تاریخ بیهقی ص 685). و رجوع به بلیه شود