معنی خالویه - جستجوی لغت در جدول جو

خالویه

لغت نامه دهخدا

خالواش

(دخترانه)

نوعی سبزی معطر

فرهنگ نامهای ایرانی

بالویز

(پسرانه)

سفیر (نگارش کردی: باوز)

فرهنگ نامهای ایرانی

خاتوله

مکر، حیله، فریب، غدر، خدعه، دلام، نیرنگ، ترفند، اشکیل، گربه شانی، دستان، ترب، شید، ریو، دغلی، دویل، تنبل، کید، شکیل، ستاوه، چاره، کلک، گول، قلّاشی، تزویر، روغان، احتیال، حقّه، نارو برای مثال گر نه خاتوله خواهی آوردن / آنچه حیله ست و تنبل و دستان (دقیقی - ۱۰۳)، دو دلی

مَکر، حیلِه، فَریب، غَدر، خُدعِه، دِلام، نِیرَنگ، تَرفَند، اِشکیل، گُربِه شانِی، دَستان، تَرب، شَید، ریوْ، دَغَلی، دُویل، تُنبُل، کَید، شِکیل، سَتاوِه، چارِه، کَلَک، گول، قَلّاشی، تَزویر، رَوَغان، اِحتیال، حُقِّه، نارُو برای مِثال گر نه خاتوله خواهی آوردن / آنچه حیله ست و تنبل و دستان (دقیقی - ۱۰۳)، دو دلی

فرهنگ فارسی عمید

الویه

لواء ها، پرچم ها، جمع واژۀ لواء

فرهنگ فارسی عمید

خالواش

گیاهی از خانوادۀ کاسنی با ساقه های بنفش و برگ های خال دار

فرهنگ فارسی عمید

بالسویه

به طور یکسان و برابر، علی السویه

فرهنگ فارسی عمید

بالوده

بالیده، نموکرده، بزرگ شده

فرهنگ فارسی عمید

خالیه

گذشته، ماضی

فرهنگ فارسی عمید

الویه

نوعی سالاد که از سیب زمینی، خیارشور، تخم مرغ آب پز، گوشت مرغ یا کالباس، نخودفرنگی، روغن زیتون، سس مایونز و آب لیمو تهیه می شود

فرهنگ فارسی عمید

خاویه

زمین خالی از سکنه

فرهنگ فارسی عمید

خالیه

(یَ)

نام طایفه ای از عشایر کرد که در اطراف جبال مقیمند و از نسل مضربن نزار هستند. (از تاریخ کرد رشید یاسمی ص 111)

لغت نامه دهخدا

بالویه

(یَ)

ابن محمد بن بالویه بیهقی. ابوالعباس بالویه. از رواه بود. در تاریخ بیهق آمده است: در این ناحیت (بیهق) وقفی است منسوب به بالویه، مولد او از مزینان بوده است و او را از محمد بن اسحاق بن خزیمه روایت باشد. او از ابوالعباس محمد بن شاذان و او از عمر بن زراره و او از اسماعیل بن ابراهیم بن علی بن کیسان و او از ابی ملیکه و او از ابن عباس روایت کرد که: ’کل صلوه لایقراء فیها فاتحه الکتاب فلاصلوه الا صلوه وراء الامام’ هر نمازی که در آن سورۀفاتحه خوانده نشود نماز نیست، مگر نمازی که پشت سر امام خوانده شود. (از تاریخ بیهق چ بهمنیار ص 160)

لغت نامه دهخدا

بالویه

(یَ)

نامی از نامهای ایرانی. (یادداشت مؤلف). و ظاهراً همان بالوی است

لغت نامه دهخدا

خالدیه

(لِ دی یَ)

نام ناحیتی بوده است بر مشرق خلیج قسطنطنیه. نویسندۀ حدود العالم آرد: ’و اما آن یازده ناحیت که بر مشرق خلیج (خلیج قسطنطنیه) است نام وی این است: برقسیس، ابسیق، ابطماط، سوقیه، ناطلیق، بقلار، افلاخوینه، فیادق، خرشته، ارمیناق، خالدیه و هر یکی از این ناحیتی است بزرگ با شهرهاو دهها و حصارها و قلعه ها و کوهها و آبهای روان و نعمت بسیار’. (حدود العالم چ سید جلال طهرانی ص 105)

لغت نامه دهخدا

خالدیه

(لِ دی یَ)

نام دیناری است که خالد بن عبدالله القسری در عهد بنی امیه ضرب کرد و از بهترین دنانیر عرب بود. (از نقود العربیه ص 145)

لغت نامه دهخدا

الویه

(اَلْ وِ یَ)

جمع واژۀ لواء. (دهار) (منتهی الارب) (اقرب الموارد). جمع واژۀ لواء. علمهای فوج یعنی نشانهای لشکر. (از غیاث اللغات) (آنندراج) (از منتهی الارب). رجوع به لواء شود:
گوید بخور کت نوش باد این جام می از بامداد
ای ازدر ملک قباد با تاج و تخت و الویه.
منوچهری.
و الویه از مساعدت نصرت و ظفر افراخته شده. (جهانگشای جوینی).

