Q: معنی خرک در فرهنگ فارسی عمید

خر کوچک، در ژیمناستیک وسیله ای به شکل چهارپایه ای چوبی، چهارپایۀ بزرگی که تختۀ درازی بر روی آن نصب شده و کارگران ساختمانی هنگام کار کردن بالای آن می ایستند، در نجاری سه پایه ای که چوب را برای بریدن بر روی آن قرار می دهند، در موسیقی قطعۀ چوبی یا استخوانی کوچکی بر روی کاسۀ برخی سازهای زهی که سیم ها از روی آن رد می شود

Q: معنی خرک در لغت نامه دهخدا

الحاح کردن. ستیزگی نمودن. (از منتهی الارب) (از تاج العروس)

Q: معنی خرک در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان کوهمره سرخی بخش مرکزی شهرستان شیراز، واقع در 60هزارگزی شمال باختری شیراز و 13هزارگزی شوسۀ شیراز به کازرون. این دهکده در کوهستان قرار دارد و آب آن از رود خانه خطیری و محصولات آن غلات، لبنیات و حبوبات و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7)

Q: معنی خرک در لغت نامه دهخدا

نام دهی بوده از بلوک و اعمال سیاخ شیراز و بحدود هشت فرسنگی آنجا. (از فرهنگ جهانگیری)

Q: معنی خرک در فرهنگ لغت هوشیار

تخمه که در گلو آید جخج

Q: معنی خرک در فرهنگ فارسی معین

خر کوچک، چهارپایه ای چوبین که در ورزش آن را به کار برند، آلتی کوچک، استخوانی یا چوبی، که روی کاسه تار نصب کنند و سیم های تار را روی آن عبور دهند

Q: معنی خرک در فرهنگ فارسی معین

تخمه که در گلو آید، جخج

Q: معنی خرک در فرهنگ جامع تعبیر خواب

خرک چوبی است به شکل چهار پایه که از پهلو ذوزنقه می نماید. اگر خرک نجاری در خواب ببینید تکیه گاه است و کسی است که شما می توانید بر او متکی و امیدوار باشید و در سختی ها مشکلات یاری و یاوری از شما دریغ نمی کند و دستتان را می گیرد اما اگر خرک ورزشی در خواب دیدید نشانی از مانع است. اگر از خرک بپرید از مانع می گذرید ولی اگر پای خرک ایستاده بودید مانع همچنان باقی می ماند. شکستن خرک چیرگی و پیروزی بر مشکل نیست بل که تبدیل مشکل است به مشکلات کوچکتر و متعدد.

Q: معنی خرک در فرهنگ گویش مازندرانی

خرک عبارت است از: دو تخته به عرض چهل سانتی متر و به طول پالان.، نوعی الاکلنگ، محفظه و دانه ی میوه، مورد تمسخر قرار دادن

خرک

فرهنگ فارسی عمید

خرک

لغت نامه دهخدا

خرک

لغت نامه دهخدا

خرک

لغت نامه دهخدا

خرک

فرهنگ لغت هوشیار

خرک

فرهنگ فارسی معین

خرک

فرهنگ فارسی معین

خرک

فرهنگ واژه فارسی سره

خرک

فرهنگ جامع تعبیر خواب

خرک

فرهنگ گویش مازندرانی

آخرک

ترقوه، هر یک از دو استخوان بالای سینه و زیر گردن در سمت راست و چپ که از یک طرف به استخوان شانه و از طرف دیگر به جناغ سینه متصل است، چنبر، آخرک

فرهنگ فارسی عمید

خرکوف

نوعی جغد بزرگ

فرهنگ فارسی عمید

خرکار

پر کار و قوی

فرهنگ فارسی عمید

خرکمان

کمان بزرگ، تله ای شبیه کمان که در مسیر جانوران و زیر خاک قرار می دادند

فرهنگ فارسی عمید

خرکچی

کسی که خر کرایه می دهد

فرهنگ فارسی عمید

بخرک

ارژن، درختچۀ بادام کوهی با میوۀ تلخ و چوب سخت و راست که از چوب آن عصا درست کنند و در نواحی کوهستانی و خشک می روید، بادام کوهی

