- خزیا (خَزْ)
تأنیث خزیان. (یادداشت بخط مؤلف)
معنی خزیا - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(خَزْ)
لغت نامه دهخدا
شرمنده و شرمگین. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد) (از لسان العرب). ج، خزایا
مبنیاً للمفعول، راست ایستاده، درست، تابان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
یا اخزیاهوبن یهورام. (سنی ملوک الأرض و الأنبیاء تألیف حمزۀ اصفهانی ص 62). و مؤلف مجمل التواریخ والقصص پس از ذکر یورام ابن سافط (طبری: یهو شافاط) از ملوک بنی اسرائیل آرد: اخزیاهی یکسال ملک بود. (مجمل التواریخ ص 144). رجوع به اخزیاء (دوم) شود
(تَ عادد)
لغت نامه دهخدا
در بلاد شهرت افتاده ذلیل و خوار گردیدن. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (ازلسان العرب) (از اقرب الموارد). رجوع به خزی شود
(تَ)
لغت نامه دهخدا
در بلا و شهرت افتاده و ذلیل و خوار گردیدن. (از منتهی الارب). خوار شدن. (از تاج العروس) (از لسان العرب). خزی ̍ رجوع به خزی ̍ شود، رسوا شدن. خزی ̍. (منتهی الارب) (از لسان العرب) (از تاج العروس). (از اقرب الموارد) ، شرم داشتن. (منتهی الارب). (از اقرب الموارد)
غلبه کردن بر کسی در خواری. یقال: خازانی فلان مخازاه فخزیته. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)
خوار گردیدن، خزی. (منتهی الارب) ، رسوا شدن. (ازمنتهی الارب) (از تاج العروس). (از اقرب الموارد)
غلبه کردن بر کسی در خواری. یقال: خازانی فلان مخازاه فخزیته. (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)
خوار گردیدن، خزی. (منتهی الارب) ، رسوا شدن. (ازمنتهی الارب) (از تاج العروس). (از اقرب الموارد)
(خَزْیْ)
لغت نامه دهخدا
رسوا. (از غیاث اللغات) :
سخن حجت بر وجه ملامت مشنو
تا نمانی به قیامت خزی و خوار و ملیم.
ناصرخسرو
سخن حجت بر وجه ملامت مشنو
تا نمانی به قیامت خزی و خوار و ملیم.
ناصرخسرو
(خِزْیْ)
لغت نامه دهخدا
خواری. (از منتهی الارب) ، رسوائی. (منتهی الارب) : ملک قدیم و دودمان کریم آل سامان بر باد داد و بدنامی اندوخت که تا ابد عار آن کار و خزی آن حرکت بر روی روزگار باقی خواهد بود. (از ترجمه تاریخ یمینی)
عزاداری، و او پدر یکی از رؤسایی بود که تحت اقتدار جدلیا بودند. (دوم پادشاهان 25:32. کتاب ارمیا 40:8) (از قاموس کتاب مقدس)
(خُ)
لغت نامه دهخدا
سرود و ساز و نغمه باشد چه خنیاگر خواننده و سازنده و سرودگوی را گویند و به این معنی بتقدیم ’یای’ حطی بر ’نون’ هم آمده است. (برهان قاطع). سرود. ساز. نغمه. آهنگ. ترانه. (ناظم الاطباء). موسیقی. (یادداشت بخط مؤلف). رامش بود اعنی سرود و بدین سبب سرودگوی را خنیاگر گویند. (صحاح الفرس) :
ز رامش جهان بانگ خنیا گرفت.
اسدی
ز رامش جهان بانگ خنیا گرفت.
اسدی
(خِ)
لغت نامه دهخدا
مگسی که در مرغزارها باشد. (از اقرب الموارد) (از لسان العرب) (از منتهی الارب). خزباء. رجوع به خزباء شود، بانگ مگس. (منتهی الارب) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس) (از البستان). خازباز. (یادداشت بخط مؤلف). خزباء، علتی است که در گردن شتر یا مردم عارض شود. خزباء، نام دو گیاه. (منتهی الارب) (از لسان العرب) (از تاج العروس). خزباء، گربه. (منتهی الارب)
به معنی کسی که خداوند او را خلق کرده است، وی خواهرزادۀ داود و برادر ایوب است، که به کم همتی مشهور بود و یکی از سی نفر شجاعان داود بشمار میرفت که ’آب نیر’ و برادر جنگ جبعون بقتل رسانید. (از قاموس کتاب مقدس)
(غُ خُزْ)
لغت نامه دهخدا
یا غلوقزیا، به یونانی به معنی شیرین است، سوس. شیرین بیان. غلوقیریزا. عودالسوس. رجوع به غلوقیریزا شود
زن تنگ چشم زن چشم بادامی (مونث اخزر)، زن گوش نگر مونث اخزر. زن تنگ چشم، زنی که بگوشه چشم نگاه کند
آواز، ترانه، نغمه، سرود، موسیقی
متضاد: نوحه، مرثیه، سوگ سرود
متضاد: نوحه، مرثیه، سوگ سرود