حاجی خربنده. نام یکی از امیران وپهلوانان لشکر سلطان حسین بود. مستوفی آرد: سلطان حسین پسر اویس با شاه شجاع سر خصومت بلند کرد و بجنگ شاه شجاع آمد و شاه منصور با گروهی از لشکر شاه شجاع میمنۀ شاه سلطان حسین را بشکست و دو امیر از لشکر شاه سلطان حسین گرفت، یکی عبدالقاهر و دیگری حاجی خربنده و ایشان را بند کرده با فتح نامه به دارالملک عراق و فارس فرستاد. (از تاریخ گزیده چ لیدن ص 716)
حاجی خربنده. نام یکی از امیران وپهلوانان لشکر سلطان حسین بود. مستوفی آرد: سلطان حسین پسر اویس با شاه شجاع سر خصومت بلند کرد و بجنگ شاه شجاع آمد و شاه منصور با گروهی از لشکر شاه شجاع میمنۀ شاه سلطان حسین را بشکست و دو امیر از لشکر شاه سلطان حسین گرفت، یکی عبدالقاهر و دیگری حاجی خربنده و ایشان را بند کرده با فتح نامه به دارالملک عراق و فارس فرستاد. (از تاریخ گزیده چ لیدن ص 716)
کسی را گویند که خرالاغ بکرایه می دهد. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (انجمن آرای ناصری) (فرهنگ جهانگیری). خربان که معاش روزگارش از کرای خر بود. و بتازیش مکاری خوانند. (شرفنامۀ منیری). مکارم. (دهار) (حبیش تفلیسی). الاغدار. خرکچی. (یادداشت بخط مؤلف). ج، خربندگان: یحیی بن یزید بیرون آمد پشمینه پوشید و کلاهی برسم خربندگان و سر و پالانی بر دوش گرفته. (ترجمه طبری بلعمی). ج، خربندگان: یکی سفره پیش پرستندگان بگسترد بر سان خربندگان. فردوسی. چو خربندگان جامهای گلیم بپوشید و بارش همه زر و سیم. فردوسی. برآورد خربنده هر گونه رنگ پرستنده بنشست با می بچنگ. فردوسی. چون نباشد چو خر سرافکنده تیزخر به ز ریش خربنده. سنائی. احمد بن عبداﷲ خجستانی را پرسیدند: تو مردی خربنده بودی به امیری خراسان چون افتادی ؟ گفت: روزی ببادغیس دیوان حنظله همی خواندم. (چهارمقالۀ نظامی عروضی). تو چو خر پیش من روان گشته من چو خربندگان دمادم خر همه خربندگان خر شده گم یافت خر خو هند و من گم خر. سوزنی. هست بر من ترا تقدم و هست چو بخربنده بر تقدم خر. سوزنی. خر بیارای غلام خربنده. سوزنی. اولاً لشکر آل مرتضی که باشند شیرمردان فلیسان باشند... نه مشتی... آهوی طبع هروانی رنگ... چون... خران مزدقان و خربندگان... (کتاب النقض ص 475). یا بمیرم من یا خربنده یا بود راه مرا پایانی. رشید وطواط. ، مالک خر که خادم خر باشد. (غیاث اللغات). آنکه در علف دادن و پالان نهادن و بار کردن تعهد خر کند. (انجمن آرای ناصری). رایض. خرچران: هر چیز با قرین خود آرامد جغدی قرار کرده بویرانی این است آن مثل که فروماند خربنده جز بخوان شتربانی. ناصرخسرو. مر خر بد را بطمع کاه و جو آرد زیرک خربنده زیر بار بخروار. ناصرخسرو. چون خواستی از فراش و خربنده و دربان و دیگر اتباع. (فارسنامه ابن البلخی ص 31). خربندگان او بچراخور استرآباد می آمدند. (تاریخ طبرستان ابن اسفندیار). شتربان درود آنچه خربنده کشت. نظامی. خری چوب می خورد بر جای جو خر افتاد و جان داد و خربنده زو. نظامی. خراز زین زر به که پالان کند که تا رخت خربنده آسان کند. نظامی. این چو خربنده حریف کون خر بوسه گاهی یافتی ما را ببر. مولوی. خری را که تیمار خربنده کشت سه جو در شکم به که سی من به پشت. امیرخسرو دهلوی. ، کس که در بازی خربازان سر ریسمان بدست گیرد. (ناظم الاطباء) (برهان قاطع) (انجمن آرای ناصری)
کسی را گویند که خرالاغ بکرایه می دهد. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (انجمن آرای ناصری) (فرهنگ جهانگیری). خربان که معاش روزگارش از کرای خر بود. و بتازیش مکاری خوانند. (شرفنامۀ منیری). مُکارم. (دهار) (حبیش تفلیسی). الاغدار. خرکچی. (یادداشت بخط مؤلف). ج، خربندگان: یحیی بن یزید بیرون آمد پشمینه پوشید و کلاهی برسم خربندگان و سر و پالانی بر دوش گرفته. (ترجمه طبری بلعمی). ج، خربندگان: یکی سفره پیش پرستندگان بگسترد بر سان خربندگان. فردوسی. چو خربندگان جامهای گلیم بپوشید و بارش همه زر و سیم. فردوسی. برآورد خربنده هر گونه رنگ پرستنده بنشست با می بچنگ. فردوسی. چون نباشد چو خر سرافکنده تیزخر به ز ریش خربنده. سنائی. احمد بن عبداﷲ خجستانی را پرسیدند: تو مردی خربنده بودی به امیری خراسان چون افتادی ؟ گفت: روزی ببادغیس دیوان حنظله همی خواندم. (چهارمقالۀ نظامی عروضی). تو چو خر پیش من روان گشته من چو خربندگان دمادم خر همه خربندگان خر شده گم یافت ِ خر خو هند و من گم خر. سوزنی. هست بر من ترا تقدم و هست چو بخربنده بر تقدم خر. سوزنی. خر بیارای غلام خربنده. سوزنی. اولاً لشکر آل مرتضی که باشند شیرمردان فلیسان باشند... نه مشتی... آهوی طبع هروانی رنگ... چون... خران مزدقان و خربندگان... (کتاب النقض ص 475). یا بمیرم من یا خربنده یا بود راه مرا پایانی. رشید وطواط. ، مالک خر که خادم خر باشد. (غیاث اللغات). آنکه در علف دادن و پالان نهادن و بار کردن تعهد خر کند. (انجمن آرای ناصری). رایض. خرچران: هر چیز با قرین خود آرامد جغدی قرار کرده بویرانی این است آن مثل که فروماند خربنده جز بخوان شتربانی. ناصرخسرو. مر خر بد را بطمع کاه و جو آرد زیرک خربنده زیر بار بخروار. ناصرخسرو. چون خواستی از فراش و خربنده و دربان و دیگر اتباع. (فارسنامه ابن البلخی ص 31). خربندگان او بچراخور استرآباد می آمدند. (تاریخ طبرستان ابن اسفندیار). شتربان درود آنچه خربنده کشت. نظامی. خری چوب می خورد بر جای جو خر افتاد و جان داد و خربنده زو. نظامی. خراز زین زر به که پالان کند که تا رخت خربنده آسان کند. نظامی. این چو خربنده حریف کون خر بوسه گاهی یافتی ما را ببر. مولوی. خری را که تیمار خربنده کشت سه جو در شکم به که سی من به پشت. امیرخسرو دهلوی. ، کس که در بازی خربازان سر ریسمان بدست گیرد. (ناظم الاطباء) (برهان قاطع) (انجمن آرای ناصری)
