- حکام
حاکم ها، فروانروایان، داوران، قاضی ها، جمع واژۀ حاکم
معنی حکام - جستجوی لغت در جدول جو
- حکام (حَکْ کا)
ابن سلم کنانی. محدث و ثقه است. عنوان محدث تنها به کسی داده می شد که هم علم و هم تقوای لازم برای نقل حدیث را دارا بود. این افراد با حفظ سنت نبوی، در برابر تحریف ها ایستادند و با نوشتن کتاب های حدیثی معتبر، دین اسلام را به شکل صحیح به نسل های آینده منتقل کردند. آنان نه تنها ناقلان حدیث، بلکه نگهبانان فرهنگ اسلامی بودند که با جدیت در انتقال صحیح معارف اسلامی کوشیدند.
- حکام (حُکْ کا)
حکام عرب در جاهلیت پانزده تن بوده اند، اکثم بن صیفی. حاجب بن زراره. اقرع بن حابس. ربیعه بن مخاشن. ضمره بن ابی ضمره تمیمی. عامر بن ضرب. غیلان بن سلمهالقیسی. عبدالمطلب. ابوطالب. عاص بن وائل. علأ بن حارثه قریشی. ربیعه بن حذار از قبیلۀ اسد. یقمر بن شدّاخ. صفوان بن امیه. سلمه بن نوفل از قبیلۀ کنانه. (منتهی الارب)
- حکام (حُکْ کا)
جمع واژۀ حاکم. حاکمان. حاکمین. فرمانفرمایان. فرمانروایان. داوران
- حکام
حاکمین، فرمانفرمایان و فرمانروایان، داوران، حاکمان
- حکام ((حُ کّ))
جمع حاکم، فرمانروایان، ولات، استانداران
- حکام
فرمانروایان، حاکمان
متضاد: رعایا، فرمانداران، استانداران
متضاد: رعایا، فرمانداران، استانداران
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آداب و رسوم، قوانین، مقررات، برای مثال ای دل برو مقلد احکام شرع باش / کز یمن آن به عالم تحقیق وارسی (ابن یمین - ۵۲۰) ، حکم
احکام نجوم: طریقه ای از غیب گویی یا پیش بینی حوادث از روی اوضاع کواکب که آن ها را در کارها و زندگانی مردم مؤثر می دانستند
احکام نجوم: طریقه ای از غیب گویی یا پیش بینی حوادث از روی اوضاع کواکب که آن ها را در کارها و زندگانی مردم مؤثر می دانستند
(تَ صَ دُ)
لغت نامه دهخدا
حکامه. محکم کار شدن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) ، حکیم شدن. حکیم گردیدن. (منتهی الارب)
(عَ فَ)
لغت نامه دهخدا
محکم کردن. استوار کردن. (تاج المصادر). استوار گردانیدن. (منتهی الارب) : و ساختن وجوه عذر و عتاب و احکام وثائق... تا بر وجه اولی و احری ادا کرده آید. (چهارمقالۀ عروضی). شرائط تأکید و احکام اندر آن (وثیقت) بجای آورد. (کلیله و دمنه) .در احکام قواعد عدل و تمهید بساط انصاف افزود. (ترجمه تاریخ یمینی). تأثیرات و تأثرات ارضی و سماوی در تکمیل اسباب احکام آن دست در هم داده اند. (جهانگشای جوینی).
(اَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ حکم. فرمانهای شاهی. رأی ها. دستورها: و وی (بوطاهر) آنچه واجب است از احکام و ارکان بجای آورد. (تاریخ بیهقی). اقوال پسندیده مدروس گشته... و ضایع گردانیدن احکام خرد طریقتی مشروع. (کلیله و دمنه). در احکام مروت، غدر به چه تأویل جایز توان داشت. (کلیله و دمنه) .
محکم کردن، استوار کردن فرمانها، دستورالعملهای شرعیه فرمانها، دستورالعملهای شرعیه
((اَ))
فرهنگ فارسی معین
جمع حکم، رأی ها، دستور ها، مجموعه دستورالعمل های شرعی، آداب، رسم ها، مجموعه قوانین و مقرراتی که به اراده محکوم علیه قابل تغییر است
