معنی خضراء در لغت نامه دهخدا

مؤنث اخضر. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد). رجوع به اخضر در این لغت نامه شود. ج، خُضر:، در خاک چه زر ماند و چه سنگ ترا گور، چه زیر گریجی و چه در خانه خضراء.، ناصرخسرو.، ای گنبد گردندۀ بی روزن خضراء، با قامت فرتوتی و باقوت برنا.، ناصرخسرو.، حبشی زلف و یمانی رخ و زنگی خال است، که چو ترکانش تتق رومی و خضراء بتنید.، خاقانی.، گهی مانندۀ خنگی لگام از سر فروکنده، شده تا زنده اندر مرغزاری خرم و خضراء.، مسعودسعد سلمان.، وگر تنگ آید از مشکوی خضراء، چو خضر آهنگ سازد سوی صحراء.، نظامی.، چو بیرون رفت از آن میدان خضراء، رکاب افشاند از صحرا بصحراء.، نظامی.، - چرخ خضراء، کنایه از آسمان است:، خسرو مشرق جلال الدین که برق خنجرش، هفت چشم چرخ خضراء برنتابد بیش ازین.، خاقانی.، - سپهر خضراء، آسمان:، لشکرکش تو سپهر خضراء، گیسوی تو چتر و غمزه طغراء.، نظامی.، - قبۀ خضراء، کنایه از آسمان است:، خاک بفرمان تودارد سکون، قبۀ خضراء تو کنی بیستون.، نظامی.، - گنبد خضراء، کنایه از آسمانست:، بررس که کردگار چرا کرده ست، این گنبد مدور خضراء را.، ناصرخسرو.، چون آب جدا شد ز خاک تیره، بر گنبد خضراء شود ز غبرا.، ناصرخسرو.، ز سبزه گویی دریای سبز گشت زمین، در او پدید شده شکل گنبد خضراء.، مسعودسعد سلمان

معنی خضراء در لغت نامه دهخدا

نام اسب عدی بن جبله بن عرکی است. (منتهی الارب)، نام اسب قطبه قینی بن زید است. (منتهی الارب)، نام اسب سالم بن عدی است. (منتهی الارب)

معنی خضراء در لغت نامه دهخدا

نام شهریست به اندلس بمغرب اسپانیا که به آب محاط نیست و آنرا جزیره خضراء نیز می گویند. (از ناظم الاطباء)، نام قریتی است در 639هزارگزی طهران میان مراغه و دانالو و بدانجا ایستگاه راه آهن است. (یادداشت بخط مؤلف)، نام دژیست در یمن در کوه وصاب از ناحیۀ زبید. (از معجم البلدان)، نام جایی است در یمامه و حاوی نخلستانهاست. (از معجم البلدان)، نام زمینی است متعلق به بنی عطارد. (از معجم البلدان)، نام عمارتی است به همدان. (آنندراج)، جزیره ای است بزرگ در بلاد زنگ و آنرا جزیره خضراء نیز می گویند. (از ناظم الاطباء)

معنی خضراء در لغت نامه دهخدا

آسمان. (منتهی الارب) :، می چون شفق صفرازده مستان چو شب سودازده، و آتش درین خضراء زده دستی که حمرا داشته.، خاقانی.،، سواد قوم و معظم ایشان، تره های سبز، مانند گندنا و جز آن، فواکه مانند سیب و امرود و جز آن. ج، خضراوات، لشکرگران که در آهن گرفته باشد خود را از سلاح، دول سبز گشته از آب کشی، کبوتران اهلی. (منتهی الارب)، سبزی. (یادداشت بخط مؤلف) :، رویش طغرای سعد رأیش خضرای فتح، اینت مبارک همای آنت همایون فلک.، خاقانی.، باد خضرای فلک لشکرگهش کاعلام او، ساحت این هفت غبرا برنتابد بیش ازین.، خاقانی.، کی باشدت نجات ز صفرای روزگار، تا باشدت حیات ز خضرای آسمان.، خاقانی.، ارغوان ریخته بر درگه خضرای چمن، نقشهایی که در او خیره بماند ابصار.، سعدی.،، سبزه میدان. سبزمیدان. (یادداشت بخط مؤلف)، (اصطلاح محدثان) جامه ای را گویند که در آن خطهای سبز باشد کما فی تیسیر القاری ترجمه صحاح البخاری. (از کشاف اصطلاحات الفنون)