فرهنگ فارسی عمید

خرکس

(خَ کُ)

ابله. احمق. بی عقل. (از برهان قاطع) (از انجمن آرای ناصری) :
چلپی آن ز خرکسان ممتاز
دست پروردۀ غیاث دراز.
شفائی (از آنندراج).
، کاهل. سست و پرگو. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بخرک

(بُ رَ)

بادام کوهی کوچک که در جنگل جنوب ایران بسیار است، آنرا چیده تلخیش را زایل نموده، خورند. لفظ مذکور در تکلم شیراز داخل است. (فرهنگ نظام). بادام کوهی که از چوب آن عصا سازند. (ناظم الاطباء). نام میوه ای است که آنرا بادام کوهی میگویند و چوب آنرا بجهت میمنت عصا کنند. (برهان قاطع) (هفت قلزم) (از شرفنامۀ منیری). به شیرازی بادام کوهی را نامند. ارجان. ارچن. ارژن. چوب آنرا عصا کنند و خجسته شمرند. (انجمن آرای ناصری) (آنندراج) :
ارده و بخرک و سیلان چو یک اشکم بخوری
بردلت کشف شود چندهزاران اسرار.
بسحاق اطعمه

لغت نامه دهخدا

خرکی

(خَ)

دهی است از دهستان مانۀ بخش مانۀ شهرستان بجنورد، واقع در 47هزارگزی شمال باختری مانه و یک هزارگزی جنوب مالرو عمومی محمدآباد به دشتک. این ده در دامنۀ کوه قرار دارد و آب آن از رودخانه و محصولات آن غلات و پنبه است. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

خرکون

(خَ)

نام دهی است از دهستانهای واقع در ناحیۀ آمل. (از مازندران و استراباد رابینو بخش انگلیسی)

لغت نامه دهخدا

خرکش

(خَ کُ)

دهی است از دهستان سیاه کوه بخش بافت شهرستان سیرجان، واقع در هزارگزی جنوب خاوری بافت سر راه مالرو صوغان به کوشک. کوهستانی سردسیر، آب آن ازچشمه، محصول آنجا غلات و حبوبات. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

خرکی

(خَ رَ)

منسوب به خر. از خر. (یادداشت بخط مؤلف) ، سخت. زفت. زمخت. سطبر. خشن. (یادداشت بخط مؤلف) ، سخت بی ادبانه. (یادداشت بخط مؤلف).
- خرکی بار کردن، سخت بسیار خوردن. (یادداشت بخط مؤلف).
- خرکی بار کرده بودن، بسیار خورده بودن. (یادداشت بخط مؤلف).
- خیار خرکی، خیار قطور و بزرگ. (یادداشت بخط مؤلف).
- شوخیهای خرکی،مزاحها و ملاعبه های درشت با زبان یا با دست. (یادداشت بخط مؤلف).
- ناز خرکی، ناز و کرشمه های بیمورد و بیجا. (یادداشت بخط مؤلف).
، منسوب به خرک. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خرکه

(خَ کَ)

دهی است از دهستان حسین آبادبخش دیواندرۀ شهرستان سنندج، واقع در دوازده هزارگزی شمال حسین آباد کنار شوسۀ جدید سنندج - سقز. کوهستانی و سردسیر، آب آن از رودخانه و چشمه، محصول آنجا غلات، حبوبات و لبنیات. شغل اهالی زراعت و گله داری. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

خرکه خاک

(خَ رَ کَ / کِ یِ)

حمارقبّان. (محمود بن عمر ربنجنی). رجوع به حمارقبان شود

لغت نامه دهخدا