معنی حیاطه در لغت نامه دهخدا

مرد خرد و ریزه، دختر خردسال، هر چیز که خرد دانند آنرا، یکی حطاط. یعنی یکی از دمیدگیهای روی و سر نره که ریم دهد و قرحه نکند. (منتهی الارب). یکی بثره و دانه از دمیدگیهای روی. برجستگی روی. (مهذب الاسماء). بردمیدگی روی

لغت نامه دهخدا

حناطه

(حِ طَ)

گندم فروشی. (منتهی الارب). حرفۀ حنّاط. (اقرب الموارد) ، حنوطفروشی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

حواطه

(حُ طَ)

محوطه ای که برای غله سازند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). پرخو. (السامی فی الاسامی). جوبه. (صراح اللغه)

لغت نامه دهخدا

حیابه

(بَ)

گناه کردن. (منتهی الارب). رجوع به حوب شود

لغت نامه دهخدا

حیازه

(تَ ضَلْ لی)

گرد آوردن چیزی و فعل آن از نصر است. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج). رجوع به حوز شود

لغت نامه دهخدا

حیاطت

(کَ کَ دَ)

نگاه داشتن. حیاطه. (صراح). نگهبانی. (غیاث). پاس داشتن: و او را در کنف رعایت و حیاطت خویش میداشت. (ترجمه تاریخ یمینی). رجوع به حیاطه شود

لغت نامه دهخدا

حیاکه

(حَیْ یا کَ)

مؤنث حیاک. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به حیاک شود

لغت نامه دهخدا

حیاله

(تَ ضَمْ مُ)

آبستن نشدن ناقه بعد از گشن دادن. و کذلک النخل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به حول و حوول و حیال شود

لغت نامه دهخدا

حماطه

(حَ طَ)

سوزش و درشتی حلق. درد گلو. (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) ، سوزش دل و معده. (مهذب الاسماء) ، درختی است مانند درخت انجیر که در آن مار باشد، گیاهی است مانند صلّیان سوی انها خشنه خاصهً. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، انجیر کوهی. (منتهی الارب) ، انجیر سیاه خرد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، انجیرتر. (منتهی الارب) ، دانۀ دل و سیاهی آن یا خون دل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). میانۀ دل. (مهذب الاسماء) ، کاه ارزن. (منتهی الارب) ، کاه ذرت خاصهً. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

حواطه

پر خو (غله دان)

فرهنگ لغت هوشیار

حیاط

محوطه و هر جای که دیوار بست و سرای و خانه و صحن خانه

فرهنگ لغت هوشیار

حیاه

زیستن

فرهنگ لغت هوشیار

حیطه

حفظ کردن در پناه گرفتن نگاهبانی کردن، هر جای احاطه شده زمینی فراخ که اطراف آنرا احاطه کرده باشند دیواربست. دیوار بست، دیوار بر آوردن دیوار کشیدن، دز پناه گرفتن، هشیاری، دلسوزی، زن پاک

فرهنگ لغت هوشیار