جَمعِ واژۀ لِواء. (دهار) (منتهی الارب) (اقرب الموارد). جَمعِ واژۀ لِواء. علمهای فوج یعنی نشانهای لشکر. (از غیاث اللغات) (آنندراج) (از منتهی الارب). رجوع به لِواء شود:
گوید بخور کت نوش باد این جام می از بامداد
ای ازدر ملک قباد با تاج و تخت و الویه.
منوچهری.
و الویه از مساعدت نصرت و ظفر افراخته شده. (جهانگشای جوینی).

لغت نامه دهخدا

خاویه

(یَ)

مؤنث خاوی. زمین خالی از اهل خود. خالیه. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (تاج العروس) (المنجد). منه: ارض خاویه. ج، خاویات: فتلک بیوتهم خاویه. (قرآن 27 / 52) ، ساقطه، بروی افتاده. (از اقرب الموارد) (از المنجد) (از تاج العروس) (ناظم الاطباء) : فهی خاویه علی عروشها. (قرآن 22 / 45)

لغت نامه دهخدا

کالویه

(لو یَ / یِ)

سرگردان ومتحیر که کاتوره نیز گویند. (از ناظم الاطباء) (از شعوری ج 2 ورق 259 الف از جهانگیری). کاتوره. ظاهراً تصحیفی از کالیوه است. رجوع به کالیو و کالیوه شود

لغت نامه دهخدا

خالیه

(یَ)

تأنیث خالی. (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، زن بیکار و بی عمل. (ناظم الاطباء) ، گذشته. غابر. ماضی. منه: قرون خالیه، امم خالیه، ایام خالیه. کلواواشربوا هنیئاً بما اسلفتم فی الایام الخالیه. (قرآن 25/69). تا بر سنن ملوک ماضیه همی رود و رعایا را برقرار قرون خالیه همی دارد. (چهار مقالۀ نظامی عروضی). در عهود ماضیه و امم خالیه. (سندبادنامه ص 299)
رجوع به خالیه شود

لغت نامه دهخدا

بالویه

(یَ / یِ)

پرستو. ابابیل. بالوایه. (آنندراج). چلچله. مرغ بهشتی. (ناظم الاطباء). رجوع به بالوایه شود، آراسته، خوبی. نیکوئی. (برهان) (آنندراج) ، زیبا. گویند مردی براه است. (فرهنگ اسدی) ، آراستگی، برازش، برازیدن. (برهان) (آنندراج). بر راه کسی که در راه (مستقیم) است. (فرهنگ فارسی معین).
- سربراه، مطیع. بی سرکشی و طغیان، بجا. مناسب. بموقع، نیکو. شایسته. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

لالویه

(یَ)

نام جد ابی الحسن علی بن محمد بن علی بن لالویه. (سمعانی ورق 595)

لغت نامه دهخدا

خالیه

زن بی کار و بی عمل

فرهنگ لغت هوشیار

بالوعه

چاهک چاهی که در آن باران و آبهای فاسد ریخته شود چاه فاضل آب آبریز

فرهنگ لغت هوشیار

بالوده

نمو کرده نشو و نما یافته بالیده

فرهنگ لغت هوشیار

بالوایه

پرستو پرستوک

فرهنگ لغت هوشیار

ثانویه

دویمی مونث ثانی مونث ثانوی: طبیعت ثانویه

فرهنگ لغت هوشیار

جادویه

دراسمایی نظیر (هرمزجادویه) و (بهمن جادویه) (جاذویه) بمعنی شفیع و واسطه است

فرهنگ لغت هوشیار

اولویه

فراتمی

فرهنگ لغت هوشیار

خارجیه

مونث خارجی برونمرز بیرونک، بیگانه، شورشی مونث خارجی. یا قضیه خارجیه. قضیه ایست که مصادیق موضوع آن موجود در خارج باشد و یا حکمبر مصداق خارجی شده باشد چنانکه گفته شود جسم جوهریست ملموس و ذو وزن که در خارج این اوصاف برای جسم هست نه در ذهن

فرهنگ لغت هوشیار